Λέμε πολλές σε αυτόν τον χώρο της δημοσιογραφίας για αθλητές οι οποίοι είχαν τις δυνατότητες να κάνουν παραπάνω πράγματα στην καριέρα του αλλά για διάφορους λόγους δεν τα κατάφεραν, είτε λόγω τραυματισμών, είτε λόγω επιλογών είτε πολλές φορές λόγω μάνατζερ που βρέθηκαν στην δρόμο τους.
Ένα απ’ τα μεγαλύτερα «what if» του νησιού, σίγουρα είναι ο Αλέξανδρος Μαργαρίτης. Ο 24χρονος μεσοεπιθετικός που κατάφερε όχι απλά να βρεθεί στις ακαδημίες του Ολυμπιακού αλλά να θεωρείται «πρώτο βιολί» και να αγωνιστεί ακόμη και με την φανέλα της Εθνικής Ελλάδος ήταν αρκετά άτυχος στα επόμενα χρόνια της ποδοσφαιρικής του καριέρας.
Αν και βρέθηκε ένα βήμα απ’ το να αγωνιστεί στο εξωτερικό κατέληξε (ελέω μάνατζερ) στον Παναιτωλικό. Οι τραυματισμοί του δεν τον άφησαν να εξελιχθεί και μετά από ένα σύντομο πέρασμα στον Εθνικό επέστρεψε στο νησί για λογαριασμό του ΔΙΑ (με τον οποίο κατέκτησε το κύπελλο Δωδεκανήσου σκοράροντας μάλιστα στον τελικό) και στην συνέχεια με την φανέλα του Α.Ο Πυλίου κατάφερε να κατακτήσει το πρωτάθλημα Δωδεκανήσου.
Ανεβάζοντας κατακόρυφα την απόδοση του μετά το 1/3 του πρωταθλήματος και έχοντας εξαιρετική απόδοση στις πλευρές όπου τον χρησιμοποίησε αρκετές φορές ο Δημήτρης Χρυσόπουλος βοήθησε αρκετά για την επίτευξη του στόχου δείχνοντας την ποιότητα του έχοντας αγωνιστική σταθερότητα. Την φετινή χρονιά θα φορέσει την φανέλα της ομάδας στην Γ’ Εθνική.
Ένας απ’ τους λόγους που αυτή η ομάδα πρέπει να στηριχτεί και να μπορέσει να έχει μια σταθερή πορεία σε αυτές τις κατηγορίες είναι για παιδιά σαν τον Μαργαρίτη. Παιδιά που είχαν προτάσεις από άλλες ομάδες, που έβαλαν πλάτη για να αγωνιστούν στο τοπικό παρόλο που είχαν την ποιότητα για παραπάνω και πάλεψαν να ανεβάσουν την ομάδα του νησιού τους.
Όταν φτάνεις απ’ τα σαλόνια στις χαμηλές κατηγορίες το πιο δύσκολο είναι να παλέψεις με τον εαυτό σου για να δεχτείς ότι πρέπει να δεις διαφορετικά τον χώρο μέχρι να βρεθεί η κατάλληλη στιγμή να κάνεις ξανά το βήμα. Η μεγαλύτερη δικαίωση για τον Μαργαρίτη είναι ότι κατάφερε να δουλέψει καλά με τον εαυτό του στον ψυχολογικό τομέα, να δεχτεί τη νέα τάξη πραγμάτων (στην αρχή ήταν δύσκολο και φαινόταν και αγωνιστικά) και να μπορούμε να πούμε πια ότι έχει ένα καλό restart.
