Η συνέντευξη του Γιώργου Νίκα στο «Εθνοσπόρ»:
-Ποια στιγμή ή ποιο γεγονός θεωρείτε πως έπαιξε καταλυτικό ρόλο στον… εκτροχιασμό της πολυμετοχικότητας και στο ξεκίνημα της αντίστροφης μέτρησης;
«Ο Παναθηναϊκός τα τελευταία 30 χρόνια είναι άρρηκτα δεμένος με τις οικογένειες Βαρδινογιάννη και Γιαννακόπουλου. Σωστά ή λάθος και οι δύο οικογένειες σε κάποια δεδομένη στιγμή αισθάνθηκαν άβολα, ενδεχομένως και αποκομμένες από τα δρώμενα στην ΠΑΕ. Οι αντιδράσεις τότε οδήγησαν σε ρήξη, η οποία έχω την αίσθηση ότι ποτέ δεν ξεπεράστηκε. Η ρήξη της σχέσης του Νικόλα Πατέρα με τους Γιάννη Βαρδινογιάννη και Παύλο Γιαννακόπουλο ήταν το γεγονός που ξεχείλισε το ποτήρι. Παρότι ο Νικόλας Πατέρας είχε αποτελέσει τον ιδανικό διπλωμάτη ανάμεσα στις αντίρροπες δυνάμεις, αργότερα υπήρξε μια σειρά από αστοχίες, τόσο στο θέμα της απομάκρυνσης του Τεν Κάτε όσο και σε θέματα επικοινωνίας».
-Ποια ήταν τα λάθη των Βγενόπουλου, Πατέρα;
«Οι κ. Βγενόπουλος, Πατέρας βοήθησαν σε πολλά τον Παναθηναϊκό τα δύο χρόνια. Όμως, θεωρώ ότι μέγιστο λάθος των ανθρώπων που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα είναι το γεγονός πως ύστερα από λίγο καιρό ενασχόλησης πιστεύουν ότι έχουν “δαμάσει το τέρας”¨και μπορούν να κουμαντάρουν τα πάντα. Πιστεύω, επίσης, ότι επέμεναν σε κάποια πρόσωπα τα οποία ήταν καθολικά μη αποδεκτά και σε τέτοιες περιπτώσεις η πλειοψηφία έχει δίκιο. Οπως, επίσης, ήταν τεράστιο λάθος η μη προσπάθεια της καλύτερης και στενότερης επικοινωνίας με τον ανώνυμο, μη οργανωμένο οπαδό, που έρχεται στο γήπεδο. Αυτό που με έχει ενοχλήσει περισσότερο είναι ότι ο Ανδρέας Βγενόπουλος, όταν πριν από περίπου 12 μήνες αποφάσισε ότι δεν τον ενδιαφέρει να ασχοληθεί περαιτέρω, αντί να μας το πει, προσπάθησε να μας απομακρύνει. Και δυστυχώς, όσον αφορά τον Νικόλα Πατέρα, το κατάφερε, με τα πρόσφατα αποτελέσματα. Φυσικά, ουδείς Βγενόπουλος μπορεί να επιβάλει σε κανέναν από εμάς τι θα κάνουμε. Είμαστε όλοι υπεύθυνοι των πράξεων μας».
-Ήσασταν από τους πρωταγωνιστές της ίδρυσης της ΠΕΚ και των πρωτοβουλιών της, άλλα κι από τους λίγους, αν όχι ο μόνος, που τόλμησαν να εναντιωθεί όταν διαπιστώθηκε ότι το πλάνο λοξοδρομεί. Πώς αντιδράσατε τότε και τι κάνατε, στον βαθμό που μπορούσατε, για να «προλάβετε το κακό»;
«Πλάνο δεν υπήρξε ποτέ! Επί της ουσίας οι αποφάσεις λαμβάνονταν και κυρίως ανάλογα με τις εκάστοτε διαθέσεις… αυτών που αποφάσιζαν! Κατ΄ αρχάς το πλάνο λοξοδρόμησε την πρώτη μέρα της “πολυμετοχικότητας”! Η τότε ΠΕΚ έπρεπε να προχωρήσει σαν μια ομάδα και όχι ατομικά. Κάπου εκεί αντιλήφθηκα ότι κάποιοι ίσως έχουν διαφορετική ατζέντα. Εντούτοις έκανα υπομονή και προσπαθούσα πάντα να περνάω τα μηνύματα μου όσο πιο διακριτικά μπορούσα. Επαφή με τον Ανδρέα Βγενόπουλο τον πρώτο χρόνο υπήρχε σε κάποιο βαθμό. Μετά, περιορίστηκε στο ελάχιστο. Επίσης, πίστευα πως με το να έβγαινα και να δημοσιοποιούσα τις απόψεις μου θα έκανα περισσότερο κακό παρά καλό στον Παναθηναϊκό».
-Θεωρείτε προβλέψιμη ή όχι τη σημερινή κατάσταση και τι πιστεύετε για το αύριο του συλλόγου;
«Απόλυτα προβλέψιμο ήταν το παρόν. Το αύριο μπορεί να παρουσιάζεται αβέβαιο, αλλά είμαι σίγουρος ότι τελικά κάτι θετικό θα προκύψει. Αφού ήρθαν έτσι τα πράγματα θα γίνει ένα γερό ξεκαθάρισμα και πιστεύω ότι ο σύλλογος, και ειδικότερα οι τύχες της ΠΑΕ, θα είναι στα χέρια ανθρώπων οι οποίοι και μπορούν και θέλουν και αγαπάνε τον Παναθηναϊκό. Εχει περάσει από πιο δύσκολες καταστάσεις ο σύλλογος και έχει σταθεί όρθιος. Τα θεμέλια είναι κοντά (και πάντα θα είναι) ακλόνητα και αυτά είναι ο κόσμος. Ο κόσμος έχει καθήκον και υποχρέωση αυτή την δεδομένη στιγμή να προστατέψει τον σύλλογο, θωρακίζοντας τον ψυχολογικά και συμπαραστεκόμενος σε όποια διοικητική λύση προκύψει προκειμένου να προχωρήσουμε».
-Πόσο αισιόδοξος είστε για τη συνέχεια, από την στιγμή που δεν φαίνεται καθόλου εύκολο να βρεθεί λύση στο θέμα του προέδρου και πόσο μπορεί να μεγαλώσει το αδιέξοδο και ο κίνδυνος για την ομάδα;
«Ο πρόεδρος δεν είναι το “Α και το Ω”. Για να το πω καλύτερα, δυστυχώς είναι, αλλά δεν θα έπρεπε να συμβαίνει αυτό. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να αποδεχτεί πολύ μεγαλύτερος από πρόσωπα. Αργά ή γρήγορα θα πρέπει να αποτάξουμε την προσωπολατρία, ειδικά από τον μεγαλύτερο σύλλογο της χώρας. Ως οπαδός και όχι ως μέτοχος δεν θέλω να “ψάχνω” να βρω μεσσίες ή “κορόιδα” που θα έρθουν και θα “σώσουν” τον σύλλογο».
-Σας έχει προταθεί να γίνετε πρόεδρος;
«Δεν θα ήθελα να το συζητήσουμε αυτό. Δεν πρόκειται στην παρούσα φάση να αναλάβω κάτι τέτοιο, γιατί πολύ απλά, για επαγγελματικούς λόγους, θα βρίσκομαι πολύ συχνά εκτός Ελλάδος για τον επόμενο χρόνο. Ούτως ή άλλως θεωρώ πως υπάρχουν καταλληλότεροι από εμένα».
-Πώς κρίνετε τις μέχρι σήμερα κινήσεις του Γιάννη Βαρδινογιάννη;
«Με τον Γιάννη Βαρδινογιάννη δεν είχα προσωπική επαφή μέχρι τον Μάιο του 2010. Η αίσθηση μου είναι πως την πρώτη χρονιά της πολυμετοχικότητας κράτησε μια στάση απέναντι στον Νικόλα Πατέρα που μπορεί κάποιες φορές να βοήθησε (από τη στιγμή που δεν ανακατευόταν στα καθημερινά) και άλλες φορές να έκανε τον πρώην πρόεδρο να αισθάνεται ότι δεν στηρίζεται από τον άνθρωπο που τον έφερε στον Παναθηναϊκό. Ο Νικόλας Πατέρας μου είχε εκφράσει επανειλημμένα το παράπονο του για το ότι δεν έτυχε της παραμικρής βοήθειας, σε θέματα κυρίως έξω-αγωνιστικά και ειδικότερα σε σχέση με την πολιτεία. Τη δεύτερη χρονιά πιστεύω ότι ενώ έγιναν κάποια λανθασμένοι χειρισμοί από τον Πατέρα, περισσότερα σε θέματα επικοινωνίας με τους μετόχους (εξαιρώ τον Ανδρέα Βγενόπουλο) θεωρώ ότι και ο Γιάννης Βαρδινογιάννης θα μπορούσε να είχε αποφορτίσει την κατάσταση αν είχε προσπαθήσει να σταματήσει την εσωτερική αντιπολίτευση που ασκείτο σε μόνιμη βάση από ορισμένα media. Ο Ι. Βαρδινογιάννης στην τελευταία 10ετία που ασχολήθηκε με τον Παναθηναϊκό κρίθηκε πολύ αυστηρά από όλους μας και πρώτα απ΄ όλους από μένα. Είχε να αντιμετωπίσει μια αισχρή κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο και η ιδιοσυγκρασία του και νοοτροπία του δεν του επέτρεψε να φτάσει το “μαχαίρι στο κόκαλο”!»
-Ποια -κατά τη γνώμη σας- θα είναι η καλύτερη λύση για να αποφύγει ο σύλλογος τις περιπέτειες;
«Αν θέτουμε ως στόχο την επιβίωση, απλά θα με βρείτε παντελώς αντίθετο. Ο Παναθηναϊκός ήταν, είναι και θα είναι ο μεγαλύτερος σύλλογος της χώρας, με ή χωρίς πρόεδρο. Τα δεδομένα ετήσια έσοδα του Παναθηναϊκού, από χορηγίες, εισιτήρια, τηλεοπτικά κλπ., μπορούν από μόνα τους, σωστά διαχεριζόμενα, να κρατήσουν την ποδοσφαιρική ομάδα σε υψηλό επίπεδο. Εάν θέλουμε φυσικά να προχωρήσουμε παραπέρα και με δεδομένο ότι δεν θα υπάρξουν άμεσα νέες εισροές χρήματος από τους μετόχους, θα πρέπει όλα τα ενδεχόμενα να είναι ανοιχτά. Φυσικά, το κάθε θέμα πρέπει να αντιμετωπίζεται ανά περίπτωση, όπως ας πούμε για τον Σισέ… Ας πούμε ότι ο Παναθηναϊκός τον πουλάει για “χ” εκατομμύρια ευρώ. Προκειμένου να τον αντικαταστήσει, ίσως τελικά χρειαστούν δύο, ίσως και τρεις παίκτες να δαπανηθούν περισσότερα χρήματα και το αποτέλεσμα να είναι χειρότερο».
-Πιστεύετε ότι υπήρξε κακή διαχείριση και πόσο πιθανό είναι να “ζωντανέψει” ξανά το όραμα της πολυμετοχικότητας;
«Σπατάλη ναι, λάθος επιλογή ανθρώπων σε ορισμένες θέσεις – κλειδιά ναι, αλλά κακή διαχείριση από τον Νικόλα Πατέρα σε καμία περίπτωση. Ο άνθρωπος έβαλε πολλά λεφτά από την τσέπη του για πριμ παικτών, μέχρι και για φιλανθρωπικά που συσχετίζονταν με τον Παναθηναϊκό.Όσο για το όραμα, δεν νομίζω ότι υπήρξε κάποιο ιδιαίτερο όραμα. Πυροτέχνημα ναι, όραμα όχι. Η πολυμετοχικότητα είναι μία φάση μετάλλαξης που περνάει ο Παναθηναϊκός μέχρι να βρεθεί η ιδανική φόρμουλα που θα ταιριάζει περισσότερο στο DNA του».
