Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς εξήγησε γιατί δεν μαθαίνει ελληνικά… Ο λόγος είναι ότι στην χώρα μας κυκλοφορούν 14 αθλητικές εφημερίδες και όπως υποστήριξε θα τρελαινόταν αν τις διάβαζε όλες! Επίσης, δήλωσε προσηλωμένος στον Παναθηναϊκό, ενώ τόνισε πως δεν έχει κουραστεί να ασχολείται με το μπάσκετ.
Αναλυτικά, η συνέντευξή του στη «La Vanguardia»:
«Είναι μία συνειδητή επιλογή (το να μην μάθω ελληνικά). Στην Αθήνα κυκλοφορούν 14 αθλητικές εφημερίδες κι αν ήξερα τι ακριβώς γράφουν, πιθανότατα θα τρελαινόμουν! Έτσι νιώθω προστατευμένος. Αυτά που γράφονται στον Τύπο δεν με επηρεάζουν καθόλου», είπε αρχικά ο τεχνικός του Παναθηναϊκού.
Για το αν θα επέστρεφε στην Ισπανία: «Ποτέ δεν είχα συζητήσει με άλλη ομάδα όσο είχα συμβόλαιο. Από τη στιγμή, λοιπόν, που δεσμεύομαι με συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό, δεν θα μιλήσω με κανέναν. Σε αυτό το επάγγελμα δεν είναι εύκολο να σχεδιάσεις το μέλλον. Όταν υπέγραψα στη Χοβεντούτ, σκεφτόμουν ότι θα μείνω εκεί για πολύ καιρό, αλλά έφυγα έναν χρόνο μετά. Στην Αθήνα συνέβη το αντίθετο. Πίστευα ότι θα μείνω για λίγο, αλλά ήδη είμαι εδώ 12 χρόνια και συνεχίζω να απολαμβάνω και την ομάδα και την πόλη. Και τους οπαδούς».
Για τη «συνταγή» της επιτυχίας και το ότι «λέγεται ότι το Final 4 είναι μία διοργάνωση 4 ομάδων που πάντα κερδίζει ο Ομπράντοβιτς»: «Πρώτα απ’ όλα, δεν κερδίζω πάντα. Έχω χάσει αρκετά final 4, ενώ σε άλλα δεν καταφέραμε να προκριθούμε. Το σημαντικότερο είναι να έχεις πίστη και να αποφεύγεις την ευφορία όταν κερδίζεις και την καταστροφολογία όταν χάνεις. Την πρώτη μου χρονιά στην Παρτιζάν, έπειτα από ήττα, δεν έβγαινα από το σπίτι γιατί πίστευα ότι όλος ο κόσμος θα με κοιτούσε με μισό μάτι. Με τα χρόνια και την εμπειρία, όμως, μαθαίνεις».
Για τον Άσα Νίκολιτς: «Ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που μου έμαθε είναι ότι και οι προπονητές μπορούν να μάθουν από τους παίκτες τους. Επίσης είναι σημαντικό να προσαρμόζεσαι σε μία νέα ομάδα. Μόνο ένας χαζός δεν αλλάζει ποτέ».
Για το αν έπειτα από τόσα χρόνια έχει κουραστεί να ασχολείται με το μπάσκετ: «Ποτέ! Κάθε καλοκαίρι παίρνω έναν μήνα διακοπές, έρχομαι στο σπίτι μου στην Αλέγια και τη δεύτερη μέρα ψάχνω κάποιον να μιλήσω για μπάσκετ ή να δω κανένα βίντεο. Είχα την τύχη να κάνω στη ζωή μου αυτό που μου αρέσει περισσότερο. Μετά τη νίκη μας στο Final 4 της Βαρκελώνης έδωσα δύο μέρες ρεπό στους παίκτες, αλλά περίμενα να επιστρέψω στη δουλειά σαν τρελός!».
Για το πως είναι να δουλεύεις με παίκτες – αστέρια και στο δίλημμα «ταλέντο ή δουλειά»: «Και τα δύο. Το ταλέντο χωρίς τη δουλειά δεν αξίζει τίποτα. Είναι σημαντικό να έχεις αστέρια στην ομάδα σου, αλλά τα αστέρια είναι σπουδαία όχι για το επίθετο τους, αλλά για την ικανότητα τους να ανταποκρίνονται τις κρίσιμες στιγμές και να χρησιμοποιούν τις αρχηγικές τους ικανότητες για το καλό της ομάδας. Κανένα αστέρι στις ομάδες μου δεν είχε ούτε είχε απαιτήσει κάποιο επιπλέον προνόμιο».
