Τις εμπειρίες που αποκόμισαν από την πρώτη τους σεζόν με τη φανέλα του Ολυμπιακού ανέλυσαν οι Ούρκο Πάρντο και Κέβιν Μιραλάς, σε συνέντευξη που έδωσαν στο «Sport Foot Magazine», μέρος της οποίας έχει εξασφαλίσει η Sportday. Οι δύο Βέλγοι αναφέρθηκαν στον τίτλο του πρωταθλητή, στις νίκες επί του Παναθηναϊκού, αλλά και το μέλλον τους στον Πειραιά.
-Πρωταθλητές με 73 πόντους, 13 περισσότερους από τον Παναθηναϊκό και 20 από την ΑΕΚ. Προφανώς δεν υπήρχε σύγκριση ανάμεσα στους παραδοσιακούς αντιπάλους του Ολυμπιακού;
ΠΑΡΝΤΟ: «Την περσινή χρονιά ο Παναθηναϊκός είχε κατακτήσει το νταμπλ. Ήταν ένα μεγάλο επίτευγμα, δεδομένου ότι ο Ολυμπιακός έχει τη μερίδα του λέοντος στους τίτλους. Ο κόσμος εδώ παρομοιάζει τη Σούπερ Λίγκα με μια ντομάτα. Είναι πράσινη στην αρχή, όταν ο Παναθηναϊκός είναι μέσα στα φαβορί για τον τίτλο, αποκτά μια κίτρινη απόχρωση μετά, όταν η ΑΕΚ μπαίνει στη διεκδίκησή του, και στο τέλος είναι πάντα κόκκινη. Το χρώμα της μεγάλης μας ομάδας».
ΜΙΡΑΛΑΣ: «Πήγαμε στην κορυφή στην τέταρτη αγωνιστική και μείναμε εκεί μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος. Οι μόνες αποτυχίες μας για ολόκληρη τη σεζόν 2010-11 ήταν ο αποκλεισμός μας από τη Μακάμπι στο Γιουρόπα Λιγκ κι αυτός από τον ΠΑΟΚ για το Κύπελλο. Αλλά αυτές οι κακές εμφανίσεις ξεχάστηκαν από την επιτυχία στο πρωτάθλημα και τη νίκη επί του Παναθηναϊκού. Για τους φιλάθλους μία νίκη με τον Παναθηναϊκό είναι πολύ πιο σημαντική απ’ οτιδήποτε άλλο».
-Πέτυχες το μοναδικό γκολ του Ολυμπιακού στην ήττα από τον Παναθηναϊκό με 2-1, αλλά πέτυχες και το γκολ που άνοιξε το σκορ στη νίκη με 2-1. Δύο επιτεύγματα που μετράνε;
Π.: «Έκαναν τον Κέβιν ζωντανό θεό. Στην αρχή του πρωταθλήματος λάτρευαν μόνο τον Μάρκο Πάντελιτς. Όλα άρχιζαν ν’ αλλάζουν από το παιχνίδι με τον Βόλο. Ο προπονητής Ερνέστο Βαλβέρδε προχώρησε σε κάποιες αλλαγές στην τελευταία προπόνηση στο Καραϊσκάκη. Δεν προετοιμαζόμασταν ποτέ στο Καραϊσκάκη. Είναι σαν να ήθελε να τεστάρει τον Κέβιν, ειδικά γι’ αυτή τη συνάντηση. Ενώ μέχρι τότε έπαιζε στα άκρα, για το συγκεκριμένο παιχνίδι δοκιμάστηκε στην κορυφή της επίθεσης, μια θέση που είχε “πιαστεί” από τον Σέρβο επιθετικό. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα πως υπάρχει μια αλλαγή στον αέρα για τον επιθετικό μας. Και δεν έκανα λάθος».
Μ.: «Ο Ούρκο δεν υπολείπεται σε αξία, μια και μπόρεσε να βάλει στον πάγκο τον Αντώνη Νικοπολίδη, μνημείο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όσον αφορά τα γκολ που δεχτήκαμε, καμία ευρωπαϊκή ομάδα ανάμεσα στην ελίτ δεν τα πήγε καλύτερα από τον Ολυμπιακό. Η ομάδα είχε μεγάλη μάχη με την Πόρτο γι’ αυτό το θέμα. Αλλά την 27η αγωνιστική ήταν τελειωτική για τους Πορτογάλους μετά τα δύο γκολ που δέχτηκαν από τη Σπόρτινγκ Λισσαβώνας. Με αυτά έφτασαν τα 13 παθητικό, ενώ ο Ούρκο είχε μείνει στα 11 μέχρι το 30ό παιχνίδι. Αν και δεν έπαιξε στο τελευταίο παιχνίδι με τη Λάρισα. Βλέπετε, ήταν το τελευταίο παιχνίδι του “Νίκο” του Ολύμπιου (σ.σ.: Νικοπολίδη). Ήταν ένας φόρος τιμής από τους 30.000 φιλάθλους που ήταν στο γήπεδο. Ακόμα νιώθω ανατριχίλες».
-Τα 14 γκολ που πέτυχες με τον Ολυμπιακό είναι μια επίδοση πολύ καλύτερη απ’ αυτή που είχες τις δύο προηγούμενες σεζόν. Είναι χαμηλότερο το επίπεδο ή κάτι άλλο;
Μ.: «Είναι όλα διαφορά φιλοσοφίας. Στη Λιλ και τη Σεντ Ετιέν παίζαμε για να μη χάσουμε. Στον Ολυμπιακό παίζεις για να νικήσεις. Αυτή είναι η διαφορά. Στη Γαλλία, όταν χάνεις την μπάλα, πρέπει γρήγορα να την ξανακερδίσεις. Αυτό συνέβαινε παντού. Όπως θα έλεγε και ο Αλέν Περέν, ο προπονητής που είχα στο “Γκισάρ” (σ.σ.: γήπεδο της Σεντ Ετιέν) στόχος μας είναι να μην τρώμε γκολ κι εάν πετύχουμε ένα θα τα καταφέρουμε. Τα λόγια του αυτά επαναλαμβανόντουσαν κάθε εβδομάδα».
Π.: «Σχετικά μιλώντας, ο Ολυμπιακός θυμίζει την Μπαρτσελόνα με την επιθυμία του να κυνηγάει τον αντίπαλο και να βάζει την μπάλα στην αντίπαλη περιοχή. Ο προπονητής μας ήταν παίκτης της Μπαρτσελόνα και το νιώθει. Η σύγκριση δεν είναι σωστή, αλλά νομίζω πως η Μπαρτσελόνα είναι ο Ολυμπιακός. Από την άλλη, πιστεύω πως ο Παναθηναϊκός είναι η Ρεάλ Μαδρίτης. Στηρίζεται στην ατομικότητα, ενώ η δική μας δύναμη είναι η ομαδικότητα. Η διαφορά υπάρχει κι εκτός γηπέδου. Οι δικοί μας παίκτες πρωταγωνιστούν στα αθλητικά πρωτοσέλιδα, ενώ αυτοί του Παναθηναϊκού στα tabloids (σ.σ.: κουτσομπολίστικα) με πρώτους απ’ όλους τους Γκοβού και Σισέ».
-Την επόμενη χρονιά θα έχετε και μια καλή εμπειρία στο Τσάμπιονς Λιγκ;
Π.: «Με την προϋπόθεση να είμαι εδώ. Αντίθετα με τον Κέβιν, του οποίου η οψιόν ενεργοποιήθηκε τον Γενάρη, εγώ είμαι στην αναμονή».
Μ.: «Κι εγώ επίσης, επειδή ακόμα δεν έχει βρεθεί πεδίο ακριβούς συνεννόησης με τη διεύθυνση σχετικά με ένα νέο συμβόλαιο».
-Ο Παναθηναϊκός δεν ενδιαφέρθηκε για εσάς την τελευταία μεταγραφική περίοδο;
Μ.: «Ναι, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να πάω εκεί. Ο Ολυμπιακός είναι αυτός που μου έκανε “κλικ”. Είχα κρατήσει τρομερές αναμνήσεις από τα δύο ματς του ΟΥΕΦΑ με τη Σεντ Ετιέν: 1-3 στην Ελλάδα και 2-1 στη Γαλλία. Είχα σκεφτεί τότε ότι αν κάποια μέρα ο δρόμος μου θα περνούσε από την Ελλάδα, αυτός θα ήταν από το Καραϊσκάκη».
Π.: «Το να πας από τη μία ομάδα στην άλλη δεν είναι καλή ιδέα. Μερικοί το κάνουν, μια και οι δύο σύλλογοι προσπαθούν να αρπάξουν τους καλύτερους. Χωρίς καμία αμφιβολία, το να φορέσεις τα πράσινα είναι η μεγαλύτερη προσβολή».
Μ.: «Κι αυτοί του ΠΑΟΚ, όμως, είναι ιδιαίτερα θερμοί. Όλοι οι φίλαθλοι είναι ντυμένοι στα μαύρα. Από την κορφή έως τα νύχια. Σαν να έχουν κάνει ήδη την κηδεία στον αντίπαλο. Είναι καυτοί κι εριστικοί. Τόσο στις κερκίδες όσο και στο γήπεδο».
Π.: «Για μένα η πιο καυτή έδρα παραμένει όταν πηγαίνουμε στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Είναι 75.000 θεατές σαν να πέφτουν από πάνω σου. Στην προθέρμανση για το καλώς ήρθατε σου πετάνε δυναμιτάκια και φωτοβολίδες στα πόδια. Καλώς ήρθατε στο Ολυμπιακό Στάδιο (σ.σ.: γελάει)».
