Ο Κρις Σίνγκλετον παραχώρησε συνέντευξη σε αθλητικό μέσο, κάνοντας μία αποτίμηση όσων έχουν γίνει στην καριέρα του τα τελευταία χρόνια. Όπως θα διαβάσετε στις επόμενες γραμμές, ο Σίνγκλετον διάλεξε ανάμεσα στον Σέιν Λάρκιν, τον Νικ Καλάθη και τον Μάικ Τζέιμς τον παίκτη που θα έστηνε γύρω του μια νέα ομάδα, μίλησε για την Εφές και τον Αταμάν, θυμήθηκε την Μπαρτσελόνα και εξέφρασε τα παράπονά του και έμεινε στο κεφάλαιο του Παναθηναϊκού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται: τους συμπαίκτες του, τους αποκλεισμούς στα πλέι οφ, το Game 5 στο ΣΕΦ και την αντιπαλότητα με τον Ολυμπιακό.
– Πώς πέρασες το διάστημα του lockdown και πόσο δύσκολο ήταν για εσένα;
«Ήταν κάτι ξεχωριστό. Φυσικά, θέλω να ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου σε όσες οικογένειες αντιμετώπισαν προβλήματα από τον ιό. Προσωπικά, πέρασα τη διακοπή στο Μαϊάμι. Θα έλεγα πως χαλάρωσα, αλλά και πάλι προσπαθούσα να μείνω σε καλή φυσική κατάσταση, να δουλεύω καθημερινά, για να είμαι έτοιμος αν συνεχιζόταν η σεζόν. Πριν από λίγες μέρες μάθαμε πως αυτό δεν θα συμβεί τελικά. Αγόρα κάποια βασικά αντικείμενα, για να κάνω το σπίτι μου ένα μικρό γυμναστήριο. Βγήκα έξω για να τρέξω. Σε γενικές γραμμές, όμως, έμεινα στο σπίτι. Δεν ήθελα να βάλω σε ρίσκο ούτε την υγεία της οικογένειάς μου, ούτε τη δικιά μου. Άκουσα όσα μας είπαν οι αρμόδιοι φορείς με τον καλύτερο τρόπο που μπορούσα».
– Πώς αξιολογείς τη σεζόν στην Euroleague φέτος μέχρι και την οριστική διακοπή της;
«Θα έλεγα πως μέχρι την απόφαση της οριστικής διακοπής της Euroleague είχαμε μια εξαιρετική σεζόν. Η ομάδα μας, η Αναντολού Εφές, είχε πραγματικές ελπίδες να κάνει κάτι ξεχωριστό. Κάναμε κάτι ξεχωριστό, μέχρι τη στιγμή που σταματήσαμε, για λόγους υγείας. Ήταν μια καλή χρονιά για τη διοργάνωση. Η Euroleague συνεχίζει να βελτιώνεται και ο κόσμος την μαθαίνει. Από εκεί και πέρα, η διοργάνωση ήταν σε καλό επίπεδο. Ύστερα έγιναν όλα αυτά και σταματήσαμε. Πλέον, φτάσαμε στο σημείο της οριστικής διακοπής».
– Ένιωσες πικραμένος που δεν ολοκληρώθηκε η σεζόν, με δεδομένο πως αγωνιζόσουν στην κατά γενική ομολοφία κορυφαία ομάδα της διοργάνωσης, την Αναντολού Εφές και είχατε ελπίδες για τον τίτλο; Σου μένει αυτό το “what if”;
«Ναι, πάντα θα μας μένει αυτό το “what if”. Ήμασταν σε ένα καλό μομέντουμ και συνέβη κάτι τέτοιο. Ήταν μια εξαιρετική σεζόν για εμάς. Ελπίζω να συνεχίσουμε σε αυτό τον ρυθμό και την επόμενη. Αυτό είναι το μόνο που μπορώ να πω».
– Οι Αμερικανοί παίκτες που έχετε περάσει από το ΝΒΑ γνωρίζετε πώς είναι να κάνεις προετοιμασία για 4+ μήνες, αφού κάτι τέτοιο συμβαίνει με όσους αγωνίζονται σε ομάδες που δεν μπαίνουν στα πλέι οφ. Θεωρείς πως θα έχετε ένα πλεονέκτημα έναντι των Ευρωπαίων ως προς την ετοιμότητά σας την νέα σεζόν;
«Δεν ξέρω αν είναι ένα πλεονέκτημα ή όχι. Ωστόσο, νομίζω πως όλοι θα ξεκουραστούν. Δεν υπάρχουν διοργανώσεις των εθνικών ομάδων αυτό το καλοκαίρι. Άρα, το θέμα είναι η ατομική προπόνηση. Όλοι πρέπει να βρουν χρόνο και τρόπο να μπουν σε μια νέα ρουτίνα. Πολλοί παίκτες στην Ευρώπη μετά τα ανταγωνιστικά παιχνίδια της Euroleague αγωνίζονται και στις εθνικές ομάδες τους, που σχεδόν κάθε χρόνο έχουν υποχρεώσεις. Πάντα, λοιπόν, έπρεπε να παίζουν και να είναι οργανωμένοι μέσα σε ένα ομαδικό πλαίσιο. Στην αντίπερα όχθη, εμείς, οι Αμερικανοί, έχουμε μεγαλύτερη εξειδίκευση στην ατομική προπόνηση. Αναλύουμε τη σεζόν και δουλεύουμε, όμως βρίσκουμε τον χρόνο και για να ξεκουραστούμε. Η ξεκούραση είναι σημαντική».
– Μιλώντας για την επόμενη αγωνιστική περίοδο, γνωρίζουμε πως υπάρχει option στο συμβόλαιό σου με την Εφές. Σε έχουν ενημερώσει αν θα ενεργοποιηθεί; Οι προσωπικοί σου στόχοι ποιοι είναι;
«Η ομάδα έχει την option. Προφανώς, θα ήθελα να παραμείνω στην Εφές, Όμως, δεν γνωρίζω τι σκέφτονται εκείνοι. Ειδικότερα, δεν ξέρω ποια θα είναι η οικονομική κατάσταση συνολικά της ομάδας την επόμενη σεζόν. Όμως, πιστεύω πως όλοι μας θέλουμε να επιστρέψουμε και να έχουμε άλλη μία ευκαιρία. Ήμασταν υγιείς καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν, 100%. Πολλοί έπαιξαν σε διαφορετικά παιχνίδια, όλοι βοήθησαν. Δεν προσπαθώ να αλλάξω κάτι. Θα ήθελα να μείνω».
– Στην Τουρκία είχες την ευκαιρία να συνεργαστείς με έναν προπονητή που προκαλεί διχασμό στον κόσμο: τον Εργκίν Αταμάν. Πώς ήταν η καθημερινότητά σου μαζί του;
«Ο Αταμάν ήταν σωστός μαζί μου, όπως όλοι οι προπονητές είναι, εφόσον εσύ κάνεις αυτό που πρέπει. Κάποιες φορές ήταν λίγο πιο χαλαρός. Σε αφήνει να παίξεις μπάσκετ, σου δίνει αυτοπεποίθηση. Αυτό σε βοηθάει να παίξεις. Σου λέει: “Αν μπορείς να το κάνεις αυτό, βγες στο παρκέ και κάντο”. Η εκτέλεση του σχεδίου είναι το παν. Τα πήγαινα καλά μαζί του, όπως και με όλους τους προπονητές. Με αγαπούν. Γι’ αυτό και εγώ αγάπησα αυτή τη σεζόν. Μου αρέσει ο Αταμάν».
– Ετοιμάσου για μία δύσκολη ερώτηση… Νικ Καλάθης, Σέιν Λάρκιν, Μάικ Τζέιμς: ποιον θα έπαιρνες στην ομάδα σου και θα έχτιζες γύρω του; Έχεις υπάρξει συμπαίκτης και των τριών.
«Νομίζω πως θα πήγαινα στον Σέιν, εξαιτίας όσων έκανε αυτή τη σεζόν. Είχε μία από τις καλύτερες χρονιές στη διοργάνωση και η σεζόν δεν ολοκληρώθηκε καν. Τόσο τρελή ήταν η πορεία του. Θα διάλεγα τον Σέιν, πιστεύω πως είναι πιο αποτελεσματικός».
– Ξέρεις πως αν αυτό γραφτεί στο Twitter ο Μάικ θα έχει κάτι να σου απαντήσει, έτσι;
«Ναι, ναι. Όμως, το έγραψε και εκείνος μέσα στη χρονιά: κανείς δεν έχει κάνει όσα έκανε ο Σέιν. Προφανώς, είναι κοντά και οι τρεις τους. Είναι οι φίλοι μου, τα αδέλφια μου».
– Αναφερθήκαμε στον Καλάθη. Κρατάς ακόμα επαφές μαζί του και με του τότε συμπαίκτες σου στον Παναθηναϊκό; Πόσο ισχυρό ήταν το «δέσιμο» που είχατε;
«Το “δέσιμο” ήταν απίστευτο. Από την πρώτη μέρα θεωρούσαμε ο ένας τον άλλον αδελφό. Ήμασταν δεμένοι, προχωρούσαμε όλοι μαζί. Ήταν μια εξαιρετική κατάσταση. Όμως, η ομάδα δεν κέρδισε στην Ευρώπη. Ίσως ήταν αυτός ο λόγος που χωριστήκαμε. Κάποιους από αυτούς τους παίκτες θα τους αποκαλώ για πάντα αδέλφια μου».
– Η σκέψη ενός Final Four με τον Παναθηναϊκό σε κρατάει ακόμα ξύπνιο τα βράδια;
«Ναι, το σκέφτομαι. Είχαμε τα πάντα. Όμως, δεν κερδίσαμε. Όχι μόνο δεν κερδίσαμε, αλλά για την ακρίβεια χάσαμε από τις ομάδες που τελικά πήραν τον τίτλο, τη Φενέρμπαχτσε και τη Ρεάλ Μαδρίτης. Αυτό λέει πολλά για το πώς παίζαμε. Ήμασταν εκεί, όμως ηττηθήκαμε από μια ομάδα που τότε ήταν καλύτερη».
– Αν είχατε μείνει στον Παναθηναϊκό το 2018 εσύ και ο Μάικ Τζέιμς, νομίζεις πως η ομάδα θα κατάφερνε να γυρνούσε στα Final Four;
«Ναι, πιστεύω πως αν μέναμε μαζί το 2018, θα είχαμε μεγάλες πιθανότητες να πάρουμε τον τίτλο. Φυσικά, το πρώτο πράγμα είναι να προκριθείς στο Final Four. Όμως, λέω πως θα είχαμε πολλές ελπίδες γιατί οι ομάδες που κατακτούν τον τίτλο είναι αυτές που είναι ενωμένες το μεγαλύτερο διάστημα. Η ομάδα που παραμένει ενωμένη και ίδια για το μεγαλύτερο διάστημα είναι εκείνη που κατακτά και το τρόπαιο. Αυτές οι ομάδες πηγαίνουν σε πολλά Final Four».
– Σου λείπει αυτό το συναίσθημα της σταθερότητας στην καριέρα σου, με δεδομένες τις αλλαγές των ομάδων που έχεις κάνει τα τελευταία χρόνια; Θα ήθελες να βρεις μια ομάδα που θα μπορούσες να αποκαλέσεις «σπίτι» σου;
«Θα το ήθελα πολύ. Θα ήθελα να βρω ένα μέρος, στο οποίο θα έμενα για πάντα. Όμως, πρέπει να ταιριάζουν τα “θέλω” και οι στόχοι μας. Στην Μπαρτσελόνα πέρυσι ένιωσα πως ο οργανισμός δεν έκανε όσα έπρεπε για εμάς, για να μας βάλει σε μια θέση που θα κερδίζουμε. Κάπως έτσι έγιναν τα πράγματα. Φέτος στην Εφές είχαμε στόχο την νίκη. Θέλαμε να κερδίζουμε. Όλοι το ήξεραν αυτό. Ήμασταν διατεθειμένοι να κάνουμε τα πάντα, θέλαμε να δουλέψουμε. Αυτό το έβλεπες κάθε μέρα. Σε μια τέτοια ομάδα θέλω να είμαι μέλος. Θα μου άρεσε να γυρίσω στην Εφές και να κάνω το ίδιο».
– Είπες πως «η Μπαρτσελόνα δεν έκανε αρκετά» για εσάς. Ένιωσες στη Βαρκελώνη πως βρισκόσασταν στη σκιά της ποδοσφαιρικής ομάδας;
«Όχι, όχι. Δεν έχει να κάνει με αυτό. Το ποδόσφαιρο κυριαρχεί στην Ευρώπη. Δεν υπάρχει λόγος να σκέφτομαι κάτι τέτοιο. Όμως, αυτά που θέλαμε να πετύχουμε και αυτά που καταφέραμε ήταν μεγαλύτερα, από το πραγματικό μας επίπεδο. Ξεπεράσαμε τις προσδοκίες. Μετά, η ομάδα αποφάσισε να πάει σε άλλο πλάνο».
– Από την αντιπαλότητα με τον Ολυμπιακό τι θυμάσαι πιο έντονα;
«Η πιο έντονη στιγμή είναι το Game 5 των τελικών στην πρώτη σεζόν μου. Το ματς δεν τελείωσε, πήγαμε στα αποδυτήρια και πανηγυρίζαμε. Μετά επιστρέψαμε στο παρκέ και παίξαμε τα τελευταία πέντε λεπτά. Ήταν μια τρελή κατάσταση, οι οπαδοί του Ολυμπιακού είχαν αποχωρήσει από το γήπεδο. Αμέσως μετά πήγαμε στο ΟΑΚΑ, μας περίμεναν 20.000 οπαδοί μας. Θα το θυμάμαι για πάντα. Πήραμε έναν τίτλο με μία από τις μεγαλύτερες ομάδες της Ευρώπης».
– Ύστερα από αυτή την αντιπαλότητα, θα σκεφτόσουν ποτέ να πας να παίξεις Ολυμπιακό;
«Δεν το νομίζω. Έχω καλή σχέση με τον Μπαρτζώκα. Δεν έχω πρόβλημα με τον Ολυμπιακό. Όμως, ειλικρινά, δεν νομίζω να πήγαινα».
– Πόσο ξεχωριστό είναι το Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός σε σχέση με το Μπαρτσελόνα – Ρεάλ Μαδρίτης και το Αναντολού Εφές – Φενέρμπαχτσε;
«Από μπασκετικής πλευράς, το Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός είναι το πιο έντονο, το παλαβό. Όμως, στο ποδόσφαιρο πρέπει να διαλέξεις το Μπαρτσελόνα – Ρεάλ Μαδρίτης».
