Οι απαντήσεις του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς στις ερωτήσεις για τον Παναθηναϊκό:
– Ας θυμηθούμε μερικές από τις καλύτερες αναμνήσεις σας και συγκεκριμένα στο Final four του ’96 στο Παρίσι, στο οποίο οδηγήσατε τον Παναθηναϊκό να ξεκινήσει μια νέα «αυτοκραρορία» στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ, κατακτώντας τον πρώτο του τίτλο (σ.σ. Ευρωπαϊκό). Τί σήμαινε αυτό για την καριέρα σας;
«Στη ζωή μου, έχω υπάρξει πραγματικά τυχερός, επειδή μπορω΄να πω ότι οδήγησαν μια γαλλική ομάδα (σ.σ. Λιμόζ) και μια ελληνική στην κατάκτηση του πρώτου κορυφαίου Ευρωπαϊκού τους τίτλου, στην αθλητική ιστορία και των δύο χωρών. Καμία άλλη γαλλική ή ελληνική ομάδα είχε στο παρελθόν καταφέρει να κατακτήσει, τον μεγαλύτερο ευρωπαϊκό τίτλο, είτε στο χάντμπολ, είτε στο μπάσκετ, ποτέ….
Γυρίσαμε πίσω στην Αθήνα με ένα μεγάλο αεροπλάνο και υπήρχαν πολλοί άνρθωποι που μας περίμεναν στο αεροδρόμιο. Ημουν πραγματικά πολύ χαρούμενους που κατάφερα να επιστρέψω με το τρόπαιο της Ευρωλίγκα, κοουτσάροντας μάλιστα μια τέτοια “πολυεθνική” ομάδα. Χαρακτηριστικό είναι ότι στα αποδυτήρια μιλούσαμε 4-5 διαφορετικές γλώσσες: Αγγλικά, Ελληνικά, Ρώσικα, λόγω των Αϊβαρ Κούουσμα και Τιτ Σοκ, και Σερβοκροατικά, λόγω του Στόγιαν Βράνκοβιτς.
Δεν ήταν εύκολο να “συνθέσεις” μια ομάδα η οποία διέθετε παίκτες οι οποίοι προέρχονταν από τόσες διαφορετικά χώρες και είχαν τόσο διαφορετικές κουλτούρες. Κάναμε σπουδαία δουλειά όλοι μαζί και αξίζαμε να κερδίσουμε τον τίτλο, παρά τα όσα ακούστηκαν περί αντικανονικού κοψίματος του Βράνκοβιτς. Πριν από αυτό, οι διαιτητές επέτρεψαν πολλά μέσα στα προηγούμενα δύο λεπτά, ενώ η Μπαρτσελόνα έπαιξε πολύ δυνατά, καταφέρνοντας πολλά κλεψίματα. Εξάλλου, θεωρώ ότι ο Μοντέρο έκανε τραβελινγκ (σ.σ. βήματα) ακριβώς πριν από το κόψιμο του Βράνκοβιτς. Θυμάμαι μάλιστα ότι και το ισπανικό περιοδικό «Χιχάντες» είχε γράψει στο πρωτοσέλιδό του ότι: ?έκανε βήματα?».
– Οι δύο παίκτες-κλειδιά για σας σε αυτό το Fina four, ήταν οι Ντομινίκ Ουίλκινς, γεννημένος στο Παρίσι και στην πρώτη του σεζόν στην Ευρώπη και o Στόγιαν Βράνκοβιτς. Πόσο σημαντικοί ήταν αυτοί οι δύο παίκτες; Για σας στον τελικό αλλά και σε ολόκληρη τη σεζόν γενικότερα;
«Είχα προβλήματα με τον Ουίλκινς, στις αρχές της σεζόν, αλλά ήταν κατανοητό. Ποτέ στο παρελθόν δεν είχε ξεκινήσει να δουλεύει τόσο σκληρά τον Αύγουστο, συν του ότι δεν γνώριζε το Ευρωπαϊκό μπάσκετ, όταν πήγαμε στην Αθήνα. Μάλιστα, μας ότι τον ταλαιπωρούσε μιας ήπιας μορφής άσθμα, ωστόσο, προσωπική μου άποψη είναι ότι δεν είχε καθόλου άσθμα. Θεωρώ ότι το χρησιμοποιούσε ως δικαιολογία προκειμένου να γλιτώσει τις προπονήσεις (σ.σ. γέλια).
Αλλωστε υπήρχε ένας ‘χρυσός αναπνευστήρας’ για αυτόν. Μια φορά του είπα: Νικ, κερδίζεις 3.5 εκατ. Δολάρια, δεν έχεις δικαίωμα να παραπονιέσαι. Με τόσο λεφτά, το άσθμα σου θα έπρεπε να είχε εξαφανιστεί! Από την πλευρά του έκανε ένα σημαντικό τηλεφώνημα στον Ράτζα που έκρινε πολλά. Ειχαν παίξει μαζί στους Μπόστον Σέλτικς και κάποιος του είπε ότι μαζί μου θα περνούσε δύσκολα στον Παναθηναϊκό.
Γι’ αυτό ακριβώς αποφάσισε να τηλεφωνήσει στον Ντίνο. Ο Ράτζα, του είπε ότι είμαι σωστός και ότι σέβομαι τον καθένα που δουλεύει σκληρά. ‘Ποτέ δεν χαρίζει κάτι τζάμπα (σ.σ. ο Μάλκοβιτς) και σε περίπτωση που δεν κάνεις σκληρή προπόνηση δεν θα παίζεις πολύ, ανεξαρτήτου ονόματος’, του είπε ο Ράτζα, ο οποίος επιπλέον του έδωσε μια σπουδαία συμβουλή: Δούλεψε σκληρά. Με έναν τέτοιο μεγάλο παίκτη σαν τον Ουίλκινς, είχαμε καταφέρει να κατακτήσουμε πρώτο το Κύπελλο Ελλάδας.
Είναι δύσκολο για μένα να το πω, ωστόσο κατάφερε να κερδίσει αυτόν τον τίτλο από μόνος του. Διέπρεψε στα κλεψίματα πάνω σε νταμπλ-τιμ μαρκαρίσματα. Κατάφερε να κλέψει κάθε έξτρα πάσα από κάθε χαμένο πικ-εντ ρολ, τρέχοντας στη συνέχεια στον αιφνιδιασμό για κάρφωμα. Πάντως δεν είχαμε ούτε κακή κουβέντα ο ένας για τον άλλον.
Ήταν πολύ έξυπνος, αλλάζοντας τη συμπεριφορά του και βοηθώντας μας να κατακτήσουμε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Οσο για τον Βράνκοβιτς, δεν επρόκειτο για έναν μεγάλο σκόρερ, αλλά δεν ήταν ο παίκτης που ενδιαφερόταν για τους πόντους. Του άλλξα τη θέση στην επίθεση, τραβώντας τον μακριά από τη μπασκέτα έτσι ώστε να δημιουργηθεί πολύς χώρος».
