Ο Νίκος Γεωργέας μίλησε για τα χρόνια που βρίσκεται στην ΑΕΚ, για τον Ριβάλντο, για τον Ντέμη Νικολαΐδη και την διάλυση της ομάδας του 2008, αλλά και για τον… Πάμπλο Γκαρσία του ΠΑΟΚ.
Αναλυτικά τα όσα δήλωσε στο «ΒΗΜΑ»:
Τι θα θυμάσαι με χαμόγελο και τι με μελαγχολία από την ΑΕΚ;
Το συναίσθημα που είχα το καλοκαίρι του 2008 δεν θα σβηστεί ποτέ. Ήμουν για πρώτη φορά πρωταθλητής. Βέβαια στερηθήκαμε το πρωτάθλημα στα χαρτιά, όλο όμως ξέρετε ότι εμείς το κατακτήσαμε μέσα στα γήπεδα. Αυτό που με έκανε να σκάσω, ήταν ότι δεν μπόρεσα να πανηγυρίσω το κύπελλο που πήραμε φέτος. Ήθελα τόσο πολύ να μπω με τους γιούς μου μέσα στο γήπεδο να γιορτάσω μαζί τους, αλλά με ποια διάθεση να το κάνω με τέτοια αίσχη; Μισή η χαρά και στις δύο περιπτώσεις.
Κάποιος αντίπαλος που να σε έκανε έξω φρενών με τη συμπεριφορά του;
Ποτέ κανείς όσο αυτός ο Ουρουγουανός Γκαρσία του ΠΑΟΚ. Αυτός έχει έρθει στην Ελλάδα και νομίζει ότι μπορεί να δέρνει όποιον θέλει. Αλλά δεν φταίει αυτός, το σύστημα φταίει. Όταν τον τιμωρούν με μία και δύο αγωνιστικές, στον ΠΑΟΚ του λένε «μπράβο» και στην εξέδρα τον αποθεώνουν επειδή μοιράζει μπουνιές, τότε βρίσκει και τα κάνει.
Πως εξηγείς το γεγονός ότι πάντα ξεκινάς σαν αναπληρωματικός και καταλήγεις βασική επιλογή των προπονητών σου;
Προφανώς στην αρχή δεν γεμίζω το μάτι των προπονητών. Κάθε καλοκαίρι έρχονται νέοι πλάγιοι μπακ και πρέπει να παίξουν, τουλάχιστον στην αρχή. Στην πορεία όμως όλοι σε εμένα καταλήγουν και αυτό δεν είναι τυχαίο νομίζω.
Υπήρχε κάποιος μπακ που να σε περιόρισε δικαιολογημένα στον πάγκο;
Πέρασαν και καλοί και κακοί παίκτες από αυτή τη θέση. Ο Βραζιλιάνος Ράμος είχε καλά προσόντα, αλλά ήταν ανεπίδεκτος μαθήσεως, δεν μπορούσες να τον εμπιστευτείς. Ο πιο συγκροτημένος από όλους ήταν ο Αραούχο και το μεγαλύτερο ταλέντο για την θέση ο Κουτρουμάνος. Αλλά ο τελευταίος δεν είχε το μυαλό του συγκεντρωμένο σε αυτή τη μεγάλη ευκαιρία που του δόθηκε. Θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα της ΑΕΚ στη θέση σε βάθος χρόνου.
Ήταν ο Ριβάλντο ο καλύτερος συμπαίκτης που είχε ποτέ;
Αναμφίβολα. Τεράστιος αθλητής και ταπεινός άνθρωπος. Θα μπορούσε ακόμη και σήμερα να παίζει στην ΑΕΚ, ήταν 35 χρονών και σου έδινε την εντύπωση ότι δεν κουράζεται. Ήταν μεγάλη απώλεια η φυγή του το καλοκαίρι του 2008 και φανταστικό ως εμπειρία να παίζεις μαζί του.
Εκείνο το καλοκαίρι η ΑΕΚ μηδένισε το κοντέρ. Πως σχολιάζεις τη διάλυση της «πρωταθλήτριας των γηπέδων» αφού εκτός από τον Ριβάλντο, έφυγαν και οι Δέλλας, Λυμπερόπουλος και Παπασταθόπουλος;
Δεν κατάλαβα ποτέ το σκεπτικό των διοικούντων. Εκείνοι έλεγαν σε όλους ότι πήραμε το πρωτάθλημα και μετά διέλυσαν την ομάδα για το τίποτα. Ήταν μία απόφαση χωρίς λογική η οποία αποδείχθηκε καταστροφική για την ΑΕΚ, μας έφερε πολύ πίσω.
Κα λίγους μήνες μετά αποχώρησε και ο πρόεδρος Ντέμης. Πως κρίνεις την παρουσία και την φυγή του;
Τα πρώτα δύο χρόνια προεδρίας του Νικολαΐδη, νόμιζα ότι έπαιζα στην Μπαρτσελόνα. Ήταν όλα άψογα, όλα ιδανικά. Μετά σιγά σιγά το πράγμα άρχισε να χαλάει. Εξηγήσεις πρέπει να δώσει εκείνος, όχι εγώ. Αυτό που ξέρω είναι ότι μία μέρα σηκώθηκε και έφυγε χωρίς έστω να μας χαιρετήσει και δεν τον είδαμε ποτέ ξανά. Νομίζω ότι όφειλε να μας δώσει εξηγήσεις, τουλάχιστον σε εμάς του παλαιότερους που τον στηρίξαμε στην αρχή της προσπάθειας.
