Ο Πολ Γκασκόιν γέννημα θρέμμα της Αγγλίας στις 27 Μαΐου 1967, είδε για πρώτη φορά τη μητέρα του σε κλινική του Γκάτεσχαντ. Από τα παιδικά του χρόνια είχε την τάση να κλοτσάει γενικώς. Είτε μπάλα είτε συμμαθητές του. Για το τελευταίο, μάλιστα, είχε τιμωρηθεί από το διευθυντή του σχολείου του, αλλά και από τους γονείς του.
Η πρώτη του ομάδα ήταν η Νιουκάστλ στα μέσα της δεκαετίας του 80′. Μέτρησε 107 συμμετοχές με τη φανέλα των «ανθρακωρύχων», στις οποίες πέτυχε 25 τέρματα, που δεν ήταν ικανά για να γευτεί οποιαδήποτε επιτυχία. Με τον επόμενο σύλλογο, όμως, το κατάφερε. Με την Τότεναμ έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας και το κατέκτησε. Η ομάδα που έχει έδρα στα Βόρεια του Λονδίνου τη σαιζόν 1990-91 κέρδισε 2-1 τη Νότιγχαμ Φόρεστ και κατέκτησε το τρόπαιο..
Αρκετοί πίστευαν ότι αυτός ο αγώνας είχε μείνει για πάντα χαραγμένος στη μνήμη του . Λάθος! Δεν θέλει να τον θυμάται. Όχι ακριβώς τον αγώνα. Αλλά την αντίδραση του όταν ο προπονητής του αποφάσισε να βάλει στη θέση του έναν άλλον παίκτη. Ο προπονητής, αλλά και οι θεατές που βρίσκονταν κοντά στον πάγκο της Τότεναμ, άκουσαν τα..εξ’ αμάξης! Κάπου εκεί, ύστερα από 113 συμμετοχές στις οποίες πέτυχε 31 τέρματα, τελείωσε η καριέρα του στους «πετεινούς».
Επόμενος σταθμός, η Ιταλία και συγκεκριμένα η Λάτσιο. Τα προβλήματα τραυματισμών αλλά και απειθαρχίας τον είχαν αναγκάσει να δει πολλά ματς της Ιταλικής ομάδας από τον πάγκο ή ακόμα χειρότερα, από τον καναπέ! Με τη Λάτσιο συμμετείχε σε 41 ματς, στα οποία πέτυχε έξι τέρματα. Οι αποδόσεις του μέσο-επιθετικού δεν ικανοποίησαν του ιθύνοντες της Ιταλικής ομάδας, με αποτέλεσμα να του δείξουν την πόρτα της εξόδου.
Τη σαιζόν 1992-93, είχε μετακομίσει στη Σκωτία για να φορέσει τη φανέλα της Ρέιντζερς. Και εκεί δεν έδειξε σημάδια βελτίωσης ως προς τη διαγωγή του. Οι επιδόσεις του πάντως στο χόρτο, ήταν αξιοζήλευτες. Στα 103 παιχνίδια-στα οποία έπαιξε βασικός 92 φορές- που συμμετείχε πέτυχε 39 γκολ. Είχε αρχίσει όμως να…. Εκδηλώνεται, αφού είχε δεχθεί 15 κίτρινες κάρτες και τρεις κόκκινες. Με τη Ρέιντζερς κατέκτησε το πρωτάθλημα Σκωτίας προτού φύγει για να βοηθήσει την Αγγλία, που είχε φτάσει στα ημιτελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 1996, αλλά δεν είχε προκριθεί στο τελικό.
Με την εθνική ομάδα της Αγγλίας ο Γκασκόιν μέτρησε 57 συμμετοχές, στις οποίες πέτυχε 10 τέρματα. Το 1998, ενώ όλοι οι παίκτες της εθνικής ομάδας προετοιμάζονταν και πρόσεχαν τη διατροφή τους εν όψει του Παγκοσμίου Κυπέλου, εφημερίδα της χώρας είχε βγει με πρωτοσέλιδο τον Γκασκόιν με ένα μπουκάλι ουίσκι στο χέρι. Κάτι τέτοιο για τους Άγγλους ήταν κάτι παραπάνω από απαγορευτικό. Έτσι, ο προπονητής της ομάδας Γκλεν Χοντλ, αποφάσισε για να τον τιμωρήσει να τον αφήσει εκτός αποστολής για το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Ο «Γκάζα», όπως ήταν το παρατσούκλι του, το πήρε κατάκαρδα και για να το ξεπεράσει το έριξε στο ποτό. Συμμετείχε σε πολλά ξεφαντώματα, με αποτέλεσμα να καταντήσει αλκοολικός. Όταν, μάλιστα, ήρθαν και τα πρώτα προβλήματα στη σχέση του με τη γυναίκα του, το ποτό έγινε ο καλύτερος φίλος του. Η σύζυγός του αποφάσισε να πάρει διαζύγιο και μάλιστα το είχε καταγγείλει για ξυλοδαρμό. Εκτός από τα χρήματα που έπρεπε να καταβάλει στη γυναίκα του, έπρεπε να έχει άλλα τόσα για τα άπειρα μπουκάλια ουίσκι που κατανάλωνε καθημερινά.
Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να εισαχθεί σε νοσοκομείο για αποτοξίνωση, από το οποίο βγήκε.. άλλος άνθρωπος. Εμφανίστηκε αναζωογονημένος. Σταμάτησε, φυσικά, το ποτό, έχασε τα κιλά που είχε πάρει και εστίασε τη προσοχή του στη φυσική κατάσταση. Η Μίντλεσμπρο στο νέο ξεκίνημα που ήθελε να κάνει, αποφάσισε να εντάξει στο δυναμικό της έναν έμπειρο παίκτη και τελικά τα κατάφερε να τον αποκτήσει. Με τη νέα του ομάδα είχε 48 συμμετοχές, στις οποίες πέτυχε τέσσερα γκολ.
Η καριέρα του στην εθνική ομάδα είχε τελειώσει το 1998. Το 2000 σε ηλικία 33 ετών αποφάσισε να αλλάξει και πάλι φανέλα. Αυτήν τη φορά είχε προορισμό την Έβερτον. Ωστόσο το μέλλον του στους «εφοπλιστές» δεν ήταν και τόσο λαμπρό όσο θα περίμενε, με αποτέλεσμα το 2002 να ζητήσει και να πάρει τελικά μετεγγραφή στην Μπέρνλει, δηλώνοντας αποφασισμένος να την οδηγήσει στην Πρέμιερσιπ. Μάταια όμως. Τον Ιανουάριο του 2003, ταξιδεύει στην Κίνα για να ενσωματωθεί στο ρόστερ της άσημης Γκάνσου Τιανμά ομάδας Β’ κατηγορίας, επιστρέφοντας όμως τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου ξανά στην Αγγλία, έχοντας επόμενο σταθμό της Οδύσσειας του την Αριζόνα των Ηνωμένων Πολιτειών, για περαιτέρω θεραπεία από τον αλκοολισμό. Αφού έλαβε το εξιτήριο του , έψαξε για νέα ποδοσφαιρική στέγη χτυπώντας πολλές πόρτες στην Αγγλία, απ’ όπου όμως δεν βρήκε καμία ανταπόκριση. Τελικά, αφού δοκιμάστηκε χωρίς επιτυχία για περίπου έξι μήνες στην Γούλβερχαμπτον Γουόντερερς, κατέληξε στην Μπόστον Γιουνάιτεντ όπου και έκλεισε την πολυτάραχη καριέρα του.
Ο Γκασκόιν ποτέ δε δέχτηκε το ρόλο του «σταρ». Το αντίθετο μάλιστα. Η όλη του συμπεριφορά ήταν συνεχώς προκλητική, ακόμα και όταν βρισκόταν στην κορυφή της δόξας του. Πάθος για το αλκοόλ, συζυγικοί καβγάδες, προσβλητικές ενέργειες, και πολλά νεύρα ήταν αυτά που τον συνόδευσαν και τον συνοδεύουν ακόμα. Σε πολύ χειρότερο βαθμό βέβαια, αφού τώρα έχουν προστεθεί και τα ψυχολογικά προβλήματα, που γεννήθηκαν μετά το άδοξο και απότομο σταμάτημα της καριέρας του, και που του προκάλεσαν μέχρι και τάσεις αυτοχειρίας. Ο ίδιος είχε δηλώσει σε κάποια χρονική στιγμή ότι ήθελε να ξαναγυρίσει στα γήπεδα καθώς «αισθανόταν χωρίς ταυτότητα». Τον χαρακτήρισαν αλκοολικό, ιδιόρρυθμο και στο τέλος τρελό. Αφού δεν μπόρεσε να πουλήσει όσο θα ήθελαν κάποιοι, αφέθηκε στη μοίρα του. Ένα σύστημα που φτιάχνει κομμένους και ραμμένους σταρ δε σηκώνει το αντίθετο. Και δυστυχώς για τον Γκασκόιν ο ίδιος αποφάσισε να το αντιμετωπίσει με λάθος και αυτοκαταστροφικό τρόπο…
