Το δικό του μήνυμα για όσα γίνονται με την πανδημία του κορονοϊού αλλά και για την ομάδα του μίλησε ο προπονητής της Ε.Α.ΚΑ. Γιάννης Κοσσαρής. Να θυμίσουμε ότι όταν ανακοινώθηκε η αναστολή των πρωταθλημάτων και μετέπειτα όλα τα υπόλοιπα μέτρα και να κλείσουν τα γήπεδα ήταν δύο ημέρες πριν το Final-4 των νεανίδων στο οποίο θα συμμετείχε η Ε.Α.ΚΑ θέλοντας να υπερασπιστεί για ακόμη μια χρονιά τον τίτλο της.
Η ομάδα ήταν έτοιμη για να αγωνιστεί στο Final-4 ωστόσο λόγω του κορονοϊού σταμάτησαν τα πάντα. Πόσο περίεργο ήταν αυτό για την ομάδα σου που δύο ημέρες πριν ενημερώθηκε ότι δεν θα αγωνιστεί τελικά ;
Θα ξεκινήσω λίγο ανάποδα στην απάντηση μου και θα πάω στο ξεκίνημα της φετινής χρονιάς όταν το καλοκαίρι μετά την συμμετοχή μας στα προκριματικά του Πανελληνίου πρωταθλήματος με τις νεάνιδες έπρεπε να δούμε την επόμενη μέρα. Ήταν πολλά τα ερωτηματικά πως θα πηγαίναμε την καινούργια χροιά με τόσο βαριά κληρονομικά και μετά από την αποχώρηση των Νίννη, Χρυσάκη, Γλυνάτση και Γεωργαρά καθώς η ομάδα έμενε με πολύ λίγες παίκτριες και πολλά κορίτσια δίνουν πανελλήνιες.
Καθίσαμε κάτω με τον πρόεδρο και εδώ στο σημείο αυτό τον ευχαριστώ και δημόσια. Με στήριξε λέγοντας μου ότι το τμήμα των νεανίδων είναι το τμήμα που κάνει περήφανη την Ε.Α.ΚΑ και ότι το ότι το εμπιστεύεται η διοίκηση σε μένα και έτσι έγιναν οι απαραίτητες ενέργειας για να ενισχυθεί το τμήματα με την παρουσία της Φιλοθέας Φραζή. Καταλαβαίνεις ότι με χαροποίησε ιδιαίτερα και ξεκινήσαμε προετοιμασία τον Σεπτέμβριο. Βασικά αυτή την περίοδο η ομάδα προπόνηση με 5-6 παίκτριες καθώς αρκετά κορίτσια έδιναν Πανελλήνιες και δεν ακολουθούσαν στις προπονήσεις λόγω μαθημάτων και φόρτου διαβάσματος.
Στην προπόνηση βοηθούσαν και η γυναικεία ομάδα έτσι ώστε να είμαστε τουλάχιστον 10 για να μπορούμε να δουλεύουμε και ξεκινάμε την αγωνιστική περίοδο σχεδόν απροπόνητες. Η ομάδα κερδίζει τον Ξάνθο Πάτμου με 4 νεανίδες, και τις υπόλοιπες παγκορασίδες, κορασίδες και στην συνέχεια έρχεται το παιχνίδι με την Ακαδημία όπου πάει στην παράταση και εκεί είναι που χτύπησαν καμπανάκια ότι η ομάδα έπρεπε να ανεβάσει ρυθμούς με περισσότερη προπόνηση. Να αναφέρω ότι η Φιλοθέη δεν μπορούσε να προπονείται μαζί μας αφού ήταν στην Κω και είχε διάβασμα Πανελληνίων απλά όσο μπορούσε μόνη της προσπαθούσε και ήταν καθοριστική η συμμετοχή της σε αρκετά σημεία με την Ακαδημία.
Ακολουθεί μια μεγάλη περίοδος αγωνιστικής απραξίας και εκεί ήταν που δουλέψουμε περισσότερο με παιδιά που ναι μεν ήταν στην ομάδα απλά δεν είχαν αρκετό χρόνο συμμετοχής στον αγωνιστικό κομμάτι. Δουλέψαμε και πιστέψαμε στο σλόγκαν που για κάποιους είναι γραφικό. Ομάδα – Παρέα- Οικογένεια και έτσι καταφέρνουμε να φτάσουμε αήττητοι και μάλιστα πολύ έτοιμη καθώς είχαν τον τελευταίο μήνα κάθε εβδομάδα παιχνίδι με το γυναικείο και με τις νεάνιδες και έτσι βρήκαμε ρυθμό και με την ψυχολογία στα ύψη και μέσα από πολύ δουλειά, πόνος φωνές και κούραση απ’ τις προπονήσεις πιστέψαμε πως αυτή η ομάδα θα έκανε και πάλι αυτό που εκτός από μένα και τα κορίτσια, και εννοώ όλα τα κορίτσια που συμμετείχαν ακόμα και τις μικρές (Μακαρούνα, Κουρκούτη) που μπολιάστηκαν και αυτές απ’ τις μεγαλύτερες και ήταν έτοιμες, κανένας άλλος δεν πίστευε. Δηλαδή να πάμε σαν αουτσάιντερ και να πάρουμε για 4η φορά το πρωτάθλημα στα Δωδεκάνησα. Και τότε έρχεται ο Κορονοϊός και μας γεμίζει απογοήτευση, ερωτηματικά και ανασφάλεια. Δύο ημέρες πριν τους τελικούς αναβάλλονται όλα όμως όπως σας έχω πει και παραπάνω όταν είσαι παρέα και οικογένεια καταλαβαίνεις, υπομένεις και προσπαθούμε όλοι μαζί να αντιμετωπίσουμε αυτόν τον αντίπαλο. Έχουμε μια ομαδική που επικοινωνούμε μεταξύ μας, αστειευόμαστε, πειράζει ο ένας τον άλλον και παραμένουμε ενωμένοι όσο είναι εφικτό ακολουθώντας πάντα οδηγίες ειδικών. Έτσι λειτουργούμε επικοινωνιακά. Στηρίζουμε τα παιδιά που θα δώσουν Πανελλήνιες και συνεχίζουμε.
Σε περίπτωση που τα πρωτάθλημα συνεχιστούν κανονικά πόσο εύκολο είναι να μπορέσουν οι ομάδες να βρουν ξανά ρυθμό;
Άποψη μου είναι ότι ένα μας πουν ότι ξεκινάει το μπάσκετ ξανά θα χρειαστούμε σίγουρα χρόνο να συνέλθουμε και σωματικά λόγω απραξίας όλο αυτό το διάστημα αλλά και ψυχολογικά γιατί απευθυνόμαστε σε κορίτσια που για πρώτη φορά στην ζωή τους δέχονται μια εισβολή στον ψυχοσωματικό τους κόσμο χωρίς προηγούμενο και τι εννοώ. Είναι παιδιά που γύρω τους πεθαίνει κόσμος αρρωσταίνει κόσμος και αντιδρά κόσμος σε όλη αυτήν την διαδικασία που καλούμαστε όλοι να την περάσουμε και έτσι θεωρώ ότι θα είναι δύσκολο να παραβλέψουν τα πάντα και να παίξουν μπάσκετ. Για κάποια παιδιά μπορεί να είναι απλό, για κάποια άλλα ίσως δύσκολο ή και ακατόρθωτο. Θέλει λοιπόν πολύ καλή ψυχολογική υποστήριξη από όλους μας στα παιδιά έτσι ώστε να ηρεμήσουν από όλο αυτό και να παίξουν. Σίγουρα μετά από αυτό δεν θα είναι τίποτα το ίδιο.
Με βάση τα όσα γίνονται θεωρείς ότι θα έχουμε πρωτάθλημα από εδώ και πέρα ;
Δεν ξέρω πραγματικά. Δεν μπορώ να πω το παραμικρό.
Το δικό σου μήνυμα σε αθλητές και αθλήτριες που δεν βρίσκονται εκτός γηπέδου όλο αυτό το διάστημα .
Το μήνυμα που μπορώ εγώ σαν απλός άνθρωπος και πατέρας και προπονητής είναι το εξής. Ακούμε τους ειδικούς γιατί δεν είναι αστείο, προσέχουμε τους δικούς μας και τον εαυτό μας. Μένουμε κοντά στον Θεό με προσευχή και πίστη γιατί μόνο αυτός μπορεί να μας βγάλει απ’ τα δύσκολα. Εύχομαι σε όλους μας καλή δύναμη, υπομονή και όλα να πάνε καλά.
