Με δεδομένο ότι η Αρμάνι είχε περάσει από το «Νίκος Γκάλης» και προίκα την καλή ψυχολογία από τη νίκη επί της ΤΣΣΚΑ στη Ρωσία, ο Παναθηναϊκός πήγε να παίξει έναν αγώνα, που δεν ήταν δίχως αύριο, αλλά που ενδεχομένως θα καθορίσει πολλά. Μόνο που στο Μιλάνο οι «πράσινοι» έβλεπαν μόνο το μπροστά μέρος του γηπέδου, ξεχνώντας πως δίχως άμυνα δεν υπάρχει δόξα. Κι όταν το ταμπλό γράφει 96-87, δεν χρειάζεται να είσαι προπονητής για να καταλάβεις τι έφταιξε.
Οι παίκτες του Πιτίνο είχαν πολύ κακή αμυντική συμπεριφορά, παρότι μπήκαν καλά στην αναμέτρηση. Έχαναν τον προσωπικό τους αντίπαλο και στις περιστροφές βρίσκονταν κάποιος παίκτης ελεύθερος. Αποτέλεσμα οι γηπεδούχοι σούταραν 30 τρίποντα και 41 δίποντα. Με ποσοστά 46.7% και 48.8%, αντίστοιχα, η πλάστιγγα έγειρε προς το μέρος τους. Ο Μεσίνα «χτυπούσε» όλο το ματς τον Φριντέτ στην άμυνα, ο Αμερικανός ήταν εξαιρετικός στην επίθεση και κάπου εκεί υπήρχε θέμα.
Δεν είναι τυχαίο πως από τη μια ο Τζίμερ σταμάτησε στους 28 πόντους με απίθανα στατιστικά κι από την άλλη ότι έκανε πέντε φάουλ, ενώ κορυφαίοι των νικητών ήταν ο Σέρχι Ροντρίγκεθ (22 πόντοι), ο Σάικς (17 πόντοι), ο Μορασκίνι (12 πόντοι). Κανείς δεν μπορούσε να τον σταματήσει, αλλά όποιον μάρκαρε γίνονταν… ήρωας. Αποτέλεσμα; Οι πολλοί νίκησαν τον έναν.
Ο Καλάθης, παρά τις 11 ασίστ δεν ήταν σε καλή βραδιά, ο Ράις ήταν αόρατος, ο Παπαγιάννης δεν βοήθησε επιθετικά, ο Τζόνσον επέστρεψε στις «λευκές νύχτες», ο Μπέντιλ ήταν συγκριτικά πιο καλός, από αυτούς που ήρθαν από το βάθος του πάγκου. Συνολικά ο Παναθηναϊκός δεν έκανε καλή εμφάνιση και το μόνο που κρατά είναι το πείσμα, το ότι επέστρεψε και μια, και δυο φορές, σε παιχνίδι που ήταν χαμένο.
Η προσέγγιση από την επίθεση, δίχως προσωπική ευθύνη στην άμυνα, δύσκολα φέρνει αποτέλεσμα, απέναντι σε ομάδες υψηλής δυναμικότητας, όπως η Αρμάνι, που πλέον έχει 2-0 τον Παναθηναϊκό, γεγονός που σημαίνει πως σε κάθε πιθανή ή απίθανη ισοβαθμία, όχι μόνο τον έχει από κάτω, αλλά αν είναι πολλαπλή τον προβληματίζει.
Τα δεκάλεπτα: 19-18, 44-34, 73-57, 96-87.
