Καλή εβδομάδα σε όλους τους αναγνώστες του giafkasports.gr. Αγώνα για τον θεσμό του κυπέλλου είχαμε με την ομάδα μου τον Φοίβο Κρεμαστής την Πέμπτη, στον μεγάλο τελικό με αντίπαλο τον Απόλλων Καλυθιών. Ένας Απόλλων που παρουσιάστηκε πάρα πολύ καλός και πολύ διαβασμένος στον τελικό και δυσκόλεψε πάρα πολύ το έργο μας, που δεν ήταν άλλο απ’ την κατάκτηση του κυπέλλου.
Εμείς απ’ την πλευράς μας έχοντας παραπάνω άγχος απ’ το κανονικά και με μπλοκαρισμένα τα ατού μας απ’ τον αντίπαλο, δεν μπορούσαμε να κάνουμε το παιχνίδι μας και χάσαμε ένα ολόκληρο ημίχρονο σχεδόν ανούσια. Ο Απόλλων έπαιζε στην κόντρα και είχε φέρει το ματς στα μέτρα του. Σε μια τέτοια φάση στο δεύτερο ημίχρονο κέρδισε το πέναλτι και την αποβολή, σε ένα χρονικό σημείο που θα ήταν δύσκολο για εμάς να αντιδράσουμε. Ήταν λοιπόν το 78ο λεπτό όπου ο Γιάννης Αρχοντούλης, ένας ποδοσφαιριστής πολύ έμπειρος που κοσμεί τα γήπεδα της Α’ κατηγορίας, εκτέλεσε το πέναλτι, εγώ μάντεψα σωστά στην δεξιά μου γωνία και κράτησα την ομάδα μου ζωντανή και μέσα στο παιχνίδι.
Στην αντίπαλη ομάδα αυτό το χαμένο πέναλτι λειτούργησε πολύ αρνητικά και φάνηκε να μην μπορεί να συνέλθει απ’ αυτό το σοκ. Παρόλο που είχαμε αριθμητικό μειονέκτημα καταφέραμε και βρήκαμε πολλούς διαδρόμους προς την αντίπαλη εστία και σε μια απ’ αυτές τις φάσεις με μια κεφαλιά του Τζιβίλογλου ανοίξαμε το σκορ το οποίο και κρατήσαμε μέχρι το τέλος. Οι στιγμές που ζήσαμε με τη λήξη του αγώνα είναι αξέχαστες. Άνθρωπο μεγάλης ηλικίας και νέα παιδιά έκλαιγαν και όταν φτάσαμε πίσω στο χωριό, στην Κρεμαστή, γινόταν ένας χαμός, στο δημαρχείο είχε στηθεί ολόκληρο πάρτυ με πάρα πολύ κόσμο που «πολιορκούσε» το πούλμαν της ομάδας και μας επευφημούσε.
Μεγάλος απών φυσικά ο Γιώργος Δελαπόρτας, ο αρχηγός μας που έχοντας αυτόν τον σοβαρό τραυματισμό δεν μπόρεσε να βοηθήσει την ομάδα της καρδιάς του, την ομάδα του χωριού του. Εμείς παίξαμε και για τον Γιώργο και με αυτόν τον τρόπο και τη νίκη μας στεναχωρήσαμε αυτούς που αποφάσισαν να μην πάρει ο Γιώργος μέρος σε αυτήν την μεγάλη γιορτή του ποδοσφαίρου. Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους συμπαίκτες μου που για άλλη μια φορά αποδεικνύουν ότι είμαστε μια μεγάλη οικογένεια και σε υψηλό ποδοσφαιρικά επίπεδο. Το κύπελλο αυτό, εγώ το αφιερώνω στην οικογένεια μου που με στηρίζει αλλά και στον μεγάλο έρωτα μου, την βαφτιστήρα μου, την Μαρία Σβύνου που υπεραγαπώ και μου λείπει πολύ.
Την Κυριακή πήγαμε στη Λίνδο και αντιμετωπίσαμε τον Κλεόβουλο του Μασάδο. Εμείς έχοντας πολλές αλλαγές σε σχέση με την 11αδα του κυπέλλου και στον απόηχο της μεγάλης μας νίκης, δεν είχαμε καλό αγωνιστικό πρόσωπο και ο αντίπαλος μας δημιούργησε πολλές κλασικές ευκαιρίες. Ήμουν όμως σε ακόμα μια πολύ καλή μέρα και με την βοήθεια των συμπαικτών μου καταφέραμε και φύγαμε με το διπλό απ’ την Λίνδο με 1-2. Έτσι λοιπόν φτάσαμε μια ανάσα απ’ την μαθηματική κατάκτηση του πρωταθλήματος. Μια κατάκτηση που θα γίνει αν κερδίσουμε το Σάββατο τον Διαγόρα Βατίου στην Κρεμαστή. Πραγματικά είναι μια πολύ μεγάλη στιγμή για την ομάδα το ματς που έρχεται, καθώς θα κατακτήσουμε τον τίτλο ύστερα από 18 ολόκληρα χρόνια και είμαστε μέσα στον στόχο της μεγάλης ανόδου στην Γ’ Εθνική.
Για τον Δίκαιο δεν θέλω να αναφέρω κάτι. Τα χρόνια που ήμουν εκεί 5 γκολ δεν τρώγαμε ούτε στην προπόνηση και πραγματικά η έκπληξη μου ήταν τεράστια όταν έμαθα το σκορ. Με λυπεί η κατάσταση της ομάδας αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Πρέπει όσοι θέλουν το καλό της ομάδας να ξαναχτίσουν αυτόν τον σύλλογο, αν και οι φήμες για τον μέλλον του Α.Ο Δικαίου εδώ στην Ρόδο μιλάνε για δύσκολες στιγμές ότι θα επακολουθήσουν. Στους φίλους μου στο Πυλί που μιλάω αρκετά συχνά θέλω να πω να κάνουν κουράγιο και να ξεπεράσουν την στεναχώρια αυτή. Το ποδόσφαιρο δεν έχει μόνο νίκες, έχει και ήττες και όσοι ξέρουν να χάνουν βρίσκουν τον δρόμο τους. Για τους παλιούς μου συμπαίκτες θεωρώ ότι έχουν δείξει ποιοι είναι και ότι θα ξεπεράσουν γρήγορα την χρονιά αυτή.
Εμείς θα τα πούμε την επόμενη εβδομάδα μετά τον αγώνα με την καλή ομάδα του Διαγόρα Βατίου στην Κρεμαστή όπου στεφόμαστε πρωταθλητές. Ο Θεός να σας έχει καλά.
