Συνέντευξη στην εφημερίδα τα «ΝΕΑ» παραχώρησε ο Νίκος Γκάλης, ο οποίος κλήθηκε να σχολιάσει τον Μάικλ Τζόρνταν, με αφορμή την προβολή του ντοκιμαντέρ «The Last Dance» για τον κορυφαίο μπασκετμπολίστα όλων των εποχών.
Οι δυο τους είχαν τεθεί αντιμέτωποι τον Οκτώβριο του 1983 στο «Αλεξάνδρειο», όταν το κολλέγιο North Carolina είχε επισκεφθεί την Ευρώπη για φιλικούς αγώνες, έχοντας στη σύνθεσή του τον ηλικίας 20 ετών τότε «Air».
«Ήταν απλά φοβερός. Απίστευτος. Είχε τρομερά αθλητικά προσόντα και μου έκανε εντύπωση. Αν και ήταν είκοσι χρονών, έπαιζε πολύ έξυπνα, σοβαρά και με μεγάλη ωριμότητα. Διέθετε υψηλό δείκτη νοημοσύνης, ήταν μπολιασμένος με την νοοτροπία του νικητή και έγινε αυτός που έγινε. Φαινόταν χαρισματικός, αλλά το ταλέντο δεν φτάνει για να γίνει κάποιος πολύ σπουδαίος. Χρειάζεται να έχει και τύχη, να μην πάθει σοβαρούς τραυματισμούς, να βρεθεί στην κατάλληλη ομάδα και το σωστό περιβάλλον», θυμάται από εκείνο το ματς ο Γκάλης, ο οποίος είχε σημειώσει 24 πόντους, με τον Τζόρνταν να έχει 34 στο τελικό 100-83 υπέρ των Αμερικανών.
Βέβαια, αργότερα και εκείνος είχε δηλώσει εντυπωσιασμένος από την απόδοση του Νικ, τονίζοντας ότι δεν περίμενε ποτέ ότι θα συναντούσε τέτοιον σκόρερ στα ευρωπαϊκά παρκέ, πόσω μάλλον στην Ελλάδα.
«Πηδούσε ψηλά, δημιουργούσε και τελείωνε φάσεις, είχε μεγάλη γκάμα στο σκοράρισμα και επίσης ήταν σπουδαίος αμυντικός. Εγώ στέκομαι περισσότερο στην ταπεινότητα και στη σοβαρότητα που είχε δείξει σε εκείνο το ματς. Δεν ήταν επιδειξιομανής και… καραγκιοζάκος», προσθέτει στα «ΝΕΑ» ο Γκάλης που στην συνέχεια ερωτήθηκε για τα κοινά σημεία στο στυλ παιχνιδιού:
«Πιστεύω ότι μοιάζαμε σε δύο σημεία στον τρόπο που παίζαμε. Το ένα είναι ότι μπορούσαμε να βάλουμε καλάθι όπως θέλαμε και όποιος και αν βρισκόταν απέναντί μας. Το δεύτερο έχει να κάνει με το ένστικτο της στιγμής, διότι όταν παίρναμε την μπάλα δεν είχαμε σχεδιάσει πώς θα τελειώναμε την φάση και λειτουργούσαμε με το ένστικτο, αποφασίζοντας τι θα κάνουμε στον αέρα! Αυτο δεν το μαθαίνεις, είτε το έχεις εκ γενετής, είτε όχι», τόνισε.
