Ο Ιπποκράτης επέστρεψε στην Α2 κατηγορία παίρνοντας τον τίτλο στα Δωδεκάνησα και καταφέρνοντας να πάρει μέσα απ’ τα μπαράζ την άνοδο. Δείτε το αφιέρωμα του Γιώργου Πίτση για το ηλεκτρονικό περιοδικό της ΕΟΚ.
Ίδια πρόσωπα, ίδια δίψα και η ώρα για τη δικαίωση
Πέρασαν πολλά χρόνια από εκείνο το τελευταίο ματς της χρονιάς στην Α1 τη σεζόν 2015-2016 όταν ο Ιπποκράτης ηττήθηκε απ’ την Τερψιθέα Γλυφάδας και υποβιβάστηκε στην Α2. Στη συνέχεια λόγω οικονομικών προβλημάτων ουσιαστικά το γυναικείο τμήμα διαλύθηκε και έπεσε στο τοπικό. Αυτό ήταν και το σημείο «μηδέν» του συλλόγου αλλά και αυτό το μελανό σημείο που τα κορίτσια που έπαιζαν και τότε στον σύλλογο ήθελαν να σβήσουν μέσα τους για να γράψουν μια νέα σελίδα στις εθνικές κατηγορίες με την ομάδα τους.
Η αναδιοργάνωση του Ιπποκράτη ξεκίνησε από πέρυσι. Με μια διοίκηση σοβαρή και με μια προσπάθεια να διορθωθούν τα λάθη των προηγούμενων χρόνων, η ομάδα ξεκίνησε να δουλεύει παράλληλα σε όλα τα επίπεδα (ανδρικό, γυναικείο, ακαδημίες) με τη διοίκηση να τοποθετεί φέτος τους Φραντζέσκο Χρήστου και Χρήστο Μπακόπουλο στην τεχνική ηγεσία.
Η ομάδα δούλεψε επαγγελματικά, με ένα μείγμα παλιών και νέων αθλητριών. Έχοντας ενισχυθεί και μεταγραφικά στην αρχή (Χρυσάκη-Αζναουρίδη) αλλά και στη συνέχεια με την Βελούδου ο Ιπποκράτης πήγε «τρένο» σε όλο το πρωτάθλημα όπως και στα μπαράζ και με τη νίκη της με 62-49 κόντρα στον Φ.Ο. Βροντάδο Χίου, ήδη πανηγυρίζει την επιστροφή της στην Α2 κατηγορία ενώ είχε πανηγυρίσει και νωρίτερα τον τίτλο στα Δωδεκάνησα μετά από 14 χρόνια.
Η πορεία προς τη δόξα απ’ το 2011 έως και το 2016
Η σταθερά ανοδική πορεία της ομάδας και η εξαιρετική της παρουσία στις εθνικές κατηγορίες ξεκίνησε το 2011. Η ομάδα έκανε δύο καλές χρονιές στην Α2, τη δεύτερη σεζόν τερμάτισε δεύτερη και κερδίζοντας με 63-61 τον Φιλαθλητικό Συκεών πήρε το εισιτήριο για την Α1 κατηγορία.
Στα χρόνια αυτά στην Α1 σε μια σπουδαία τριετία, η ομάδα κατάφερε να κατακτήσει δύο φορές την 5η θέση έχοντας στο ρόστερ σπουδαίες αθλήτριες (Κεχαγιά, Τελίδου, Χελιώτη, Κουφογιάννη, Κασάπογλου και άλλες) όπως και ξένες αθλήτριες με κορυφαία όλων την τρομερή και φοβερή Νεβίν Ρασίντ που στην παρουσία της εκείνη τη χρονιά (2013-2014) έσπασε όλα τα κοντέρ σε πόντους, ριμπάουντ και κλεψίματα.
Φυσικά πέρα απ’ την παρουσία των μεταγραφών ο πυρήνας της ομάδας αποτελούταν απ’ τα κορίτσια του νησιού (Σβύνου, Σαράγια, Πατμίου, Μπαλάσα) και φυσικά απ’ την αρχηγό Ελένη Δρεττάκη η οποία πέρα από αθλήτρια και αρχηγός της ομάδας είχε επωμιστεί και τον ρόλο της «διοίκησης» με τον σύλλογο να τρέχει τότε ως διοικούσα επιτροπή.
Μέσα σε αυτήν τριετία στην Α1 ο Ιπποκράτης προκρίθηκε και διοργάνωσε το Final-4 Κυπέλλου Ελλάδος στην Κω και κατάφερε (αφού ηττήθηκε στον ημιτελικό απ’ τον Παναθηναικό με 56-55) να πάρει την 3η θέση κερδίζοντας με 70-39 τον Ίκαρο Καλλιθέας.
Η σεζόν του 2015-2016 φαινόταν σχεδόν απ’ την αρχή ότι ήταν προβληματική. Η ομάδα αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα. Η «διαμάχη» μεταξύ των μελών της διοίκησης έφερε καθυστέρηση στον σχεδιασμό και η ομάδα πάλεψε μια σεζόν για να παραμείνει στην κατηγορία αλλά δεν το πέτυχε και ηττήθηκε στην Κω απ’ την Τερψιθέα Γλυφάδας σε ένα ματς που ουσιαστικά έφερε και τη διάλυση αφού ο σύλλογος την επόμενη χρονιά δεν συμμετείχε ούτε στην Α2.
Η επάνοδος -χωρίς βάσεις- το 2021-22
Έχοντας περάσει μια μεγάλη μεταβατική περίοδο και μετά το εγχείρημα αυτής της γενιάς των κοριτσιών με τον Ανταγόρα (ανέβηκαν Α2 και υποβιβάστηκαν) η ομάδα παίρνει wild card για να παίξει στην Α2 και ξεκινάει μια προσπάθεια έχοντας στο ρόστερ αρκετά νεαρά κορίτσια του συλλόγου.
Με την ομάδα να βρίσκεται μάλιστα και διοικητικά σε ένα μεταβατικό στάδιο και έχοντας χάσει και τη δυναμική της και στα άλλα τμήματα, η χρονιά κρίνεται εντελώς αποτυχημένη και ο σύλλογος υποβιβάζεται χωρίς να κάνει ούτε νίκη στο πρωτάθλημα.
Η επιστροφή στα «σαλόνια»
Με τον Πέτρο Αργυρίου στον πάγκο ο Ιπποκράτης προσπαθεί ξανά με υπομονή να γίνει ανταγωνιστικός και τα τελευταία χρόνια διεκδίκησε το πρωτάθλημα στα Δωδεκάνησα χάνοντας το ουσιαστικά στις λεπτομέρειες. Η περσινή σεζόν ωστόσο είναι το σημείο αναφοράς στο σύλλογο. Με νέα διοίκηση, με νέο πρόεδρο τον Κώστα Χόνδρο και με τον «μπαρουτοκαπνισμένο» σε τέτοιες καταστάσεις Δημήτρη Δρόσο να τρέχει το project, το γυναικείο βρίσκει ξανά την δίψα για τη διάκριση.
Με την Ειρήνη Σβύνου και την Αιμιλία Πατμίου απ’ την παλιά γενιά να ηγούνται αυτής της προσπάθειας και να δίνουν το έναυσμα σε όλες να ακολουθήσουν, ο Ιπποκράτης γίνεται πιο ισχυρός, πιο διψασμένος και κυρίως πιο οργανωμένος να διεκδικήσει πράγματα.
Η φετινή χρονιά ήταν ονειρική. Το τεχνικό δίδυμο Χρήστου – Μπακόπουλος δουλεύει αρκετά απ’ το καλοκαίρι με τα κορίτσια, ο τίτλος έρχεται σχετικά εύκολα μετά από 14 χρόνια στα Δωδεκάνησα και στα μπαράζ ανόδου η ομάδα φαίνεται ότι είναι έτοιμη για τη μεγάλη επιστροφή.
Με νίκη με 43-33 κόντρα στον Πλατανιά Χανίων τη μια μέρα και με νίκη κόντρα στον Φ.Ο. Βροντάδου Χίου την επόμενη το ταξίδι της επιστροφής στα «σαλόνια» έχει ξεκινήσει για τον Ιπποκράτη.
Γιώργος Πίτσης
