Το πρώτο κρούσμα στο νησί είναι πλέον γεγονός. Η επιβεβαίωση του από τη Διοίκηση του Νοσοκομείου ως κεραυνός εν αιθρία αναστάτωσε την τοπική μας κοινωνία. Όχι τόσο λόγω της απειλής του νέου ιού που αναμενόμενα ίσως, χτύπησε την πόρτα και του Νησιού μας, όσο λόγω των πολλών, των σοβαρών και των μεγάλων ερωτηματικών που εγείρονται μετά απ’ την ανακοίνωση του Νοσοκομείου.
Ακούσαμε εχθές τον Διοικητή του Νοσοκομείου να δηλώνει σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό, οτι ο ασθενής (εργαζόμενος στο εργοτάξιο του αεροδρομίου) που αφίχθη αεροπορικώς στο Νησί στις 16 Μαρτίου 2020, αισθάνθηκε ήπια συμπτώματα πριν από 12 ημέρες δηλ στις 22 Μαρτίου και παρέμεινε σε κατ’ οίκον περιορισμό οικειοθελώς και κοινωνικά σκεπτόμενος έως τις 26 Μαρτίου όπου μετέβη στο Νοσοκομείο προς εξέταση.
Αργότερα επέστρεψε στο σπίτι σε περιορισμό έως την 1η Απριλίου όπου ήρθαν οι απαντήσεις της δειγματοληψίας και ήταν θετικές. Ωστόσο αυτές ανακοινώθηκαν την επόμενη ημέρα..
Σαφώς κι εμπιστευόμαστε την Επιστήμη. Σαφώς και τασσόμαστε στο πλευρό των λειτουργών της Υγείας και σαφώς και συμβάλλουμε στον εξορθολογισμό και στην εκτίμηση της κατάστασης χωρίς υπερβολές, χωρίς ανούσιες προεκτάσεις και με ρεαλισμό, όμως η σημαντικότητα της κατάστασης πανευρωπαϊκά, σε συνδυασμό με το πνεύμα διασφάλισης της δημόσιας υγείας, μας δημιουργούν εύλογα ερωτηματικά που πρέπει αν μη τι άλλο να απαντηθούν.
Προσωπικά δεν με καλύπτει το οτι ο ασθενής είναι ήπιας συμπτωματολογίας και το περιστατικό δεν χρίζει ιχνηλάτησης. Είναι γνωστό πλέον και δεν χρειάζεται να είναι κανείς γιατρός, για να γνωρίζει οτι και οι νοσούντες με ήπια συμπτωματολογία μπορούν να μεταδώσουν τον ιό. Ο άνθρωπος λοιπόν αυτός, δεν συνταξίδεψε στο αεροπλάνο με άλλους επιβάτες;
Δεν επιβιβάστηκε σε κάποιο όχημα έως ότου μεταβεί στο σπίτι του; Δεν επισκέφθηκε κάποιο σούπερ μαρκετ προκειμένου να προμηθευτεί τα απαραίτητα μετά από ένα ταξίδι; Έως ότου εμφανίσει ήπια συμπτωματολγία και απομονωθεί, δεν ήλθε σε επαφή με άλλα άτομα; Όλα αυτά χρίζουν απαντήσεως.
Από την άλλη πλευρά, ανοίγει κι ένα μεγάλο θέμα συζήτησης όσον αφορά το αίσθημα της εμπιστοσύνης μεταξύ ιθυνόντων και Κοινωνίας. Πως μπορεί η Τοπική μας Κοινωνία να εμπιστευθεί τις Αρχές απ’ τη στιγμή που το ύποπτο κρούσμα ανακοινώθηκε 1 εβδομάδα μετά την επίσκεψή του στο Νοσοκομείο; Πως μπορεί να μείνει ήσυχος ο πολίτης όταν γνωρίζει οτι το θετικό στον ιό περιστατικό ανακοινώθηκε στις 2 Απριλίου και όχι την 1η, ώστε να μη γίνει παρερμηνεία λόγω -άκουσον άκουσον- Πρωταπριλιάς;
Πως μπορεί να γνωρίζει ο πολίτης εάν πέραν απ’ το συγκεκριμένο -θετικό πλέον- κρούσμα, υπάρχει και κάποιο άλλο ύποπτο κρούσμα, ή εάν υπάρχουν άτομα που αφίχθησαν προ εβδομάδος στην Κω, που δεν τους επετράπη να ταξιδέψουν προς Κάλυμνο, όπως ήθελαν και παραμένουν σε καραντίνα σε κάποιο τοπικό ξενοδοχείο εντός πόλεως, όπως ακούγεται;
Όλα αυτά τα ερωτήματα πρέπει να απαντηθούν κύριοι ιθύνοντες. Και ως προς την διασφάλιση του κοινού περί ασφαλείας αισθήματος αλλά και ως προς την προάσπιση του δικού σας έργου. Εμείς ως πολίτες, παραμένουμε ψύχραιμοι, λογικοί και κοινωνικά ευαίσθητοι. Μένουμε σπίτι μας, στερούμενοι την επαφή με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, τους φίλους μας και τις κοινωνικές μας επαφές.
Κάποιοι από εμάς έμειναν άνεργοι, χωρίς εισοδήματα. Τα παιδιά μας έχασαν δραστηριότητες και το σχολείο τους. Εμείς ως πολίτες, κάνουμε αυτό που πρέπει. Το βάρος όμως της λήψης αποφάσεων ως προς την αντιμετώπιση της κρίσης, πέφτει σε εσάς κι ευελπιστούμε οι κινήσεις σας να φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Σε κάθε άλλη περίπτωση εκτός από το βάρος της λήψης αποφάσεων, υπάρχει και το βάρος της ευθύνης…
Εύχομαι περαστικά στον συμπολίτη μας που νοσεί κι ελπίζω να σταματήσει αυτή η ιδιότυπη ανθρωποφαγία που έχει ήδη ξεκινήσει. Δεν μας ενδιαφέρει ούτε το όνομά του, ούτε οι καταβολές του, ούτε η ατυχία του να νοσήσει. Το μόνο που θα πρέπει να μας ενδιαφέρει ως πολίτες είναι η συλλογική προσπάθεια που καταβάλλουμε ως προς τη μη εξάπλωση του ιού, να έχει αντίκρυσμα και οι αποφάσεις των υπευθύνων να δικαιώσουν τις συλλογικές αλλά και τις ατομικές μας θυσίες.
