Για τα συναισθήματα της για την άνοδο του Ανταγόρα στην Α2 αλλά και για την δύσκολη χρονιά που πέρασε μίλησε η Ελένη Δρεττάκη. Η υπεύθυνη του γυναικείου τμήματος και αρχηγός των “πρασίνων” δήλωσε δικαιωμένη που ομάδα πέτυχε τον στόχο της και φυσικά τόνισε ότι στόχος δεν είναι μόνο η σταθερότητα στην Α2 και η υγεία του συλλόγου αλλά η δημιουργία των βάσεων για τις υποδομές για να μπορέσει ο σύλλογος να έχει όσο το δυνατόν περισσότερα δικά του παιδιά. Διαβάστε τα όσα μας δήλωσε η Ελένη Δρεττάκη στο giafkasports.gr η ομάδα ευχαρίστησε όλους αυτούς τους ανθρώπους που στάθηκαν δίπλα στην ομάδα αυτή την χρονιά.
Aρχικά θέλω να πεις τα συναισθήματα σου όταν άκουσες το σφύριγμα της λήξης και συνειδητοποίησες ότι η ομάδα είναι στην Α2;
Το παιχνίδι της Κυριακής με τον Έσπερο Πάτρας ήταν ένα έντονο από πλευράς συναισθημάτων. Ένα παιχνίδι που καθόριζε το μέλλον μας. Κρατούσε την δίψα μας για ένα όνειρο να μπορέσουμε να δικαιωθούμε ότι αυτή η ομάδα ανήκει άλλου!!!! Και πολλά αλλά. Έτσι όταν ακούστηκε το σφύριγμα ειλικρινά το μόνο που ήθελα ήταν να μείνω λίγο μακριά και να απολαμβάνω το θέαμα!!!! Να κοιτώ την ομάδα μου να είναι χαρούμενη και σαν μικρά παιδιά να χαίρονται το αποτέλεσμα. Και ήμουν και είμαι πολύ χαρούμενη και περήφανη για την Ομάδα μου.
Με βάση τα όσα ειπώθηκαν και έγιναν τα προηγούμενα χρόνια στον Ιπποκράτη και για σένα προσωπικά νιώθεις μια προσωπική δικαίωση γι’ αυτήν την επιτυχία;
Το παρελθόν είναι παρελθόν. Ανήκει στο χτες. Τίποτα δεν ξεχνάμε. Όμως προχωράμε μπροστά. Μαθαίνουμε και διορθώνουμε. Αποβάλλεις ότι θεωρείς ότι σ’ ενοχλεί – σου κάνει κακό. Έτσι έκανα και εγώ. Και δεν θα κρύψω ότι ναι είναι και μια προσωπική δικαίωση ότι τόσα χρόνια στον χώρο αυτό που ήμουν και είμαι, η αρχή και το τέλος είναι μόνο το μπάσκετ. Λάθη εννοείται ότι έχω κάνει και εγώ. Αλλά έχει διαφορά τι λάθη είναι. Αν είναι εσκεμμένα, αν προμελετημένα αν είναι για να κερδίσω κάτι. Το Εγώ δεν υπάρχει. Ούτε η Δρεττάκη μόνη της. Υπάρχει το Εμείς. Υπάρχει η ομάδα, ο κόσμος που ακολουθεί την ομάδα. Και όλο αυτό είναι η αγάπη – μπάσκετ. Όμως προσωπική δικαίωση πραγματική θα είναι η διάρκεια της ομάδας αυτής. Και δεν εννοώ την Α2. Εννοώ στο να έρθουν παιδιά και επιτέλους να μπορούμε στις ακαδημίες να δημιουργήσουμε και να φτιάξουμε αθλητές-αθλήτριες που να πλαισιώνουν την ομάδα μας αν γίνεται 100% χωρίς να χρειάζεται να απευθυνόμαστε σε αθλήτριες εκτός Κω.
Πόσο δύσκολο ήταν και για σένα αλλά και για τα υπόλοιπα κορίτσια να ξεκινήσετε ξανά από χαμηλά για να ανεβείτε κατηγορία;
Πόσο δύσκολο; Ψυχολογικά ήταν δύσκολο. Έπρεπε όλοι μας να καταφέρουμε μέσα απ’ τις στάχτες να μαζέψουμε εμάς και να προχωρήσουμε. Έπρεπε σε όλη την διάρκεια της χρονιάς όλες και η καθεμία ξεχωριστά ψυχολογικά να ανεβάζει την άλλη όταν χρειαζόταν και να προχωράμε. Και πίστεψε με Γιώργο δεν ήταν το μπασκετικό. Δεν ήταν ότι την προηγούμενη χρονιά έπαιζες Α1. Ήταν ο τρόπος της εξαφάνισης αυτής της ομάδας. Περάσαμε δύσκολα. Στην αρχή με τα δελτία που δεν ήταν και ο ευκολότερος τρόπος να έρθουν στα χέρια μας. Προσπάθησαν αρκετοί με ότι μέσα είχαν για να μην φτάσουν στον προορισμό τους. Φαντάσου το τελευταίο δελτίο που ήρθε στα χέρια μας ήταν την επόμενη μέρα που πήραμε το final-4 Δωδεκανήσου. Απλά εμφανίστηκε. Και ο λόγος; Έτσι ικανοποιήθηκε κάποιος κύριος μπασκετικός που μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούσε να πει ότι κάτι κάνει. Γνωρίζουμε πολλά. Ποιοι και τι προσπάθησαν να κάνουν για να μην λειτουργήσει αυτή η ομάδα. Οι ώρες για προπόνηση ήταν ακατάλληλες όμως για να μπορέσουμε να είμαστε στο παρκέ ήταν μόνο αυτές και έτσι ήμασταν εκεί. Παιχνίδια δεν υπήρχαν. Το πρωτάθλημα δυστυχώς και οι ομάδες δεν βοηθούσαν για το παραπάνω. Έτσι μια χρονιά ήμασταν συγκεντρωμένες στον στόχο μας και αγνοώντας καθετί αρνητικό προχωρούσαμε για να φτάσουμε στον προορισμό μας.
Που μπορεί να φτάσει αυτή η ομάδα και ποιος είναι ο στόχος για την ερχόμενη χρονιά;
Θέλουμε αρχικά να είναι υγιής για να μπορέσουμε να παίζουν τα δικά μας παιδιά. Βήμα βήμα να προχωράμε. Στόχος μας είναι η υγιής παραμονή της ομάδας στην Α2 και γενικότερα στις εθνικές κατηγορίας και η προσπάθεια ανάπτυξης υποδομών για να έχει ο σύλλογος διάρκεια στα επόμενα χρόνια. Το που μπορεί να φτάσει; Αν θέλει το νησί γιατί όχι στα σαλόνια την Α1;
Ποιους θέλεις να ευχαριστήσεις γι’ αυτήν την χρονιά;
Θέλω να ευχαριστήσω πολλούς. Αρχικά να ξεκινήσω απ’ τον σύλλογο του Ανταγόρα που χωρίς δεύτερη σκέψη άνοιξε την αγκαλιά του και μας έδωσε την ευκαιρία να παίξουμε μπάσκετ και να ονειρευτούμε. Στον πρόεδρο Μάριο Πλούμπη. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους χορηγούς μας που με όποιο τρόπο μπορούν συμβάλλουν στην προσπάθεια της ομάδας. Είναι σημαντικό να έχει δίπλα σου ανθρώπους να σε στηρίζουν, ειδικά σε καιρούς οικονομικά χαλεπούς και σε δυσχερείς συγκυρίες.
– Depresso Cafe (Στάκκου Διονυσία και Άκης)
– Sport Panic (Ναβροζίδης Μπάμπης)
– Ιpanema Espresso (Κακαρέπης Γιώργος)
– Vivechrom (Κώστογλου Κυριάκος)
– Zamagias Motors (Ζαμάγιας Κώστας)
– Τα Βοτσαλάκια (Θεοδώρου Γιώργος)
– Χαρίτος (Χαρίτος και ΣΙΑ Ε.Ε)
– ARTFLOW.GR (Σκαλέρης Νίκος)
– Λάμπρος (Μαραγκός Μανώλης & Χρήστος)
– Speira
– ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΟΠΑΠ ΠΑΣΣΑΝΙΚΟΛΑΚΗ Γιώργο
-Τσολάκης Αγαπητός”Express Ελλάς”
-Robinson Club
-Καναβάκης Χιλτουνεν ΟΕ
-Πλατανίστας ΑΕ
-Μπακάλογλου Χρυσούλα
-Εμ.Δ.Σταμόγλου& Υιοί ΟΕ
-Natur Γαλαθρής Α.Β.Ε.Ε
-Κουρούδης Λεωνίδας
-Λοΐζος “Ζάντες Ελαστικά”
-Πέγκου Κατερίνα
-Ζώης Αναστάσιος
-Αρβανιτάκης Σταύρος
-Κοτζαχρήστου Νίκος
-Κυριάκος Απόστολος
“-Εστιατόριο “Ελιά”
-Autobank”
“Πασσανικολακης Γεώργιος”
-Τόππος Νικόλαος
-Βαλσαμης Μιχάλης”Αφθονία”
-Μπαλαλής “Τυπογραφειο
– Γιώργος Νικητιάδης
-“SITAR”
– Crecotel (Τριανταφυλοπούλου Δήμητρα)
Ας που επιτραπεί όμως να ευχαριστήσω πολύ και τον μεγάλο μας χορηγό που έχει ξεκινήσει μια πολύ όμορφη συνεργασία την εταιρεία Λιμπέρ Α.Ε και τον κύριο Κουγιό Παντελή. Γιατί «Απλώς» μας κάνει πιο όμορφη την ομάδα μας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κύριο Γιώργο Κοπάδη. Να ευχαριστήσω επίσης την υπέροχη ομάδα των Κυρίων με Κάπα κεφαλαίο που έπαιζαν φιλικά μαζί μας και μας βοήθησαν όλη την χρονιά (Τσατσακλάς Κωνσταντίνος, Καραγιάννης Στέργιος, Αλάβανος Μανώλης, Χατζηχριστοφής Σταμάτης, Βογιατζής Βασίλης, Τουλαντάς Νίκος, Τεχνίτης Λάζαρος, Πενταφούντης Νίκος. Να ευχαριστήσω τον κ. Θάνο Σταματάκη (υπεύθυνο αθλητισμού) , το κλειστό γυμναστήριο και τον Διευθυντή του κ. Γιάννη Καπερώνη που ήταν κοντά μας όλο αυτό το διάστημα και μας έβρισκαν λύσεις για να υπάρχουμε και εμείς στο Κλειστό γυμναστήριο. Και φυσικά μην ξεχνάμε τον 6ο παίκτη μας. Όμως πάνω απ’ όλα τις συμπαίκτριες μας και τον Superman coach Γιάννη Παπούλη. Και τον μοναδικό έφορο μας Κώστα Ζαμάγια. Σας ευχαριστώ όλους απ’ τα βάθη της καρδιάς μου. Υποκλίνομαι σε εσάς. Και σε εσάς κ. Γιώργο Χατζηνικολάου και στη σύζυγο σας που μας εμπιστευθήκατε την κόρη σας Μελίνα και ακούραστα με χαμόγελο την ανεβοκατεβάζατε από Καρδάμαινα και ας ήταν οι ώρες απαγορευμένες.
Που θα αφιέρωνες αυτή την άνοδο;
Θα ήταν άδικα να ξεχάσουμε ποιοι πριν πολλά χρόνια δημιούργησαν το τμήμα αυτό, έτρεξαν, έπαιξαν και μας άφησαν αυτό το τμήμα για να έρθουμε εμείς σήμερα και αν έχουμε την χαρά να συνεχίσουμε. Η άνοδος του γυναικείου τμήματος μπάσκετ του Ανταγόρα στην Α2, αφιερώνεται στον πρωτεργάτη του τοπικού γυναικείου μπάσκετ το Νίκο Πουλιού και την οικογένεια του Kos Hotel. Αφιερώνεται στους πρώτους προπονητές Πέτσαλη Γιώργο, Κεφάλα Βασίλη, Μπατμά Αναστάσιο. Αφιερώνεται στους παράγοντες που πρωτοβοήθησαν το γυναικείου μπάσκετ όπως ο Γιώργος Νάκης. Αφιερώνεται σε όλες τις παλιές αθλήτριες του Ανταγόρα και του Ιπποκράτη που ανέδειξαν και διατήρησαν το τοπικό γυναικείο μπάσκετ.
Θα δούμε ακόμη μια χρονιά την Ελένη Δρεττάκη σε εθνική κατηγορία;
Φυσικά και θα με δουν (γέλια). Θα με δουν αλλά πλέον από άλλο πόστο.
