Μεγάλη συνέντευξη του Ρόι Κάρολ φιλοξενεί η Stadio που κυκλοφορεί πριν τους εντός έδρας του Ολυμπιακού.
Ο τερματοφύλακας των “ερυθρόλευκων” μιλάει για την παρουσία στον Ολυμπιακό τονίζοντας ότι απολαμβάνει ξανά τη χαρά του ποδοσφαίρου.
Ως βασικός, πλέον, σε ένα μεγάλο κομμάτι των αγώνων των «ερυθρολεύκων», ο Βορειοϊρλανδός τερματοφύλακας μιλά για τις σκέψεις του, για όσα ζει καθημερινά στον Ολυμπιακό, για τους στόχους του, τον κόσμο της ομάδας, αλλά και για το τέταρτο αστέρι στη φανέλα!
Διαβάστε αναλυτικά τη συνέντευξη:
Βρίσκεσαι στην ομάδα εδώ και αρκετό καιρό. Πώς έχει κυλήσει αυτό το διάστημα για εσένα, εδώ, στον Ολυμπιακό;
Πολύ γρήγορα. Όλα έχουν κυλήσει πολύ γρήγορα για εμένα. Ήρθα στην ομάδα τον περασμένο Ιανουάριο και πλέον είμαστε ήδη στα μέσα του Οκτώβρη. Μου φαίνεται πως ο χρόνος πέρασε σαν… νερό. Το απολαμβάν ω , όμως. Όλα ήταν από την αρχή και παραμένουν έτσι για εμένα, εδώ, στον Ολυμπιακό. Πλέον παίζω και σε περισσότερα παιχνίδια τη φετινή σεζόν. Απολαμβάνω κάθε παιχνίδι στο οποίο αγωνίζομαι. Και πραγματικά ελπίζω να συνεχίσω να αγωνίζομαι και σε ακόμη περισσότερα ματς. Είναι μία τεράστια ευκαιρία για εμένα το να μπορώ να παίζω στη μεγαλύτερη ομάδα της Ελλάδας και να αγωνίζομαι ξανά στην εθνική ομάδα της χώρας μου.
Η μεταγραφή τον Ιανουάριο, η απόκρουση στη Μόσχα, η καλοκαιρινή προετοιμασία και τώρα βασικός στα ματς του Ολυμπιακού. Πώς ήταν αυτή η μετάβαση, αυτή η αλλαγή, για εσένα; Πώς σε επηρεάζει;
Από τότε που ήρθα στην Ελλάδα και έπαιξα πρώτα για τον ΟΦΗ, άρχισα να απολαμβάνω ξανά το ποδόσφαιρο. Η ζωή μου άλλαξε πλήρως. Έμαθα ότι πρέπει να απολαμβάνεις κάθε ημέρα που περνάει. Πρέπει να χαίρεσαι που παίζεις ποδόσφαιρο και να έχεις στο μυαλό σου ότι μπορεί κάποια στιγμή, ακόμη και αν δεν το περιμένεις, να σταματήσεις να το έχεις αυτό το πράγμα. Μπορεί να είναι και η τελευταία φορά που παίζεις. Το ξέρω το συναίσθημα, γιατί έμεινα εκτός αθλήματος αρκετούς μήνες και ήταν απαίσια για εμένα. Πολλές φορές οι άνθρωποι που ασχολούνται με αυτό το αντικείμενο δεν κατανοούν τι σημαίνει να έχουν το ποδόσφαιρο, μέχρι που το «χάνουν» και δεν έχουν κάτι άλλο να κάνουν. Δεν κατανοούν πόσο θα τους λείψει το να πηγαίνουν κάθε μέρα στην προπόνηση και να είναι στους αγώνες. Εγώ το έζησα αυτό και πλέον απολαμβάνω κάθε προπόνηση, κάθε ματς. Απολαμβάνω ξανά τη ζωή.
Το έχεις αναφέρει ξανά αυτό στο παρελθόν και το κάνεις κάθε φορά που σου δίνεται η ευκαιρία. Πιστεύεις ότι αυτό πρέπει να έχουν στον νου τους οι νεαροί ποδοσφαιριστές, προκειμένου να νιώσουν πιο απελευθερωμένοι;
Νομίζω ότι οι ποδοσφαιριστές σκέφτονται διαφορετικά ο ένας από τον άλλο. Πρώτα από όλα, θεωρώ ότι σε όποιο κλαμπ και αν αγωνίζονται, πρέπει να «μπολιάζονται» με τη νοοτροπία του νικητή. Και παράλληλα, φυσικά, να μαθαίνουν να αγαπούν το ποδόσφαιρο. Πρέπει να μάθουν, μεγαλώνοντας, ότι σε κάθε ματς χρειάζεται να μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο για να το χαρούν και να κερδίσουν! Να κερδίζουν ακόμη και τα διπλά στην προπόνηση και να απολαμβάνουν μέχρι και αυτά. Θυμάμαι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τον Ρόι Κιν να δίνει σε κάθε προπόνηση το 100% και να λέει συνεχώς πως ό,τι κάνεις στην προπόνηση το κάνεις και στους αγώνες. Πρέπει οι νεαροί ποδοσφαιριστές που ήρθαν στην ομάδα να γνωρίζουν ότι τα στάνταρ είναι υψηλά. Υψηλότερα από αυτά στα οποία είχαν συνηθίσει.
Έχοντας παίξει δίπλα σε κάποια μεγάλα ονόματα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, θεωρείς ότι είναι «υποχρέωσή» σου να μεταβιβάσεις αυτή την εμπειρία στα νεότερα παιδιά του Ολυμπιακού;
Σίγουρα προσπαθείς. Θυμάμαι τον εαυτό μου νέο, όμως. Κάποιες φορές άκουγα, κάποιες όχι. Έτσι είναι όταν είσαι νέος. Είναι δεδομένο ότι οι νεαρότεροι πρέπει να μαθαίνουν από τους πιο έμπειρους. Να ακούνε. Εγώ εδώ ακόμη μαθαίνω.
Από τον προπονητή τερματοφυλάκων μας, από τον Μέγιερι, από τους άλλους τερματοφύλακες που είναι μαζί μας. Και δεν σταματάς ποτέ να μαθαίνεις και αυτό καμιά φορά κάνει και τον καλό παίκτη: Το να ακούει τους ανθρώπους γύρω του. Σίγουρα είναι δύσκολο το να έρχεσαι από μία άλλη ομάδα στον Ολυμπιακό, καθώς οι απαιτήσεις εδώ είναι υψηλές. Με αυτό πρέπει να μεγαλώνουν τα νεαρά παιδιά. Έτσι είναι όταν έρχεσαι σε μία μεγάλη ομάδα. Μπορούν και εδώ να το χαίρονται όπως αν έπαιζαν σε μία μικρότερη ομάδα, όμως τώρα χρειάζεται να μην ξεχνούν ότι πρέπει να κερδίζουν!
Πώς βλέπεις τα παιδιά που προωθήθηκαν από την ομάδα νέων;
Την έχω ξαναζήσει την εμπειρία να έχω νεαρά παιδιά δίπλα μου και πιο παλιά. Πρέπει να ξέρουν ότι χρειάζεται να δουλέψουν πολύ και να προπονούνται σκληρά. Οι δυνατότητες υπάρχουν, όμως πρέπει να τις επεξεργαστούν μέσα από τις προπονήσεις. Οφείλουν διαρκώς να μαθαίνουν και να γίνονται καλύτεροι.
Βρίσκεσαι για ένα διάστημα στον Ολυμπιακό. Πώς νιώθεις κάθε φορά που μπαίνεις στο Γήπεδο Καραϊσκάκη;
Κάθε φορά που μπαίνεις στο «Καραϊσκάκη» νιώθεις πάρα πολύ όμορφα. Είναι ένα σπουδαίο γήπεδο, γεμάτο από τους φιλάθλους μας, οι οποίοι πληρώνουν για να έρχονται να μας βλέπουν. Φέτος η οικονομική κατάσταση του κόσμου είναι ακόμη πιο δύσκολη από πέρυσι -είναι εμφανές αυτό. Υπάρχει, όμως, από την άλλη, και ο πρόεδρός μας, ο οποίος κάνει τα πάντα για να βοηθάει τους πάντες. Ο κ. Μαρινάκης είναι οπαδός της ομάδας, την υποστηρίζει, κάτι το οποίο είναι σπουδαίο, πραγματικά! Λατρεύει την ομάδα, όπως και ο κόσμος, και θέλουν όλοι το καλύτερο. Αυτό αποδεικνύεται και από το προηγούμενο ματς, στο οποίο δεν ήταν χαρούμενοι. Ξέρουν ότι είμαστε καλύτεροι από αυτό που παρουσιάσαμε και συμφωνώ κι εγώ μαζί τους. Είμαστε καλύτεροι από αυτό που παρουσιάσαμε. Είναι τιμή για εμάς το να παίζουμε μπροστά σε τέτοιο κόσμο και πρέπει να το αντιλαμβανόμαστε αυτό. Μακάρι να κερδίσουμε το πρωτάθλημα και το τέταρτο αστέρι στη φανέλα μας για εκείνους. Το θέλουν τόσο πολύ…
Η κατάσταση δυσκολεύει φέτος, οικονομικά, στην Ελλάδα. Εσύ πώς αντιλαμβάνεσαι την παρουσία του κόσμου στο γήπεδο;
Θυμάμαι πριν από λίγο καιρό όταν είχε έρθει το κανάλι της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στην Ελλάδα και με βρήκαν οι άνθρωποί του. Μεταξύ άλλων, ήρθαν και στο «Καραϊσκάκη». Θα σου περιγράψω τι μου έλεγαν, γιατί έτσι το νιώθω κι εγώ ακριβώς. Μου έλεγαν λοιπόν ότι το να βλέπουν τον κόσμο να χοροπηδάει στην εξέδρα σε όλο το ματς και να τον ακούνε όλο το 90λεπτο να τραγουδάει είναι κάτι απίστευτο. Ένιωθαν λες και βρίσκονταν μπροστά σε πολύ περισσότερο κόσμο από ό,τι ήταν στις εξέδρες. Και μ εμένα συμβαίνει το ίδιο. Το γήπεδό μας μπορεί να γεμίζει από 33.000 κόσμο και υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι αγωνίζομαι μπροστά σε 100.000 άτομα! Η φασαρία σε αυτό το γήπεδο είναι φανταστική! Σίγουρα δίνει ώθηση σε όλους μας και σε εμένα προσωπικά.
Ανέφερες τον Μπάλας Μέγιερι. Είναι γνωστό ότι οι δυο σας τα πάτε πολύ καλά. Πώς είναι η επικοινωνία σας μέσα στην καθημερινότητα;
Είναι δύσκολη η θέση του τερματοφύλακα. Έχεις μόνο μία θέση, για την οποία «συναγωνίζεσαι» με τους συμπαίκτες σου. Ξέρουμε την κατάσταση όμως και στηρίζουμε ο ένας τον άλλο 100%. Όταν παίζω εγώ, με στηρίζει εκείνος, όταν παίζει εκείνος, το ανάποδο. Έτσι πρέπει να είσαι ως τερματοφύλακας. Πέρυσι ο Μπάλας έπαιξε φανταστικά. Γνωρίζω ότι έχει μεγάλο ταλέντο, την αυτοπεποίθηση και τη δίψα για μάθηση που χρειάζεται. Είναι ακόμη νέος, μόνο 22 ετών. Μακάρι να ήμουν κι εγώ τόσο νέος (γέλια)! Τα πάμε πολύ καλά και αυτό είναι και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, εδώ που τα λέμε.
Ο κόσμος καμιά φορά το πηγαίνει ένα βήμα παρακάτω και σκέφτεται το «30 στα 30». Εσύ τι σκέφτεσαι γι’ αυτό;
Καλά κάνει! Έτσι πρέπει να είναι ο κόσμος μίας μεγάλης ομάδας: απαιτητικός. Εμείς δεν μπορούμε να πάμε τόσο μπροστά, όμως. Είμαστε επαγγελματίες παίκτες και απέναντί μας έχουμε επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Είναι νωρίς ακόμη στη σεζόν για να σκεφτόμαστε κάτι τέτοιο. Αν με ρωτήσεις τον Φεβρουάριο, θα μπορέσω να σου πω περισσότερα για αυτό! Αλλά, όπως και να ‘χει, εμείς έτσι θέλουμε τον κόσμο. Να είναι δίπλα μας, να μας πιστεύει και να ζητάει από εμάς πάντα το καλύτερο. Εμείς έχουμε τα πόδια μας στη γη. Τη σκέψη μας προσγειωμένη. Ξέρουμε ότι πρέπει να δουλέψουμε για οτιδήποτε θέλουμε να πετύχουμε. Κανείς δεν θα μας χαρίσει τίποτα!
Τι έχεις στο μυαλό σου για το σημερινό ματς με την Ξάνθη;
Δεν υπάρχουν εύκολα ματς. Κανένα δεν είναι έτσι. Ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ποτέ δεν πρέπει να θεωρείς ότι κερδίζεις ένα παιχνίδι πριν καν αυτό διεξαχθεί, όσο χαμηλά στη βαθμολογία και αν είναι ο αντίπαλός σου. Πρέπει να τους σέβεσαι όλους. Εμείς θέλουμε απλώς να κερδίζουμε και να φτάνουμε σε τίτλους. Αυτή η νοοτροπία είναι που έχει κάνει μεγάλο τον Ολυμπιακό. Ανέκαθεν είχαμε παίκτες-νικητές στην ομάδα, οι οποίοι μάθαιναν έτσι: να κερδίζουν.
Τελικά, η προπόνηση είναι μόνο σκληρή δουλειά ή σε μεγάλο ποσοστό και ευχαρίστηση;
Πρέπει να καταλαβαίνει και ο κόσμος ότι δουλεύουμε πολύ σκληρά στις προπονήσεις, όμως δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και χαρά για εμάς. Είναι ευχάριστο αυτό το πράγμα. Δουλεύουμε για μία-μιάμιση ώρα ή και δύο την ημέρα έντονα, αλλά απολαμβάνουμε αυτό που κάνουμε. Εμένα, λόγου χάρη, μου αρέσει πολύ να αστειεύομαι κατά τη διάρκεια της προπόνησης. Όχι να κάνω «χαβαλέ» και να χαλαρώνω, αλλά να συζητάω με τους συμπαίκτες μου, να τους πειράζω, χωρίς να χάνουμε τη σοβαρότητά μας, φυσικά.
Μιλάς αρκετά με τους συμπαίκτες σου, είναι η αλήθεια.
Ναι, έτσι είναι. Μου αρέσει να επικοινωνώ με τους συμπαίκτες μου, να ζω ευχάριστα αυτή μου τη δραστηριότητα, την οποία κάνω με αγάπη και με διάθεση να γίνω καλύτερος. Έχουμε μια καλή δουλειά εμείς, οι ποδοσφαιριστές, την οποία αγαπάμε. Αυτό θέλαμε να κάνουμε, να γίνουμε επαγγελματίες παίκτες.
Υπάρχει, εν γένει, η πεποίθηση ότι ο τερματοφύλακας εκτελεί και χρέη «προπονητή» εντός αγωνιστικού χώρου, αφού βλέπει όλο το γήπεδο. Αληθεύει;
Κοίταξε, υπάρχουν διαφόρων ειδών τερματοφύλακες. Κάποιοι μιλούν στο γήπεδο, άλλοι είναι πιο ήσυχοι. Εγώ ανήκω στην πρώτη κατηγορία. Βλέπουμε εσχάτως και ότι αρκετοί τερματοφύλακες γίνονται αρχηγοί στην ομάδα τους. Από την οπισθοφυλακή βλέπεις καλύτερα όλο το γήπεδο, ίσως γι’ αυτό. Φωνάζω διαρκώς εγώ στους παίκτες μου, θέλω να τους κρατάω σε επαγρύπνηση. Καμιά φορά, όταν επιτίθεσαι διαρκώς, μπορεί να χαλαρώνεις στα μετόπισθεν και να χάνεις τη «σπιρτάδα» σου, όπως λέμε. Αυτό θέλουμε όλοι να το αποφύγουμε.
Γι’ αυτόν τον λόγο και η φωνή σου όταν πραγματοποιείς έξοδο ακούγεται σε όλο το γήπεδο!
Πράγματι, ναι! Φωνάζω «τέρμα!» όταν βγαίνω. Φωνάζω πολύ δυνατά, για να καταλαβαίνουν εκείνη τη στιγμή, που νιώθω ότι ελέγχω τη φάση, πως πραγματικά είναι έτσι. Το αντιλαμβάνονται αυτό οι συμπαίκτες μου, πλέον. Απλώς εκείνη τη στιγμή πρέπει να έχεις πλήρη αντίληψη του τι γίνεται γύρω σου. Η φωνή αυτή βοηθάει για να «αγχώνει» λίγο και τους αντιπάλους. Όλα έχουν να κάνουν με την επικοινωνία που υπάρχει στο γήπεδο.
