Καλημέρα και καλή εβδομάδα. Οι συνεχείς αναβολές αγώνων δεν μας επέτρεψαν τον τελευταίο καιρό να έχουμε συχνή επικοινωνία αλλά και οι απεργίες των ναυτεργατών στην σύγχρονη Ελλάδα είναι μέσα στο πρόγραμμα. Έτσι από εκεί που είχαμε να παίξουμε δύο εβδομάδα ξαφνικά θα βρεθούμε να παίζουμε ανά 2 και 3 ημέρες για να ομαλοποιηθεί η κατάσταση με τα εξ’ αναβολής ματς αρχής γενομένης από σήμερα με τον Απόλλων Καλυθιών.
Στα αμιγώς αγωνιστικά η ομάδα τις τελευταίες δύο αγωνιστικές έχει δείξει βήματα προόδου στο παιχνίδι της αλλά κυρίως στον χαρακτήρα αφού ανεξάρτητα τον πρώτο βαθμό που πήρε κόντρα στο Αστέρα Μασσάρων είχε παλέψει μέχρι τέλους κόντρα στο Βάτι και από ατυχία και αστοχία δεν είχαμε πάρει κάτι στην Ρόδο χάνοντας στα χασομέρια. Έτσι η πολύ καλή εμφάνιση κεφαλαιοποιήθηκε επιτέλους το Σάββατο με τον Αστέρα και επιτέλους εξαφανίσαμε αυτό το καταραμένο -6 σπάζοντας το ρόδι.
Αν και μείναμε για μια ακόμα φορά πίσω στο σκορ και μάλιστα δύο φορές κατορθώσαμε να γυρίσουμε και τις δύο, να παίξουμε μπάλα και να βγάλουμε ψυχή. Ψυχή που μας έλειπε σε πολλά άλλα ματς. Τα πολλά νέα παιδιά έδειξαν πως έχουν «σφυγμό» ενώ οι δύο μεταγραφικές κινήσεις μας έδωσαν επιπλέον λύσεις, ο Μπεκιρλάρι με την ταχύτητα και τεχνική του και ο Δραμουντανής – που στάθηκε άτυχος και τραυματίστηκε- με την εμπειρία και τον δυναμισμό του ενώ και ο προπονητής μας πλέον έχει κάποιες λύσεις παραπάνω.
Τα προβλήματα της ομάδας σε καμία περίπτωση δε λύθηκαν και το έλλειμμα ποιότητας κυρίως στα εκτός έδρας ματς με τις πολλές απουσίες παραμένουν αλλά νομίζω πια ότι θα στεκόμαστε καλύτερα σιγά σιγά και ειδικά στην έδρα μας.
Υ.Γ. Βλέποντας τις αντίπαλες ομάδες είμαι σίγουρος πως αν η ομάδα έκανε κανονικά προετοιμασία απ’ την αρχή με το τωρινό ρόστερ μπορούσε να μείνει στην κατηγορία αλλά περσινά ξινά σταφύλια.
Υ.Γ 2 Καλορίζικος και περαστικά στον Δραμουντανή όπως και περαστικά στον Καραμούτα που «τσαλάκωσε» λίγο την μόστρα του, θα μας βλέπει πλέον με άλλο μάτι…
