Ο Προπονητής του Α.Ο Πυλίου, Δημήτρης Χρυσόπουλος μίλησε στο xxsports.org απαντώντας στην ίδια ερώτηση που έγινε και στον Παναγιώτη Καρίκη σχετικά με την συνέχεια η όχι των πρωταθλημάτων μετά την Πανδημία.
Υπάρχουν τρία σενάρια ως προς την έκβαση των τοπικών πρωταθλημάτων. Το πρώτο είναι η συνέχιση τους έως και την επίσημη λήξη της σεζόν (30 Ιουνίου), το δεύτερο η κατοχύρωση της υπάρχουσας βαθμολογίας και το τρίτο η οριστική ακύρωση τους (μη γενόμενη χρονιά). Ποια η άποψη σου ;
«Αρχικά, θα ήθελα να ευχηθώ καλή δύναμη σε όλο τον κόσμο και ειδικότερα σε όσους δοκιμάζονται ψυχικά ή σωματικά σε αυτή την περιπέτεια. Μοιάζει λίγο σουρεαλιστικό να μιλήσουμε για ποδόσφαιρο αυτή τη στιγμή, πόσο μάλλον για ερασιτεχνικό. Είναι ώρες προτεραιοτήτων, αναθεωρήσεων και επιβίωσης. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε την εξέλιξη της έξαρσης της πανδημίας που θα οδηγήσει και στις ανάλογες αποφάσεις Με βάση τα όσα ισχύουν αυτή τη στιγμή, φαντάζει πολύ δύσκολο να δούμε τα τοπικά πρωταθλήματα να ολοκληρώνονται. Αυτό δεν σημαίνει πως κάποιος από εμάς που ανήκουμε στον χώρο, δεν θέλει να ξυπνήσει αύριο, να έχουν μπει όλα στη θέση τους και να πιάσει και πάλι δουλειά. Ξέρουμε όλοι όμως πως κάτι τέτοιο, είναι πραγματικά δύσκολο.Οι ποδοσφαιριστές βρίσκονται ήδη εκτός ρυθμού, συνεπώς όσο περνάνε οι μέρες η αγωνιστική τους επαναφορά θα πλησιάζει στα δεδομένα της προ προετοιμασίας εποχής.
Αν θεωρήσουμε λοιπόν ότι μέχρι και τον Μάιο δεν θα αλλάξει κάτι, οι ομάδες θα χρειαστούν το λιγότερο 3 εβδομάδες για να προετοιμάσουν σωματικά και μόνο τους παίκτες, ώστε να μειώσουν τον κίνδυνο μυϊκών τραυματισμών. Και γνωρίζουμε ειδικά στην περιοχή μας ότι τραυματισμοί ενόψει τουριστικής σεζόν, αν τελικά έχουμε σεζόν, είναι απαγορευτικοί. Ακόμα κι αν αυτά πάντως ξεπεραστούν ή παραμεριστούν και υποθετικά ξεκινήσουν τα πρωταθλήματα ανάμεσα σε ομάδες που δεν θα έχουν καμία σχέση με το πριν, θα πρέπει να σκεφτούμε και τις καιρικές συνθήκες, Ιούνιο μήνα.Κατά την ταπεινή μου άποψη λοιπόν, τα τοπικά πρωταθλήματα, ειδικότερα μεταξύ μετακινούμενων σωματείων, μοιάζει ακατόρθωτο να συνεχιστούν, συνυπολογίζοντας τις ιδιαιτερότητες της νησιωτικότητας.
Όσων αφορά στο ενδεχόμενο επικύρωσης των βαθμολογιών, ή το ακραίο σενάριο της ακύρωσης των φετινών πρωταθλημάτων, είναι βέβαιο πως και τα δύο σενάρια προκαλούν αντιδράσεις. Από τη μία έχουμε ρευστές καταστάσεις με ομάδες που ελπίζουν να πετύχουν το στόχο τους και θα αδικηθούν, αλλά έχουμε και ομάδες που ήδη βρίσκονται πολύ κοντά και απλά θα το επικυρώσουν σε μια συμπληρωμένη κατά το 80% διαδρομή. Ναι, είναι άδικο να μην ολοκληρωθεί μία προσπάθεια, αλλά είναι εξίσου άδικο να αλλοιωθεί μια πιο συνολική εικόνα και να επωφεληθούν ομάδες από τα προβλήματα που δεδομένα δημιουργεί η υπάρχουσα κατάσταση σε άλλες ομάδες.Ακόμα και για όσους είναι κοντά στον στόχο πάντως, δεν θα είναι το πλέον ευχάριστο το σενάριο.
Σκεφτείτε απλά και μόνο να δουλεύεις μήνες, για να σου πουν εξ αποστάσεως ότι πέτυχες. Μετά από 2 μήνες κλεισμένος στο σπίτι, να μάθεις ότι είσαι πρωταθλητής ή ότι παρέμεινες στην κατηγορία και δεν μπορείς να το ζήσεις. Να πρέπει μέσα από την ολική αδράνεια, να εφαρμόσεις προγραμματισμό για μία ανώτερη κατηγορία. Από την άλλη, στο τελευταίο σενάριο της “ολικής επαναφοράς”,νομίζω ότι είναι τουλάχιστον αστείο να θεωρείς ότι μπορείς να δημιουργήσεις κενά μνήμης σε έναν άνθρωπο. Δε βάζω καν τα λοιπά δεδομένα στο ζύγι. Νομίζω πως τα συναισθήματα είναι ένας βασικός λόγος ενασχόλησης με οποιοδήποτε αντικείμενο. Τα συναισθήματα της επιτυχίας, της αποτυχίας, της αμφισβήτησης, της δικαίωσης.
Για μια νίκη, μία ήττα, την πρώτη συμμετοχή ενός πιτσιρικά σε αγώνα, για ένα “καντήλι” από την εξέδρα ή ένα χειροκρότημα. Αυτές οι αναμνήσεις λοιπόν δεν σβήνουν. Απαγορεύεται. Και η επιτυχία και η αποτυχία, ακόμα και η αδικία υπάρχουν μέσα στη ζωή. Νομίζω λοιπόν πως το φετινό ματς είναι πολύ πιθανό να λήξει στο 80′. Αρκετοί θα τα βάλουν με τον “διαιτητή”, αλλά τα φώτα …έπεσαν και το σίγουρο είναι πως κανείς δεν θα πανηγυρίσει. Είτε αυτό το δεκάλεπτο που απομένει παιχθεί, είτε όχι. Σημασία έχει να είμαστε εκεί και στο επόμενο ματς.»
