Αφιέρωμα στον Ζόρζ Γουεά(video)

Γεννημένος στην 1 Οκτωβρίου 1966 ο Ζορζ Γουεά ήταν ένας από τους καλύτερους επιθετικούς που πέρασαν από το παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

Ήταν από τους πρώτους που καλλιέργησε στους Ευρωπαίους την έννοια του Αφρικάνου ποδοσφαιριστή. Έκανε το ξεπέταγμα, τη στιγμή που ελάχιστοι πίστευαν σε αυτή την ήπειρο ποδοσφαιρικά και κατάφερε τόσο στον αγωνιστικό χώρο, όσο και έξω από αυτόν, να θέσει υπόψη όλου του κόσμου ότι η Αφρική και ποδόσφαιρο καλό μπορεί να παίξει, αλλά και άλλα μεγάλα προβλήματα έχει.

Ο Ζορζ Γουεά δεν θα μπορούσε ποτέ να χαρακτηριστεί ένας κοινός ποδοσφαιριστής. Διότι σε καμία περίπτωση δεν ήταν τέτοιος. Καταξιώθηκε στην Ευρώπη, έφθασε στην κορυφή της, έκανε όλον τον κόσμο να μιλάει γι’ αυτόν, όμως δεν σταμάτησε στα ποδοσφαιρικά του κατορθώματα. Πάντοτε ανήσυχος, φρόντιζε να ενισχύει οικονομικά την πατρίδα του και μετά το τέλος της πλούσιας ποδοσφαιρικής του καριέρας, άλλαξε ρόλο. Ακολούθησε πολιτική καριέρα, την οποία ο ίδιος χαρακτήρισε κατά πολύ δυσκολότερη. Το ίδιο δύσκολος αντίπαλος πάντως ήταν ο ίδιος για τις αντίπαλες άμυνες. Τα σωματικά του προσόντα που συνδυαζόταν με την δύναμη, την φυσική του κατάσταση και την ικανότητα του στο σκοράρισμα, δημιουργούσαν ένα εκρηκτικό δείγμα που καρπωνόταν φυσικά οι σύλλογοι στους οποίους αγωνίστηκε.

Από μικρός πρωταθλητής και… τυχερός!

Ο Ζορζ Γουεά ακολούθησε το όνειρο που πολλά παιδάκια στην ηλικία του θα ήθελαν να ακολουθήσουν. Να παίξουν ποδόσφαιρο σε υψηλό επίπεδο. Ο Λιβεριανός επιθετικός ξεχώριζε από μικρός για τα προσόντα του. Είχε σπουδαία ανάπτυξη και σύντομα έκανε το μεγάλο βήμα στην πατρίδα του. Έπαιξε στους Μάιτι Μπάρολ, σε ηλικία 20 ετών και κατέκτησε την Πρέμιερ Λιγκ της Λιβερίας. Το πρωτάθλημα δηλαδή. Με επτά γκολ σε 10 παιχνίδια έδειχνε κάποια πρώτα σπουδαία δείγματα της αξίας του, όμως στην συνέχεια και σε άλλες ομάδες της Λιβερίας, άρχισε να «φορτώνει» με πολλά γκολ τα αντίπαλα δίχτυα. Στην Τομέρε Γιαουντέ, ένα από τα Γαλλικά λαγωνικά τον εντόπισε.

Ο Γουεά, έχοντας ήδη γίνει και μέλος της Εθνικής του ομάδας φυσικά, άρχισε να γίνει πιο γνωστός στους Ευρωπαίους σκάουτερ, όμως η τύχη του χαμογέλασε. Αρκετοί συμπαίκτες του στην Εθνική περίμεναν ανάλογη κλήση. Τελικά, ο Γουεά επιλέχθηκε από τη Μονακό και, ξαφνικά, η μεγάλη πρόκληση στην ζωή του ερχόταν. Δεν ήταν και λίγο πράγμα για τον Λιβεριανό επιθετικό να παίζει πια στο γαλλικό πρωτάθλημα και να μένει σε μία από τις πιο… ακριβές πόλεις του κόσμου!

Η αναγνώριση και η μεταγραφή

Με τη φανέλα της Μονακό αρχίζουν πια να τον γνωρίζουν όλοι οι Ευρωπαίοι. Ο Γουεά, μετά από μία χρονιά προσαρμογής, αρχίζει να βρίσκει τα πατήματά του και εξελίσσεται σε έναν από τους πιο αξιόπιστους φορ στην Γαλλία. Δεν είναι και λίγο πράγμα να σκοράρεις περίπου ένα γκολ ανά δύο παιχνίδια, όπως έκανε ο Λιβεριανός σε μία σεζόν. Με 18 γκολ σε 34 ματς και ένα κύπελλο Γαλλίας παρακαταθήκη, ο Ζορζ Γουεά θα εγκατέλειπε την Μονακό.

Το καλοκαίρι του 1992, μία άλλη γαλλική ομάδα, που επίσης «έριχνε» αρκετά χρήματα τότε στο μεταγραφικό παζάρι, η Παρί Σεν Ζερμέν, θα τον βάλει στο δυναμικό της. Η Παρί έχει υψηλούς στόχους και ο Γουεά δεν πηγαίνει φυσικά στην πρωτεύουσα για να κάθεται στον πάγκο. Κερδίζει εύκολα την θέση του βασικού και μοιάζει πια να είναι ένας απόλυτα καταξιωμένος σκόρερ. Οι επιδόσεις του κυμαίνονται μόνιμα πάνω από τα 10 γκολ την σεζόν, ενώ ο Ζορζ Γουέα, όσο περνάει ο καιρός και γίνεται πιο αναγνωρίσιμος, τότε και αυξάνει τις αντιδράσεις του για τα ρατσιστικά συνθήματα που κατά καιρούς ακούγονται στα Γαλλικά γήπεδα.

Ο Γουεά κατάφερε στα τρία χρόνια που έμεινε στο Παρίσι να πάρει τέσσερις τίτλους. Την περίοδο 1992-93 θα κατακτήσει το κύπελλο Γαλλίας, την χρονιάς 1993-94 θα πάρει το πρώτο του πρωτάθλημα, ενώ την επόμενη σεζόν θα πάρει και πάλι το κύπελλο αλλά και το Σούπερ Καπ. Ο Γουεά δεν περιορίζεται βέβαια μόνο στις επιδόσεις εντός Γαλλίας. Με την φανέλα της Παρί, σκοράρει ανελλιπώς και στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Στο μεταξύ, τα βραβεία του γίνονται συνήθεια. Κατακτά τρεις φορές τον τίτλο του καλύτερου Αφρικάνου ποδοσφαιριστή, το 1995, ψηφίζεται κορυφαίος παίκτης του πλανήτη, παίρνοντας και την χρυσή μπάλα, ενώ και το περιοδικό onze του αποδίδει τον τίτλο του κορυφαίου ποδοσφαιριστή στην Γαλλία. Ο Ζορζ Γουεά, ήταν πια φανερό, ότι δύσκολα θα παρέμενε στην Γαλλία, καθώς το πρέσιγκ της Ιταλικής Μίλαν, ήταν πια ολοένα και πιο ασφυκτικό. Νιώθοντας πως τα έδωσε όλα στην Παρί, το καλοκαίρι του 1995, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, προσφέροντας ένα πολύ σημαντικό ποσό, τον φέρνει στο Μιλάνο, όπου αποθεώνεται από οπαδούς των «ροσονέρι».

Στο ίδιο υψηλό επίπεδο και στην Ιταλία

Το 1996 ο Ζορζ Γουεά, θα εκλεγεί κορυφαίος Αφρικάνος ποδοσφαιριστής του αιώνα και αυτό αναμφίβολα θα του δώσει μία ακόμη ώθηση για να συνεχίσει να αποδίδει το ίδιο καλά, καθώς ήταν ένα ίνδαλμα πλέον, όχι μόνο για τους Λιβεριανούς, αλλά για κάθε Αφρικάνο που ξεκινούσε το ποδόσφαιρο και ήθελε να ζήσει το ευρωπαϊκό όνειρο. Στην Μίλαν οι απαιτήσεις μοιάζουν -και είναι- μεγαλύτερες. Το Ιταλικό πρωτάθλημα κυρίως για τους επιθετικούς δεν είναι εύκολο, ενώ το «καμπιονάτο» έχει σαφέστατα μεγαλύτερες δυσκολίες από το γαλλικό πρωτάθλημα.

Παρ’ όλα αυτά ο Γουεά θα αντεπεξέρθει. Θα πάρει φανέλα βασικού και θα ξεχωρίσει με την δύναμη του και την ευκολία να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα. Μοιάζει να διανύει την καλύτερη περίοδο στην καριέρα του και στην πρώτη του κιόλας χρονιά στην Μίλαν, πετυχαίνει συνολικά 14 γκολ, κατακτώντας μάλιστα το «καμπιονάτο». Η παρουσία του Ζορζ Γουεά είναι επιβλητική, ο Φράνκο Μπαρέζι μιλάει για έναν από τους κορυφαίους φορ που έχει δει στην ποδοσφαιρική του καριέρα, ενώ στο Μιλάνο όλοι αρχίζουν να πίνουν νερό στο όνομα του.

Η Εθνική ομάδα της Λιβερίας παραμένει… καημός, εξαιτίας της αδυναμίας γενικότερα που έχει η ομάδα του για να συμμετέχει σε μεγάλους θεσμούς, ενώ και το Τσάμπιονς Λιγκ, θα μείνει μακριά από το παλμαρέ του, μολονότι με τη φανέλα της Μίλαν αγωνίστηκε στη μεγαλύτερη διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης. Στις εγχώριες διοργανώσεις πάντως οι «ροσονέρι», με τον Γουεά να σκοράρει με μεγάλη συχνότητα, θα κερδίσουν το πρωτάθλημα και την περίοδο 1998-99. Ο Λιβεριανός επιθετικός, είναι πια ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές του πλανήτη και κυρίως ένας από τους πλέον ακριβοπληρωμένους. Ο ίδιος δεν δείχνει να παρασύρεται από το χρήμα και τη δόξα. Μιλάει συνεχώς για την πατρίδα του, την ενισχύει οικονομικά όσο μπορεί και γενικότερα αποτελεί τον καλύτερο πρέσβη της Λιβερίας στην Ευρώπη.

Καιρός για… Λονδίνο

Όλα τα ωραία έχουν κι ένα τέλος. Ο κύκλος του Ζορζ Γουεά στη Μίλαν είχε αρχίσει να κλείνει και ο πρώτος που το αντιλήφθηκε ήταν ο ίδιος. Δεν άντεχε τον πάγκο. Ήθελε να είναι πρωταγωνιστής και από την στιγμή που αυτό δεν συνέβαινε ζητάει να αποχωρήσει. Η Τσέλσι, μπορεί να μην είχε τον Ρόμαν Αμπράμοβιτς μεγαλομέτοχο, όμως προσπαθούσε στο ξεκίνημα της νέας χιλιετίας, να κάνει κάποια σημαντικά βήματα προς τα εμπρός, ενισχυμένη μάλιστα από την ιταλική αγορά.

Ο Γουεά, μπορεί να ήταν Λιβεριανός, όμως ουσιαστικά το «καμπιονάτο» αποτέλεσε το καλύτερο «διαβατήριο» για τον δανεισμό του στους «μπλε» το καλοκαίρι του 1999, όπου πάντως δεν έμελλε να εξελιχθεί σε… πρώτο βιολί. Ένας τραυματισμός τον πηγαίνει πίσω και έτσι θα κάνει μόλις 11 συμμετοχές, πετυχαίνοντας και τρία γκολ. Πάντως θα προλάβει να στεφθεί και κυπελλούχος Αγγλίας καθώς ο Ρομπέρτο Ντι Ματέο με δικό του γκολ, δίνει τον τίτλο στην Τσέλσι, κόντρα στην Άστον Βίλα.

Η Πρέμιερ Λιγκ είχε αρχίσει να αρέσει στον Γουεά, που μπορεί να έφυγε από την Τσέλσι, όχι όμως και από την Βρετανία. Ήταν πια προς την δύση της καριέρας του, όταν αποφάσισε να μετακομίσει στο Μάντσεστερ. Όχι στην… καλή Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά στη Σίτι, που δεν του προσφέρει κίνητρα και στην πραγματικότητα δεν μπορεί να τον κάνει… ευτυχισμένο. Μόλις επτά συμμετοχές και ένα γκολ. Αυτό τα λέει όλα.

Επιστρέφει δριμύτερος στη Μασσαλία

Το γαλλικό πρωτάθλημα άνοιξε και πάλι την αγκαλιά του στον Ζορζ Γουεά που αναγεννιέται στη Μασσαλία. Η Μαρσέιγ του δίνει την ευκαιρία να παίξει και πάλι σε υψηλό επίπεδο όπως είναι το σαμπιονά και ο ίδιος ανταποδίδει. Στα 34 του χρόνια πλέον, αγωνίζεται σε 19 παιχνίδια, πετυχαίνει πέντε γκολ, όμως ενισχύει σημαντικά τους Μασσαλούς, καθώς είναι και ώριμος και έμπειρος για να βοηθάει και τους υπόλοιπους συμπαίκτες.

Το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας, θα τον βρει στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και στην ομάδα Αλ Τζαζίρα. Πετυχαίνει 13 γκολ σε οχτώ παιχνίδια και αποχαιρετά έτσι τον ποδοσφαιρικό πλανήτη, νιώθοντας γεμάτος για την ποδοσφαιρική του καριέρα όπως ο ίδιος δήλωσε. Συνεχίζει για λίγο ακόμη να αγωνίζεται στην εθνική ομάδα της Λιβερίας, στην οποία τελικά θα μετρήσει 60 συμμετοχές και 22 γκολ. Το ποδόσφαιρο τελείωνε οριστικά πια για τον Ζορζ Γουεά, που ήδη ασχολούνταν με το επόμενο βήμα του…(Ένας πραγματικός θρύλος του ποδοσφαίρου)

Η πολιτική και το ποδόσφαιρο

Ο Λιβεριανός το είχε πάρει απόφαση πως θα πολιτευτεί και θα έκανε το καλύτερο δυνατό για την πατρίδα του. Θα διεκδικήσει μέχρι και την προεδρία στην Λιβερία, μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου και θα προσπαθήσει να ενώσει όλους τους Λιβεριανούς για το κοινό καλό της χώρας. Από εκεί και έπειτα, πήρε διοικητικά πόστα στην χώρα, ανέλαβε το υπουργείο αθλητισμού, ενώ συχνά λειτουργούσε ως πρέσβης της Λιβερίας.

Mighty Barrolle Liberian Premier League: 1985-86 Liberian Cup:1985-86