Τι…
Παρασκευή και 13 και ποιος… δολοφόνος με το πριόνι; Εκεί στον βραζιλιάνικο δρόμο με τις λεύκες, αντάμωσαν όλοι
μαζί οι πατερούληδες των θρίλερ, ακόμα κι οι παππούδες τους, από Χίτσκοκ που
πλήρωσε το λογαριασμό στο καπηλειό μέχρι τον… Ίβιτσα Όσιμ!
Τι δουλειά είχε αυτός σε μια τέτοια σύναξη; Μα
για να πει σ’ όλους αυτούς ότι όσα έγραψαν –ακόμα και τα πιο αιματοβαμμένα
θρίλερ- έμοιαζαν με παραμυθάκια για μικρά παιδιά, με Χιονάτες και Μπάρμπες,
μπροστά στη δική του «ταινία», την παγκόσμια ρήση του: ότι η μπάλα είναι πόρνη!
Τόσο πόρνη, ώστε να κάνει την παγκόσμια
πρωταθλήτρια Εθνική
Ισπανίας –με Ινιέστα, Τσάβι,
Τσάμπι Αλόνσο, Ράμος, Πικέ, Κασίγιας και δεν συμμαζεύεται, να μοιάζει με τον…
Αετό Σκύδρας στα χειρότερά του!
Να κάνει έναν εξαιρετικό προπονητή όπως ο Ντελ
Μπόσκε να μοιάζει με τρομαγμένο ταβερνιάρη μπροστά σε μια πεινασμένη λαίλαπα
«αρπακτικών»!
Ταβερνιάρης ο Ντελ Μπόσκε; Μα αυτό έδειξε η εξέλιξη του ματς
και το μαρτύρησε μετά αυτό το παλιόπαιδο ο Φαν Πέρσι, που έτρεχε σαν… πρόπερσι
κι ακόμα καλύτερα.
Τι είπε λοιπόν ο Ολλανδός;
«Σας
φαίνεται απίστευτο, αλλά ο προπονητής μας είχε προβλέψει ακριβώς την εξέλιξη!
Μας είχε προετοιμάσει, μας είχε πει με ακρίβεια τι θα συμβεί…».
Για κάτσε ρε Πέρσι. Τι είχε πει; Ότι θα βάλετε
ΤΕΣΣΕΡΑ γκολ σε ένα ημίχρονο και θα διασύρετε την παγκόσμια πρωταθλήτρια; Ότι
θα μπορούσατε να βάλετε έξι και εφτά γκολ;
Ναι, ίσως να είχε προβλέψει ότι ο Πικέ θα χορέψει σαν τη
Σακίρα –γιατί αυτό έκανε- ή ότι ο Κασίγιας θα πηδάει σαν μαϊμουδίτσα και δεν θα
φτάνει τη μπάλα, όπως έγινε στο τρίτο γκολ.
Κλαίει τώρα η γυναίκα του, η Σάρα Καρμπονέρο,
γιατί ο καλός της διασύρθηκε σε παγκόσμια θέα, όπως έγινε και στο τέταρτο γκολ,
αυτό του Φαν Πέρσι.
Αμ δεν κλαίει, δεν θρηνεί, η κυρία Ντελ Μπόσκε;
Ακόμα κι αυτή είδε το διασυρμό του άντρα της απ’ αυτόν τον σκληρό τύπο που
μοιάζει με μέλος της χιτλερικής νεολαίας, τον Φαν Χααλ, Γκααλ ή όπως αλλιώς τον
προφέρουν;
Ακόμα κι εκείνη λοιπόν θα έπαιζε διαφορετική
άμυνα. Δεν θα έβγαινε να μαρκάρει ψηλά και ν’ αφήσει να αλωνίζουν αυτοί οι
δαιμονισμένοι, Ρόμπεν και Φαν Πέρσι!
Θα έκλεινε περισσότερο τους χώρους, θα έβαζε πιο
κοντά τις γραμμές, θα έφερνε αμυντικό χαφ μπροστά από τους στόπερ, θα ενίσχυε
τις πτέρυγες.
Η Ισπανία, όπως εμφανίστηκε, ήταν μια
ξεζουμισμένη ομάδα, δίχως φρεσκάδα και πνευματική διαύγεια, δίχως ανάσες,
προδομένη και από την τακτική της. Κι αυτό δεν φάνηκε απλώς, πλημμύρισε στο
δεύτερο ημίχρονο της καταστροφής, σε μια ημερομηνία που θα μείνει σταθμός στην
ιστορία: Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014, Ολλανδία-Ισπανία 5-1!
Πέντε γκολ δεν έφαγε ούτε η Αυστραλία από τη Χιλή! Στα τρία
έμεινε! Γι’
αυτό μιλάμε για διασυρμό που δεν θα σβήσει ποτέ και θα τον μνημονεύουν τα
εγγόνια μας κι όλα τα ποδοσφαιρικά αλμανάκ, ακόμα και στα σουαχίλι, αν
υπάρχουν.
Γιατί μιλάμε για την εν ενεργεία παγκόσμια
πρωταθλήτρια, όχι την… Ονδούρα έτσι;;;;
Καταραμένο 13! Στις 13 Ιουλίου 1950 η Ισπανία είχε χάσει 6-1
από τη Βραζιλία στον ίδιο τόπο. Θα τρέχει σε μάγισσες ο Ντελ Μπόσκε, μπορεί κι
ο βασιλιάς, ο Χουάν Κάρλος, με τις χίλιες πεντακόσιες ερωμένες! Αυτός βέβαια ξόφλησε, η Ισπανία θα προσπαθήσει να
ξανασηκώσει κεφάλι για να μη μείνει έξω και ξεφτιλιστεί τελείως!
Όσο είναι καλά ο… γυάλινος Ρόμπεν –αυτό το
ξωτικό που θα περνούσε και τα… γρήγορα στρουμφάκια- η Ολλανδία θα καλπάζει.
Βέβαια τώρα την είδαν και θα την παίζουν πιο κλειστά, μπορεί και με το πούλμαν
του Μουρίνιο. Θα δούμε.
Πάντως το συγκεκριμένο παιχνίδι έδειξε κάτι
ακόμα. Ότι άλλο τα χαρτιά
κι άλλο το χορτάρι. Η
Ισπανία είχε υπεροχή στα χαρτιά, στο γκαζόν όμως βυθίστηκε. Τα μεγάλα κεφάλια
της στο γήπεδο έδειχναν γερασμένα, ξεζουμισμένα. Θα συνέλθουν; Μόνη η πράξη θα
δείξει. Κι αυτός ο γίγαντας ο Πουγιόλ –που και με ένα πόδι θα ήταν καλύτερος
από τους χτεσινούς- δεν μπορεί να παίξει. Κόλαση…
