Στις πρώτες ημέρες του Οκτωβρίου χτύπησε στο χέρι, έμεινε εκτός για περίπου ένα μήνα, επέστρεψε, έπαιξε καμπόσες εβδομάδες και πάνω που έβρισκε το ρυθμό του, παίζοντας εξαιρετικά, βρωντοφώναξε «Δόξα τω Θεώ», γύρισε και πάλι στο «Βοήθα Παναγιά».
«Τώρα αν σου πω, σε ποιο σημείο του αγώνα με την ΑΕΚ χτύπησα, θα σου πω ψέματα» μας είπε ο διεθνής φόργουρντ… «Κάποια στιγμή αισθάνθηκα ένα μικρό πόνο στο χέρι, αλλά πίστεψα ότι ήταν τυπικός πόνος λόγω της πρόσφατης επέμβασης και δεν έδωσα μεγάλη σημασία». Ο χρόνος όμως περνούσε και η ενόχληση γινόταν πιο έντονη… Ετσι… «Διαπιστώσαμε ότι οι βίδες που είχαν μπει συγκρατούσαν το κάταγμα και γι αυτό δεν το καταλάβαμε αμέσως».
Κάπως έτσι ο Κώστας Τσαρτσαρής έμαθε τα μαντάτα. Και δικαιούται πλέον το Οσκαρ ατυχίας. Είναι ο παίκτης που δουλεύει καθημερινά, είναι αφοσιωμένος και προσηλωμένος στο στόχο του, αλλά φαίνεται ότι το τίμημα για αυτόν είναι βαρύ. Και τα εμπόδια που καλείται να προσπεράσει, πολλά περισσότερα από αυτά αντιμετωπίζει μέσος (υψηλού επιπέδου) αθλητής.
Και δεν είναι μόνο ο σωματικός πόνος, ή η απουσία από τους αγωνιστικούς χώρους, αλλά το ψυχολογικό βάρος… Κάτι, που δύσκολα μπορεί να αντιληφθεί ο κοινός νους… «Να είσαι σίγουρος για αυτό. Είναι πολύ δύσκολο να το καταλάβει ο καθένας. Το ψυχολογικό κομμάτι είναι πολύ δύσκολο να το ξεπεράσει κανείς. Ξέρεις, ο τραυματισμός είναι ο μοναδικός που μπορεί να σε νικήσει. Να σε καταβάλει, να σε ρίξει κάτω. Αν το καλοσκεφτείς, είναι πολύ σκληρό για οποιονδήποτε».
Βέβαια, ο… βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται και μάλλον αυτός που θα πρέπει να «φοβάται» είναι ο Παναθηναϊκός, που την τελευταία φορά κατά την οποία ο Κώστας Τσαρτσαρής τραυματίστηκε σοβαρά, το χειμώνα του 2008, οι πράσινοι απέτυχαν να προκριθούν στο φάιναλ φορ της Μαδρίτης, χάνοντας τη 2η θέση του ομίλου από την Παρτιζάν. Αυτή είναι η μία ανάγνωση, διότι η άλλη…
«Είναι η ρεαλιστική. Πάνω που είχα αρχίσει να βρίσκω ρυθμό και να βοηθάω την ομάδα μου. Αναμφίβολα σε φέρνει πίσω. Ειδικά σε αυτό το σημείο της σεζόν. Αν περάσει ένας μήνας για να επιστρέψω, θα μπω στην ομάδα και θα ξεκινήσω από το μηδέν για να φτάσω τα υπόλοιπα παιδιά. Ιδιαίτερα σε αυτό το χρονικό σημείο της σεζόν όπου αρχίζουν τα πιο σημαντικά και μεγάλα παιχνίδια της σεζόν».
Οπως είπαμε όμως, ο Τσαρτσα έχει γνώση κι εμπειρία. (Δυστυχώς) τα έχει ξαναπεράσει και ξέρει τι πρέπει να κάνει…. «Οταν έμαθα τι έγινε, μου ήρθε να τα σπάσω όλα. Πολύ γρήγορα όμως η σκέψη πάγωσε., Οι διάχυτες σκέψεις οργής, ή οτιδήποτε άλλο, πρέπει να μπουν στην άκρη. Αλλιώς θα χάσεις τη μπάλα. Πρέπει να έχει ψυχική δύναμη και διάθεση. Οπως αντιμετωπίστηκαν τα προηγούμενα φαινόμενα, θα αντιμετωπίσουμε κι αυτό. Είμαι μαθημένος πια».
Η ατυχία για τον Τσαρτσαρή ήταν το γεγονός ότι χτύπησε στο ίδιο σημείο του χεριού με αυτό που τον είχε κρατήσει ένα μήνα έξω στην αρχή της σεζόν και τον οδήγησε στο χειρουργείου για επέμβαση… Δεύτερες σκέψεις πάντως δε μπαίνουν στο μυαλό του… «Είμαι σίγουρος ότι στην αποθεραπεία όλα έγιναν όπως ακριβώς έπρεπε. Εξάλλου πριν χτυπήσω έπαιζα δύο μήνες χωρίς να νιώσω καμία ενόχληση».
