Ο Γιώργος Πρίντεζης μίλησε για την πορεία της Εθνικής ομάδας στο εφετινό Eurobasket σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα ΑΓΟΡΑ.
Αναλυτικά, ο Γιώργος Πρίντεζης μίλησε για:
-τον απολογισμό της Εθνικής: «Μπορείς να βρεις και θετικά και αρνητικά. Παίξαμε καλό μπάσκετ. Η πληρότητα μιας ομάδας δεν εξασφαλίζει την επιτυχία. Είδαμε ομάδες που δεν τις περίμενε κανείς να είναι στην τετράδα και άλλες πλήρεις να αποκλείονται νωρίς. Ήμασταν και κάπως άτυχοι. Τη μία χρονιά διασταυρωθήκαμε με τη Σερβία, η οποία έφτασε στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, κι εφέτος με την Ισπανία, που κατάφερε να πάρει ένα ευρωπαϊκό πολύ εύκολα και απέδειξε γιατί θεωρείται από τις καλύτερες εθνικές ομάδες. Στις λεπτομέρειες χάσαμε το ματς με την Ισπανία. Αυτές καθορίζουν την επιτυχία από την αποτυχία. Όλοι θέλαμε κάτι παραπάνω και απογοητευθήκαμε».
-την κριτική που δέχτηκε η ομάδα: «Επιλέγω να απέχω κατά τη διάρκεια των τουρνουά. Δεν διαβάζω, δεν πληροφορούμαι, προσπαθώ να κοιτάζω μόνο τη δουλειά μου, προσπαθώ πάντα να βελτιώνομαι, ατομικά και ομαδικά. Απ’ ό,τι είδα, όμως, δημιουργήθηκε ζήτημα. Η γνώμη μου είναι ότι η κριτική βοηθάει πολύ τους παίκτες και τους προπονητές. Η Εθνική, όμως, είναι ένα διαφορετικό κομμάτι, γιατί ο παίκτης βάζει σε δεύτερη μοίρα την ξεκούρασή του και την ατομική του βελτίωση για να υπηρετήσει αυτό που αγαπάει. Ίσως γι’ αυτό υπήρξαν η αντίδραση και η πίκρα».
-την κριτική στον προπονητή: «Είμαστε ομάδα. Για ό,τι γίνεται φταίνε όλοι ή αποθεώνονται όλοι. Το εύκολο είναι να πούμε ότι φταίει ο προπονητής. Όταν χάνω, εγώ κάνω πρώτα αυτοκριτική, ψάχνω πού έφταιξα εγώ. Θέλω να είμαι ρεαλιστής. Να βλέπω το σύνολο της εικόνας… Πού φταίω εγώ, η ομάδα, ο προπονητής».
-το που κρίθηκε ο προημιτελικός: «Μικρά πράγματα είναι. Η προετοιμασία ήταν καλή. Λεπτομέρειες είναι».
-το αν υπάρχει σύμπλεγμα απέναντι στην Ισπανία: «Δεν μπορώ να μπω στο μυαλό του καθενός. Για εμένα δεν ισχύει. Και οι 12 έχουμε παίξει πολύ πιο δύσκολα παιχνίδια, με δυσκολότερους και καλύτερους αντιπάλους. Η Ισπανία έχει σιγουριά και αυτοπεποίθηση».
-το αν υπήρξε δυσαρέσκεια από όσους είχαν περιορισμένο ρόλο: «Εγώ δεν το αισθάνθηκα, γιατί έπαιζα αρκετά. Το καταλαβαίνω, γιατί το έχω περάσει και εγώ. Με τον Τρινκιέρι δεν έπαιζα καθόλου έπειτα από μία πολύ καλή χρονιά που είχα κάνει. Ο κόουτς είχε πει σε όλους εκ των προτέρων ότι στα κρίσιμα ματς θα μικρύνει πολύ το ροτέισον. Σωστό ή λάθος, δεν θα το κρίνω εγώ, αλλά σίγουρα είναι κάτι που δεν μπορούν να διαχειριστούν εύκολα ούτε ο προπονητής ούτε οι παίκτες».
-την αποχώρηση του Σπανούλη και την πιθανή των Ζήση-Μπουρούση: «Οι συγκεκριμένοι τρεις (βάζω και τον μισό εαυτό μου σε αυτή την εξίσωση, γιατί έζησα την ομάδα από το 2008) έχουν ζήσει αλλιώς την Εθνική. Ζυμώθηκαν με τις διδαχές του Γιαννάκη, που έλεγε ότι πάνω απ’ όλα είναι η Εθνική και μετά όλα τα άλλα. Ήταν πολύ φορτισμένες οι τελευταίες ημέρες του Ευρωμπάσκετ. Είχαν στενοχωρηθεί πολύ τα παιδιά, είχαμε στενοχωρηθεί όλοι. Σου κακοφαίνεται όταν κάτι τελειώνει και έχεις δώσει την ψυχή σου. Είτε είναι προπονητής ο Κατσικάρης, είτε ο όποιος επόμενος, πρέπει να δώσει στα παιδιά που θα στελεχώσουν την ομάδα να καταλάβουν αυτό που έλεγε πάντα ο Γιαννάκης, ότι η Εθνική είναι πάνω από όλους. Υπάρχουν παιδιά με ταλέντο που έρχονται και μπορούν να μπουν στην Εθνική ομάδα».
-το Προολυμπιακό: «Ο δρόμος για το Ρίο δεν θα είναι καθόλου εύκολος. Δεν ξέρουμε ακόμα πώς θα γίνουν οι τρεις όμιλοι του προολυμπιακού, από τους οποίους θα προκριθεί μόνον ο πρώτος. Ο όμιλος θα είναι, έτσι ή αλλιώς, δύσκολος. Είτε με Σερβία και Γαλλία είτε με άλλες ομάδες. Δεν χρειάζονται γρήγορες αποφάσεις. Το θέμα είναι να παρθούν οι σωστές αποφάσεις. Αν αποφασίσουν και τα άλλα δύο παιδιά, ο Νίκος και ο Γιάννης, να σταματήσουν, μιλάμε για μία άλλη ομάδα».
-το ενδεχόμενο να είναι ο ίδιος ο επόμενος αρχηγός της Εθνικής: «Βάσει παλαιότητας ναι, αλλά αυτό θα το αποφασίσει ο προπονητής. Για εμένα δεν αλλάζει τίποτα. Αυτό που είναι να κάνω, θα το κάνω».
-το πώς έζησε το τουρνουά: «Εναλλαγή συναισθημάτων είναι. Όταν ξεκινάς για ζέσταμα και μετά ακούς τον εθνικό ύμνο, είναι το υπέρτατο συναίσθημα. Πρέπει να εκτιμάμε το πόσο μεγάλο είναι αυτό που ζούμε, τι εκπροσωπούμε. Είναι τόσο απρόβλεπτες οι εναλλαγές συναισθημάτων… Από ένα σουτ, από μία στιγμή».
