Αν θέλει κάποιος να ψάξει στον ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό χάρτη για τα αστέρια του περασμένου αιώνα, θα κοιτάξει σίγουρα στην Ιταλία, την Ισπανία, τη Βρετανία, τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ολλανδία. Και με το δίκιο του. Κι εδώ στα Βαλκάνια όμως,υπάρχουν ποδοσφαιριστές που ξέρουν πολλά κιλά μπάλας.Μία από τις μεγαλύτερες αποδείξεις; Το φαρμακερό αριστερό πόδι του Βούλγαρου άσου, Χρίστο Στόιτσκοφ…
Ο Χρίστο Στόιτσκοφ γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου του 1966 στο Πλόβντιβ της Βουλγαρίας και σύμφωνα με τη μητέρα του, Πένκα, γεννήθηκε με μία μπάλα ανάμεσα στα πόδια του… Όταν γεννήθηκε ο Στόιτσκοφ, ο πατέρας του αγωνιζόταν ως τερματοφύλακας στην τοπική ομάδα της περιοχής. Η… ιδιαίτερη σχέση του με τη στρογγυλή θεά ξεκίνησε από πολύ νωρίς με τον μετέπειτα ποδοσφαιρικό αστέρα να αναλαμβάνει ρόλο… ball boy για λογαριασμό της Πλόβντιβ. Από το 1977 όμως πήρε το… ρόλο, που έπρεπε! Άρχισε να παίζει!
Το 1984 αρχίζει να παίζει για λογαριασμό της Harmali. Ωστόσο, μόλις μέσα σε ένα χρόνο έκανε το μεγάλο βήμα, όταν και φόρεσε τη φανέλα της ΤΣΣΚΑ Σόφιας. Ωστόσο, η μετακίνησή του αυτή παραλίγο να του κοστίσει ακριβά, μιας και στον τελικό του Κυπέλλου Βουλγαρίας το 1985 άφησε τον… εκρηκτικό του χαρακτήρα, λίγο περισσότερο ελεύθερο από ότι έπρεπε, με αποτέλεσμα η εμπλοκή του σε έναν καβγά κατά τη διάρκεια του αγώνα να του κοστίσει έναν ολόκληρο χρόνο τιμωρίας! Η επιστροφή του είναι κάτι παραπάνω από δυναμική. Πετυχαίνει 30 γκολ σε 38 παιχνίδια και βγαίνει πρώτος σκόρερ όχι μόνο στο πρωτάθλημα της Βουλγαρίας αλλά και σε όλη την Ευρώπη. Άπαντες συμφωνούν . Χαρακτήρας εκρηκτικός και οξύθυμος, όμως «μάγος» με την μπάλα και κυρίως δεινός σκόρερ. Στην ΤΣΣΚΑ Σόφιας θα τον λατρέψουν, όμως το καλοκαίρι του 1990 είχε φθάσει το πλήρωμα του χρόνου.
Το νέο είδωλο της Καταλονίας
Η Μπαρτσελόνα συνήθιζε να πληρώνει ακριβά για να παίρνει αυτό που ήθελε. Τον Βούλγαρο επιθετικό των 104 συνολικά τερμάτων με την φανέλα της ΤΣΣΚΑ Σόφιας, είχαν αρχίσει να τον βλέπουν με πολύ καλό μάτι αρκετές ευρωπαϊκές ομάδες. Η Μπάρτσα όμως έχει κάτι ξεχωριστό. Έχει λάμψη, κόσμο, ένα τεράστιο γήπεδο που δελεάζει τον Στόιτσκοφ και κυρίως χρήματα, που αποτελούν το μεγαλύτερο δέλεαρ και για την ομάδα και για τον ίδιο. Ο Χρίστο Στόιτσκοφ δεν θα μετανιώσει ποτέ για την μεταγραφή αυτή. Ούτε βέβαια και οι Καταλανοί. Μπορεί να ξεπερνούσε αρκετές φορές τα εσκαμμένα, να ήταν φωνακλάς, να έκανε πράγματα που δεν άρμοζαν στην κουλτούρα του συλλόγου, όμως στην πραγματικότητα γι΄αυτό τον λάτρευαν οι οπαδοί της Μπαρτσελόνα. Και κυρίως βέβαια γιατί τα έδινα όλα. Γιατί σκόραρε, γιατί πάσαρε και γιατί έδειχνε ότι γουστάρει την φανέλα που φοράει. Θα κάνει ένα καταπληκτικό δίδυμο με τον Ρομάριο και με το Νο. 8 στην πλάτη θα οδηγήσει την Μπαρτσελόνα σε τίτλους.
Στα πέντε χρόνια παρουσίας του θα πάρει πέντε πρωταθλήματα Ισπανίας! Ο Γιόχαν Κρόιφ, προπονητής τότε της Μπάρτσα κάνει λόγο για έναν από τους πιο ταλαντούχους παίκτες που έχει συνεργαστεί. Το 1992, κατακτά με τους Καταλανούς το πρώτο (και τελευταίο όπως αποδείχθηκε) Τσάμπιονς Λιγκ. Αντίπαλος η Σαμπντόρια και σκόρερ… ένας αμυντικός. Ο Ρόναλντ Κούμαν. Μικρή σημασία είχε. Ο Στόιτσκοφ έβαζε και αυτό το μετάλλιο στο στήθος και αισθανόταν ακόμη πιο «γεμάτος» στην ποδοσφαιρική του ζωή. Το «Νόου Καμπ» είχε γίνει πια το δεύτερο σπίτι του, η ζωή στην Βαρκελώνη έμοιαζε καταπληκτική, ο τραπεζικός του λογαριασμός «φούσκωνε» και οι επενδύσεις στην Βουλγαρία, διαδεχόταν η μία την άλλη.
Η μεγάλη απογοήτευση της Αθήνας και… το σάρωμα των βραβείων
Στα πρώτα πέντε χρόνια του στην Μπαρτσελόνα, ο Χρίστο Στόιτσκοφ μπορεί να θυμάται αρκετές χαρές. Πήρε πρωταθλήματα, πήρε κύπελλα, πήρε και το Τσάμπιονς Λιγκ του 1992. Όμως το σίγουρο είναι ότι υπάρχει και μία μεγάλη απογοήτευση, την οποία ουδέποτε πρόκειται να ξεχάσει, όσα χρόνια και αν περάσουν. Στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 1994, η Μπαρτσελόνα πηγαίνει σαν το μεγάλο φαβορί. Έχει μία ομάδα αστέρων, που μοιάζει να βρίσκεται στην καλύτερη της κατάσταση. Αντίπαλος η Μίλαν. Οι «ροσονέρι» έρχονται ως αουτσάιντερ όμως κερδίζουν με 4-0 την Μπαρτσελόνα, σκορπώντας στεναχώρια και απογοήτευση στην παρέα του Στόιτσκοφ. «Ήταν από τις πιο κακιές βραδιές της ζωής μου» έλεγε χαρακτηριστικά μερικά χρόνια αργότερα. Η ειρωνεία είναι πως το 1994 ο Βούλγαρος επιθετικός θα σαρώσει τα βραβεία. Θα πάρει το «χρυσό» παπούτσι, ενώ θα του απονεμηθεί και ο τίτλος του καλύτερου ευρωπαίου ποδοσφαιριστή. Εννοείται πως είναι και μέλος της All Star ομάδας, όπως ψηφίζεται από το κοινό, τους προπονητές και τους αρχηγούς των ομάδων. Το ίδιο καλοκαίρι, παίρνει από το χέρι και την εθνική Βουλγαρίας, η οποία φθάνει στα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, όπως θα αποκλειστεί από την Ιταλία. Μία… τρελή πορεία, με έναν… «τρελό» να κάνει άνω – κάτω τις αντίπαλες άμυνες.
Και ξαφνικά… Πάρμα
Εκεί που όλα έδειχναν πως ο Χρίστο Στόιτσκοφ θα… γεράσει στην Μπαρτσελόνα, τα δεδομένα άλλαξαν. Η Πάρμα, έχοντας από πίσω την γνωστή εταιρία «Παρμαλάτ» μοιράζει εκατομμύρια και φυσικά φέρνει μεγάλους παίκτες στο «Ένιο Ταρντίνι». Ο Χρίστο Στόιτσκοφ θέλει να δοκιμάσει την εμπειρία του «καμπιονάτο» και σαγηνεύεται από τα 15εκ. δολλάρια, που δίνει η Πάρμα στην Μπαρτσελόνα για να τον αποκτήσει. Στην Ιταλία τίποτα όμως δεν θα είναι ίδιο. Η Πάρμα ψάχνεται, το ίδιο και ο Στόιτσκοφ. Παίζει σε 23 παιχνίδια και πετυχαίνει μόνο πέντε γκολ. Καταλαβαίνει σύντομα ότι το κλίμα δεν τον σηκώνει. Του λείπει η Ισπανία και η Βαρκελώνη. Έτσι λοιπόν, μόλις έναν χρόνο μετά την πολύκροτη μεταγραφή του, θα κάνει αυτό που ελάχιστοι περιμένουν. Ναι… επιστρέφει στην Μπάρτσα!
Τρόπαια με την επιστροφή ενός ηγέτη
Μαζί με τον Στόιτσκοφ, για την Μπαρτσελόνα επιστρέφουν και τα τρόπαια. Το 1997 κατακτά κύπελλο κυπελλούχων, κερδίζοντας 1-0 την Παρί Σεν Ζερμέν, παίρνει το κύπελλο Ισπανίς στο «Μπερναμπέου» κερδίζοντας 3-2 την Μπέτις ενώ κατακτά και το ευρωπαΪκό Σούπερ Καπ κόντρα στην πρωταθλήτρια Ευρώπης τότε Μπορούσια Ντόρτμουντ. Ο Στόιτσκοφ ξαναχαίρεται το παιχνίδι και οι Καταλανοί χαίρονται που τον έχουν ξανά στο ρόστερ τους. Στα 32 του χρόνια, αντιλαμβάνεται πως ο κύκλος του στην Μπαρτσελόνα έκλεισε οριστικά. Αποφασίζει να αποχωρήσει και σε αυτό παίζει ρόλο και η αλλαγή στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας. Νιώθει ότι δεν είναι πια πρωταγωνιστής και τον περιμένει η ΤΣΣΚΑ Σόφιας. Τους ξέρει και τον ξέρουν, όμως ούτε στην πατρίδα του θα μείνει για πολύ.
Τα πετροδόλαρα, η Ιαπωνία και το… Αμερικάνικο όνειρο
Η Σαουδική Αραβία είχε αρχίσει να «ρίχνει» χρήματα στο ποδόσφαιρο και προσπαθούσε να δελεάσει ποδοσφαιριστές που είχαν κλείσει τον κύκλο τους στην Ευρώπη. Ο Βούλγαρος επιθετικός αποτελούσε ιδανική περίπτωση για την Αλ Νάασρ που τον έκανε «χρυσό» και του υπέγραφε συμβόλαιο. Το χρήμα όμως δεν φέρνει πάντα την ευτυχία. Ο Στόιτσκοφ αποχωρεί μη μπορώντας να αντέξει την ζωή και αποκτά πλέον τον τίτλο του τυχοδιώκτη. Αποφασίζει να παίζει μπάλα, να γνωρίζει νέα μέρη και να πληρώνεται καλά. Καταλήγει στην Ιαπωνία.
Τα χρήματα στην Κασίβα Ρεισόλ είναι επίσης πολλά και το επίπεδο χαμηλό. Παρά την ηλικία του θα πετύχει εύκολα 12 γκολ και θα προσελκύσει ομάδες των Η.Π.Α. που έκαναν επίσης ποδοσφαιρικό άνοιγμα. Οι Σικάγο Φάιρς θα τον αποκτήσουν τελικά το καλοκαίρι του 2000. Εκεί ο Χρίστο Στόιτσκοφ θα διασκεδάσει αρκετά το ποδόσφαιρο. Θα παίξει σε 51 παιχνίδια και θα σκοράρει 17 φορές. Στην δύση της καριέρας του έβλεπε τα χρήματα να αυξάνονται θεαματικά στο συμβόλαιο του και αυτό φυσικά τον γέμιζε ενέργεια και αυτοπεποίθηση. Τελικά θα κλείσει την καριέρα του στην Γιουνάιτεντ της Ουάσιγκτον, που θα του προσφέρει το τελευταίο του συμβόλαιο. Μία αληθινά ένδοξη καριέρα…
Η σημαία των Βούλγαρων
Ο Χρίστο Στόιτσκοφ αποτέλεσε σημείο αναφοράς στο ποδόσφαιρο της Βουλγαρίας και με την παρουσία του στην εθνική ομάδα. Μπορεί ο Λέτσκοφ να ήταν σπουδαίος, ο Μπαλάκοφ αληθινός σκόρερ, όμως ο Στόιτσκοφ ήταν ο ηγέτης και αυτός που έκανε την διαφορά. Καλύτερο του τουρνουά αναμφίβολα το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994, όπου η Βουλγαρία κατέκτησε την Τρίτη θέση και ο Στόιτσκοφ μαζί με τον Όλεγκ Σαλένκο της Ρωσίας, αναδείχθηκαν πρώτοι σκόρερ του Μουντιάλ. Πέτυχε συνολικά 37 γκολ με την εθνική Βουλγαρίας, ενώ συμμετείχε και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998, όπως και στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1996, έχοντας μάλιστα τον τίτλο του πρώτου σκόρερ στην προκριματική φάση.
Ο… κόουτς Στόιτσκοφ
Ίσως λίγοι να ήταν αυτοί που θα μπορούσαν να το προβλέψουν, όμως ο Χρίστο Στόιτσκοφ, ακολούθησε καριέρα προπονητή. Οξύθυμος συνέχισε να είναι, όμως η θέση του προπονητή είναι διαφορετική. Η πρώτη του σπουδαία αποστολή, δεν στέφθηκε με επιτυχία. Διαδέχθηκε τον Πλάμεν Μαρκόφ στον πάγκο της εθνικής Βουλγαρίας, όμως τα προβλήματα δεν άργησαν να εμφανιστούν. Σε ένα παιχνίδι με την Σουηδία αποβλήθηκε γιατί έβρισε τον διαιτητή, ήρθε σε κόντρα με πολλούς διεθνείς, ενώ στο τέλος μάλωσε και με τον πρόεδρο της ομοσπονδίας. Το 2007 παραιτείται για να αναλάβει την Ισπανική Θέλτα χωρίς όμως να πετύχει και εκεί κάτι αξιόλογο. Δουλειά του έδωσε και ομάδα της Νοτίου Αφρικής (!) σε πρόταση την οποία αποδέχθηκε μεν, όμως δεν μπορούσε να μείνει παραπάνω από έναν χρόνο. Τελικά πριν από λίγους μήνες, η Μπαρτσελόνα του έδωσε πόστο, κάτι που έδειξε να αποδέχεται με χαρά. Λογικό, καθώς εκεί, όλοι έχουν ευχάριστες αναμνήσεις στο άκουσμα του ονόματος του. Πρόσφατα πάντως δέχθηκε πρόσκληση από την εθνική ομάδα του Βιετνάμ για να αναλάβει ρόλο ομοσπονδιακού. Καμία απολύτως απόφαση του Στόιτσκοφ δεν πρέπει πια να μας προκαλεί εντύπωση…
Το 1994 ο Στόιτσκοφ σκόραρε και εναντίον της Εθνικής μας ομάδας, στο Παγκόσμιο Κύπελλο, όταν η Βουλγαρία είχε κερδίσει την Ελλάδα 4-0.
Πριν από δύο περίπου χρόνο, ο Βούλγαρος επιθετικός υιοθέτησε ένα μικρό παιδί από το Περού. «Τα χρήματα δεν είναι τόσο σημαντικά, όσο η αγάπη και οι ευκαιρίες που μπορώ να προσφέρω σε αυτό το παιδί», είπε χαρακτηριστικά.
Μπορεί να είναι Βούλγαρος και να αναδείχθηκε από την ΤΣΣΚΑ Σόφιας, όμως δηλώνει βετεράνος ποδοσφαιριστής της… Μπαρτσελόνα!
Πολλές φορές έχει δείξει τις κοινωνικές του ευαισθησίες. Ο Στόιτσκοφ είναι πρεσβευτής της εκστρατείας του ΟΗΕ, στην καταπολέμηση της πείνας. Γι΄ αυτό και διοργανώνει συχνά φιλικούς αγώνες.
Ο πρόεδρος των Μαμελάντι, ομάδα της Ν. Αφρικής, στην οποία βρέθηκε προπονητής, δώρισε για τα γενέθλια του στον Στόιτσκοφ δύο γιοτ!
Ο Στόιτσκοφ δεν έχει σε καμία υπόληψη τους σημερινούς Βούλγαρους ποδοσφαιριστές. Όταν ρωτήθηκε κάποια στιγμή για τον επιθετικό της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ είπε χαρακτηριστικά: «Με το ζόρι θα είχε θέση στον πάγκο της ομάδας που είχαμε το 1994».
Αντίθετα δείχνει να εκτιμάει πάρα πολύ τον Λιονέλ Μέσι. Πρόσφατα έλεγε για τον Αργεντίνο επιθετικό της Μπαρτσελόνα. «Είναι σε εκπληκτική κατάσταση. Μόνο με… πολυβόλο μπορούν να τον σταματήσουν».
Πηγή: www.cobrasports.gr Συντάκτης: Αφροδίτη Ξενίδου
