Ο Λουτσιάνο Γκαλέτι προχώρησε σε μεταμόσχευση νεφρού, ωστόσο υπογράμμισε για ακόμα μία φορά πως στόχος του είναι να ξαναπαίξει ποδόσφαιρο.
Ο Αργεντινός χαφ μπορεί να έμεινε εκτός αγωνιστικών χώρων για δύο χρόνια, όμως με τη μεταμόσχευση νεφρού έχει ελπίδες να ξαναφορέσει ποδοσφαιρικά παπούτσια για να αγωνιστεί και πάλι.
«Ελπίζω να καταφέρω να εκπληρώσω το μεγάλο όνειρό μου, που είναι να παίξω ποδόσφαιρο ξανά. Πιθανότατα τις επόμενες μέρες θα ξεκινήσω προπονήσεις με την Εστουδιάντες έτσι ώστε να φτάσω όσο πιο γρήγορα γίνεται στο καλύτερο δυνατό επίπεδο σε φυσική κατάσταση και μυϊκή ενδυνάμωση», είπε αρχικά στο «telam.com.ar» και συνέχισε:
«Δεν με νοιάζει ο χρόνος. Ας κάνω και 3 και 4 μήνες να επιστρέψω στα γήπεδα. Ας κάνω και παραπάνω. Όμως εφόσον μπορέσω να παίξω ξανά θα είναι ένα συναρπαστικό και πολύ όμορφο δώρο για μένα. Για μένα δεν υπήρχε άλλη λύση. Έπρεπε να κάνω μεταμόσχευση. Οι γιατροί άρχισαν λοιπόν να εξετάζουν τους πιθανούς δωρητές νεφρού, αρχίζοντας από την οικογένειά μου», συνέχισε για να αποκαλύψει μετά το τι του είπε ο πατέρας του, Ρούμπεν Οράσιο που στις 21 Οκτωβρίου του δώρισε το ένα του νεφρό για να μπορέσει να γίνει καλά.
«Και η μητέρα μου και ο πατέρας μου ήταν συμβατοί δότες. Ο πατέρας μου μου είπε ‘εμείς θέλουμε να είστε δυνατός, υγιής και χαρούμενος’. Η σχέση μου μαζί του είναι καταπληκτική. Πάντα ήταν, διότι ο πατέρας μου αποτελούσε πάντα το πρότυπό μου. Με έχει σημαδέψει και ήθελε πάντα να παίζω ποδόσφαιρο.
Τώρα νιώθω ότι κάτι δικό του είναι μέσα μου. Θα είναι καταπληκτικό για μένα να μπορέσω να αγωνιστώ και πάλι και να κάνω χαρούμενο τον πατέρα μου και τους δικούς μου ανθρώπους. Είμαι πια ιδιαίτερα ικανοποιημένος διότι δεν νιώθω δυσφορία.
Ακόμα δεν είμαι στο επίπεδο που πρέπει και που θέλω όμως αυτό είναι λόγω της επέμβασης. Θα χρειαστεί και χρόνος και πολύ μεγάλη προσπάθεια. Οι γιατροί όμως μου λένε ότι πηγαίνω πολύ καλά και αναρρώνω εξαιρετικά», υποστήριξε σχετικά ο παλιός αστέρας των ερυθρολεύκων.
Σχετικά με την πρώτη μέρα μετά την εγχείριση διευκρίνισε: «Όταν άρχισα μετά την επέμβαση σιγά σιγά να προσπαθώ να τρέξω λίγο ήταν πολύ δύσκολα. Ήταν σαν να μαθαίνω ποδήλατο από την αρχή. Ήμουν πολύ αργός και φοβόμουν. Όμως μετά δεν με πείραζε. Ήθελα απλά σιγά σιγά να ξεκινήσω να βρίσκω την φόρμα μου.
Με το πέρασμα των ημερών πήγα και γυμναστήριο. Οι γιατροί ήθελαν να σταματήσω να φοβάμαι. Ξέρω πολύ καλά ότι αυτά τα πράγματα πηγαίνουν κάπως αργά. Δεν θέλω να εκβιάσω καταστάσεις, ούτε να πιέσω τον εαυτό μου παραπάνω απ’ όσο χρειάζεται». Εκτός των άλλων αναφέρθηκε στην σημασία της ύπαρξης των δωρητών οργάνων.
Μίλησε μάλιστα για τις συζητήσεις που είχε με την νονά του, Σάντρα, και έναν παλιό συμπαίκτη του, τον Μαουρίτσιο, που του έδωσαν δύναμη να προχωρήσει σε μία τέτοια επέμβαση. Τώρα απλά θέλει να γίνει εντελώς καλά και να μπει ξανά στα γήπεδα για να κάνει τα… μαγικά του, αρκετά εκ των οποίων τα είχε κάνει με την φανέλα του Ολυμπιακού.
