Επιστολή με την οποία αναφέρει μια σειρά από από παρατηρήσεις για τα πρωταθλήματα υποδομών απέστειλε ο προπονητής των ακαδημιών της Δόξας Καρδάμαινας.
Αναλυτικά τα όσα αναφέρει:
Σχεδόν είκοσι χρόνια πριν, το 2002 ξεκίνησε η ενασχόληση μου με τις υποδομές της ΔΟΞΑΣ. Τότε υπήρχε μόνο το εφηβικό (σημερινό Κ16). Μάζευε τους προπονητές ο Κος Σεβαστός Μανιάς, κανονίζαμε τους όρους διεξαγωγής και κάναμε την κλήρωση. Ο ίδιος φρόντιζε να ορίζει τα παιχνίδια και το πρωτάθλημα ολοκληρωνόταν πάντα στην ώρα του. Εκεί που πονούσε η διοργάνωση ήταν πως συνήθως δεν βρισκόταν διαιτητής ή γιατρός.
Δέκα χρόνια μετά υπήρχε παιδικό και εφηβικό πρωτάθλημα. Υπήρχαν γιατροί και διαιτητές. Οι αγώνες ορίζονταν από τη Ρόδο όπως ακριβώς γίνεται με τις ανδρικές κατηγορίες. Όσες ομάδες δεν μπορούσαν να αγωνιστούν έχαναν το ματς με 3-0 χωρίς περαιτέρω συνέπειες. Κάπως έτσι άλλωστε πήρε μια χρονιά το πρωτάθλημα η Λέρος με 11 ματς στα χαρτιά.
Είκοσι χρόνια μετά υπάρχουν Κ8, Κ10, Κ14 και Κ16. Υπάρχουν γιατροί και διαιτητές. Υπάρχει αυστηρή οργάνωση στην έκδοση δελτίων – με εντολές της ΟΥΕΦΑ όπως μας λεν από την ένωση- εξ ου και η επίπονη γραφειοκρατία που καθυστερεί κάθε χρόνο την έναρξη των πρωταθληματων. Υπάρχει βεβαίως και το δελτίο υγείας που πλέον είναι ατομικό κι όχι ομαδικό. Θα έλεγε κανείς πως έχουμε κάνει μεγάλα βήματα στις υποδομές. Είναι όμως έτσι; Ας δούμε τι έχει γίνει μέχρι σήμερα σε μια σεζόν που υποτίθεται πως είχαμε δύο χειμώνες να προετοιμαστούμε για την διοργάνωση των πρωταθλημάτων, λόγω φυσικά της καραντίνας.
1. Φτάσαμε αισίως στη διακοπή των εορτών. Στα δύο σημαντικότερα πρωταθλήματα (Κ14 κ Κ16) σε σύνολο 162 (90+72 αντίστοιχα) προγραμματισμένων αγώνων έχουν ολοκληρωθεί 20 (9+11). Δεν έχει ολοκληρωθεί καμία αγωνιστική. Εχει γίνει αγώνας της 7ης αγωνιστικής χωρίς να έχει γίνει αγώνας της 4ης και της 6ης. Υπάρχουν ομάδες που έχουν παίξει 4 ματς κι ομάδες που έχουν κανένα ή ένα. Αλήθεια, πότε έχουν σκοπό να ορίσουν όλα αυτά τα ματς; Ποιος τα ορίζει; Η ένωση ή οι ομάδες μεταξύ τους; Γιατί αν τα ορίζουν οι ομάδες τότε η ένωση ποιό ρόλο έχει; Για να εισπράττει τα κονδύλια της ΕΠΟ που αφορούν τις ακαδημίες; Θα προλάβουμε να ολοκληρώσουμε τα πρωταθλήματα εγκαίρως ή θα παίζουμε το καλοκαίρι; Από τη μία είναι τόσο αυστηρή η ένωση στο θέμα των δελτίων και από την άλλη στο θέμα της ομαλής διεξαγωγής των πρωταθληματων υπάρχει ένα ατελείωτο μπάχαλο.
2. Με τις ομάδες της Λέρου και της Καλύμνου τι ακριβώς γίνεται; Συμμετέχουν ή όχι στα πρωταθλήματα. Κατανοώ τις δυσκολίες, ωστόσο εφόσον δήλωσαν συμμετοχή και μπήκαν στην κληρωτίδα, οφείλουν οι υπόλοιπες ομάδες να γνωρίζουν και να κάνουν τον προγραμματισμό τους. Ασφαλώς επιθυμούμε την συμμετοχή τους. Τα παιδιά έχουν ως highlight της χρονιάς τα ταξίδια στη Λέρο και την Κάλυμνο. Με ρωτούν διαρκώς αν θα πάμε και δηλώνω άγνοια. Μακάρι να συμμετάσχουν αλλά όχι να φτάσουμε στο Πάσχα για να παίξουμε. Ο Νοέμβριος είχε υπέροχο καιρό και δεν τον εκμεταλλευτήκαμε. Για να δούμε τώρα που μπαίνουμε στην καρδιά του χειμώνα τι καιρούς θα μας κάνει.
3. Οι ομάδες που συμμετέχουν θα πρέπει να είναι οι πρώτες που θα σέβονται τις διοργανώσεις. Όχι μόνο τηρώντας το πρόγραμμα αλλά κυρίως τους κανόνες. Ήδη έχουμε αγωνιστεί με την Κ14 απέναντι σε παιδιά γεννημένα το 2007 και με την Κ16 σε παιδιά του 2004. Δηλαδή τι ακριβώς μαθαίνουμε στα παιδιά; Κλέψε αρκεί να κερδίσεις; Έτσι θα κάνουμε όνομα σαν ομάδες ή σαν προπονητές;
4. Ποσώς με απασχολεί αν ένας διαιτητής κάνει λάθος εις βάρος της ομάδας μου. Παιχνίδι λαθών είναι το ποδόσφαιρο. Και εμείς (παίκτες και προπονητές) κάνουμε περισσότερα από τους διαιτητές. Αλλά θα πρέπει οι διαιτητές στις υποδομές να έχουν και παιδαγωγικό ρόλο. Έχω δει μέχρι τώρα να μπαίνουν αλλαγή πριν να εξέλθει ο συμπαίκτης. Έχω δει να μπαινοβγαινουν οι παίχτες όπως στο μπάσκετ. Να φοράνε σκουλαρίκι ή να μη φορούν επικαλαμιδες. Να βρίζουν και να τσαμπουκαλεύονται. Κι οι διαιτητές αδιάφορα ΔΕΝ σφυρίζουν. Γιατί αρνούνται τη χρήση των καρτών, ειδικά της κίτρινης; Στους άνδρες η κίτρινη ξεχνιέται με τη λήξη του παιχνιδιού. Στα παιδιά η κίτρινη θα γίνει αντικείμενο συζήτησης στα αποδυτήρια και στα σοσιαλ μίντια. Θα χαραχτει στη μνήμη τους. Θα μάθουν από αυτήν. Μα αν δεν μάθουν τώρα πότε θα μάθουν; Πώς θα με εμπιστευτούν τα παιδιά όταν τους εξηγώ τους κανόνες και βλέπουν άλλα στην πράξη; Στο τελευταίο μας ματς πήρα χαμπάρι έναν παίκτη μου που δεν φορούσε επικαλαμιδες και του έκανα παρατήρηση. Η απάντηση του ήταν “αφού από τους άλλους κανένας δεν φορά”.
Κύριοι. Αν μας ενδιαφέρει πραγματικά το μέλλον του τοπικού ποδοσφαίρου θα πρέπει να αναλάβουμε όλοι το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογεί. Θα πρέπει να κάνουμε όλοι μια μικρή υπέρβαση χωρίς δικαιολογίες και ιδιοτέλεια. Ας περάσουμε όλοι καλές γιορτές με υγεία και χαρά, μα με το πέρας των εορτών θα πρέπει η ένωση να ορίζει όλα τα ματς της αγωνιστικής με μια σχετική συνεννόηση. Όποιος δεν κατέβει στον ορισμένο αγώνα θα αναλαμβάνει και την ευθύνη χάνοντας το ματς με 3-0. Αλλιώς κοροιδευόμαστε και κυρίως κοροιδεύουμε τα παιδιά και τους γονείς. Θα πρέπει κι οι ομάδες να μην κυνηγούν μόνο την εφήμερη διάκριση βάζοντας μεγαλύτερα παιδιά ή να φωνάζουν για διαιτησίες. Παιδαγωγικός είναι ο ρόλος τους, ας μην το ξεχνούν. Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη αν κάποιος θεωρεί πως θίγεται με την επιστολή αυτή. Στόχος μου ήταν να δωθεί η απαραίτητη προσοχή στα σημαντικότερα – κατά την γνώμη μου – πρωταθλήματα της ένωσης, κάτι που μέχρι τώρα είναι άπιαστο όνειρο.
Με τιμή,
Κώστας Καραναστάσης
