Οχτώ χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τον άδικο χαμό ενός δικού μας παιδιού, του Γιάννη Μαύρου.
Το καταραμένο πρωί της 13ης Δεκεμβρίου 2014, η είδηση του χαμού του Γιάννη -μόλις στα 26 του έτη- σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, σόκαρε την ομάδα μας, αλλά και ολόκληρο το νησί, μιας και είχε παντού μόνο φίλους….
Κάθε καλοκαίρι διοργανώνουμε το καθιερωμένο ετήσιο καλοκαιρινό τουρνουά αγοριών στην μνήμη του Γιάννη . Εξαίρεση το καλοκαίρι του 2020, που δεν έγινε το τουρνουά, λόγω της πανδημίας.
Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ φίλε Γιάννη….
Εγώ θα σε θυμάμαι πάντα με εκείνες τις γραμμές που κατάφερε να γράψω εκείνη την άτιμη ημέρα.
Να ξέρεις ρε φίλε, ακόμα θυμάμαι εκείνα τα χρόνια στο Μαρμάρι που περνούσαμε όλη την μέρα μας παίζοντας μπάσκετ στην αλάνα. Που επειδή ήσουν μικροκαμωμένος και νευρίαζες που έχανες κλωτσούσες την μπασκέτα, ναι ρε αυτήν την πλαστική που είχαμε με τον Τζόρνταν στον δρόμο. Θυμάσαι ρε φίλε;
Θυμάσαι γέλιο που κάναμε με σένα τον Στράτο και τον Κώστα με τον γείτονα απέναντι που όταν πήγαινε η μπάλα στο μαγαζί του δεν μας την έδινε; Η την άλλη φορά που απ’ τα νεύρα μας την είχαμε κλωτσήσει και μπήκε στο αμάξι ενός περαστικού και εκείνος την πήρε μαζί του; Ακόμα τα θυμάμαι και γελάω ρε…
Θυμάσαι που πιτσιρικάδες κάναμε κοπάνα απ’ το δημοτικό ακόμα για να πάμε στο γήπεδο να παίξουμε; Που και να έβρεχε σκουπίζαμε το γήπεδο και μετά παίζαμε στην βροχή;
Το μονά μας ; Τις κόντρες μας με τον ψηλό; Τα μονά με τον Ζαφείρη; Θυμάσαι ρε φίλε; Το χόκεϊ που παίζαμε στο Play Station και οι άλλοι γελούσαν;
Τον Χάρμυλο; Την Α.Ε Δικαίου; Τις στολές σου που πάντα ήταν μεγάλες σου και γελούσαμε όλοι παρέα; ….
Να ξέρεις εδώ λένε ότι έχεις φύγει, αλλά τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα εδώ είσαι φίλε μου, εδώ θα είσαι πάντα… Και ξέρω ότι θα σε δω στον δρόμο να μου χαμογελάσεις και να θυμηθούμε τα παλιά μας…
Καλό ταξίδι Γιαννάρα μου….
